ตอนนี้ จขกท อยู่ในช่วงของวัยทำงานแล้วนะครับ มีบ้างที่ต้องขึ้นรถเมล์ หรือ รถไฟฟ้าไปทำธุระแต่ไม่ได้บ่อยมาก เมื่ออาทิตย์ก่อนประมาณ 11 โมงผมขึ้นรถไฟฟ้าจากบางหว้าจะไปสยาม ช่วงรถไฟฟ้าจอดที่สถานี สุรศักดิ์ ผมก็ลุกขึ้นให้ผู้หญิงคนนึงนั่ง ทีแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ แต่พอสักพักบังเอิญหันไปมองเธอคนนั้นเท่านั้นแหละ ปิ๊งเลย 55 คือไม่รู้ว่าสเปกหรือเปล่านะ แต่ที่รู้คือใจเต้นแรงมากแล้วก็ยิ้มมุมปากแบบไม่รู้ตัวเลย ครั้งล่าสุดที่เป็นแบบนี้ตอนแอบชอบรุ่นพี่ช่วงมอปลายนู้นเลย คือตอนนั้นได้แต่แอบมองแล้วก็ยืนยิ้มอยู่คนเดียวอะ ยิ่งเวลาเธอยิ้มผมนี่ยิ่งละลายเลย แทบไหลไปกองกับพื้น แต่ก็เพราะมัวแอบมองเธอและเขินอายจนสุดท้ายเธอก็เดินออกไป สุดท้ายเราก็ไม่ได้รู้จักกันเพราะผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ผ่านมาเกือบอาทิตย์แล้วพึงรู้ตัวว่าตัวเองคิดถึงเรื่องนี้ทุกวันเลยครับ 55 เสียดายมาก นอนคิดซ้ำไปซ้ำมา ก่อนนอนนี่นอนคิดถึงหน้าเธอคนนั้นทุกวันเลย อยากรู้ว่าถ้าคุณเจอเหตุการณ์เดียวกันกับผมคุณจะทำยังไงครับ

ปล.เผื่อเธอคนนั้นจะผ่านเข้ามาอ่าน^^ เธอคนนั้นผมยาว สีผมออกทองๆ ผิวขาว ใส่เสื้อสีขาวกระโปรงสีดำ จัดฟันด้วย นั่งอยู่ช่วงกลางๆขบวน