ท้อมากๆ รู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกลืมของกลุ่มเพื่อนในสังคม

กลุ่มเราในมหาลัยเป็นกลุ่มผู้หญิง6คน
ทุกคนดีนะคะ ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
น่ารัก นิสัยผุ้หญิง บ้านมีฐานะ มีความรู้
คือเราอยู่ในมหาลัยค่อนข้างดังหน่อย
แล้วเราเป็นเด็กตจว ที่เข้ามาเรียน

มันเหมือนจะโอเคที่เราอยู่กับเพื่อนๆ มีกลุ่มที่โอเค
แต่เหมือนบางทีเราเข้าไปไม่ถึงกลุ่มพวกเค้า และบางทีตัวเราก็เหมือนอากาศ
เรามักถูกลืมบ่อยๆ เวลาสนทนากัน
เหมือนเวลาคุยไลน์กัน เพื่อนๆคุยกัน เรากับเพื่อนAอีกคนมาช้า พวกเพื่อนๆก็ไปรอที่ร้านอาหาร
แต่เพื่อนๆกลับทักAไปในกรุ๊ปไลน์ว่า Aแกจะมาป่าว เดี๋ยวจะหมดแล้วนะ รับออกมากิน
แล้วเราก็อ่าน แต่ทำไมไม่มีชื่อเราเลย หรือเพื่อนลืมเราไปชั่วขณะ
ณ ตอนนั้น เราไม่อยากเข้าไปร้านอาหารเลย เพราะเหมือนเพื่อนไม่ได้จะชวนเราเท่าไหร่

หรืออีกอย่างคือ เราชักจูงใครไม่ได้เลย ความเห็นเราเหมือนไม่น่าเชื่อถือ ไม่มีค่า
เช่นสมมติงานวันเกิดเพื่อนB เพื่อนA ออกความเห็นว่าไปร้านนี้นะแก สวยๆๆ เราก็ออกความเห็นบ้าง ว่า ร้านนี้ก็โอเคนะB
แต่ความเห็นเราไม่เคยได้รับความสนใจ เพื่อนจะนับถือความเห็นAตลอด และคิดว่าถูกตลอด
เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเราเคยทำอะไรผิดไปรึเปล่า หรือเราคิดมากไป
ภายนอกเค้าก็ไม่ได้เกลียดอะไรเราเลย เป็นกลุ่มผุ้หญิงที่ไม่แรด ไม่ได้แรง
แต่บางทีเราเหมือนเพื่อนลืมเรา ไม่มีตัวตน เหมือนเราไม่มีความสำคัญ

เราไม่ได้อยากเป็นคนที่มีอิทธิพลในกลุ่ม หรือต้องการเป็นหัวหน้าเลย
แต่บางทีเราก็ถามตัวเองเหมือนกันว่า เราทำอะไรผิดรึเปล่า เราไม่รู้จริงๆ
หรือเพราะเราเป็นคนไม่ค่อยตลก เฮฮา เป็นคนไม่พูดคำหยาบ (เรางงมาก เป็นตั้งแต่ม.ปลายแล้ว พวกที่พูดกู นี่จะดูสนิทกว่า แต่เราไม่ได้พูด ไม่รู้ว่าเพื่อนจะรู้สึกอึดอัดกับเรารึเปล่า)

ตอนนี้ก็เครียดๆอยู่ เหมือนตัวคนเดียว แล้วยังมาอยู่คอนโดคนเดียวอีก
เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ตอนนี้สถาณการณ์ก็ย่ำแย่ แฟนกับเราก็ระหองระแหงกัน
เหมือนเราอยากเลิกมากๆ แต่เราทำไม่ได้ เพราะเหมือนเราอยู่ตัวคนเดียว เค้าเลิกกับเค้า เค้ายังอยู่กับครอบครัว
ยังมีเพื่อนมากมาย เพราะแฟนเป็นคนกรุงเทพ แต่ถ้าเราถ้าเลิกกับเค้า เราจะโหวงไปเลย เพราะมาอยู่กทม ชีวิตเราก็สนิทกับเค้า มีแต่เค้าเหมือนเป็นเพื่อนอีกคน

แต่กับแฟนตอนนี้เหมือนเค้ารักเราน้อยลงมากๆๆ อาจจะเพราะเราต้องการเวลามากกว่านี้
จะเลิกๆๆกันหลายครั้ง แต่เรายื้อๆๆมาตลอด
ซึ่งจริงๆเราไม่อยากยื้อเลย แต่ถ้าเลิกชีวิตเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้



เราไม่รู้ว่าเราผิดอะไรรึเปล่า หรือเราควรทำยังไงดี
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 7
ผมว่า จขกท แคร์สิ่งที่ไม่ควรแคร์ครับ(ลึกๆก็อิฉฉาAใช่มั้ย..)

ถ้าเรามัวแต่ต้องการความยอมรับ
จะทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเองครับ
แล้วคนทั่วไปเค้าก็จะไม่รู้สึกถึง"ตัวตน"ของคุณ

ลองเปิดใจ อย่าให้ความกลัวที่จะผิด กลัวที่คนจะไม่ยอมรับ มาเป็นกรอบกั้นตัวคุณ
ทำอะไรให้มั่นใจกว่านี้ คิดซะว่าตัวของเราไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย
แสดงความคิดที่ชัดเจนออกไป เปิดเผยเบื้องลึกเบื้องหลังตนเองมากขึ้น

แล้วคนอื่นจะเห็น"ตัวตน"ของคุณ โดดเด่นอยู่ในสายตาขึ้นมา
แล้วทีนี้ผู้อื่นจะเริ่มอยากเรียนรู้ตัวคุณเองครับ
(ชี่งชอบหรือไม่ คบกันได้หรือเปล่าก็ว่ากันอีกเรื่อง)


ปล.อาการแบบนี้เป็นกันเยอะ
สำหรับคนที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจ และไปอยู่ที่ใหม่ถิ่นใหม่ที่ไม่คุ้นเคยครับ
ซึ่ง จขกท เป็นเด็กต่างจังหวัด จึงไม่แปลกที่จะเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นมาครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่