เราเป็นคนที่ไม่ค่อยได้สังคมมากค่ะ ตอนเด็กก็เรียนอย่างเดียว เรียนเก่ง พ่อแม่ตามใจ และด้วยความหัวดี ไปไหนใครๆก็ชม
พอโตมา เรียนมหาลัย เราก็เรียนอย่างเดียว จบออกมาก็ดีกว่าเพื่อนในกลุ่ม บ้านมีฐานะ

จนมาทำงาน ต้องมาเจอกับสังคมภายนอก เริ่มตั้งแต่ขับรถเอง ทำงาน คบกับผู้ชาย ทุกอย่างกลายเป็นมีปัญหา


เรามีปัญหาเรื่องขับรถบ่อยมาก ทั้งขับรถเอาแต่ใจ หรือเวลาโดนใครมาแกล้งแบบที่เราไม่ผิด เราก็ไม่ยอม เคยตะโกนด่าคนขับรถไม่ดีหลายรอบ

เวลาทำงาน ที่ทำงานแรกของเรามองว่าเราเก่งมาก จบจากมหาลัยมีชื่อ ทุกคนชมแล้วก็ยกเราเป็นที่ 1 จนเราเหลิง ว่าเราแน่
ตอนเรามาทำงานที่ 2 ซึ่งเป็นการทำธุรกิจส่วนตัว กลายเป็นเราทนความกดดัน ทนการวิจารณ์จากคนอื่นไม่ได้ แรกๆเราก็เถียง พอหลังๆเรารู้ว่าเราไม่ควรเถียง เราก็ทนให้เค้าว่าๆ แล้วเรามาร้องไห้ มาเครียดแบบคิดมาก

เรื่องการใช้ชีวิตในสังคม เราเป็นคนไม่ค่อยยอมคนค่ะ มีหลายคนบอกเราว่าให้หลีกปัญหาแล้วใช้ชีวิตอย่างมีความสุข แต่เรากลับเผชิญหน้าแล้วก็ไม่ยอมถอย แล้วคนแก้ปัญหาก็ไม่ใช่เราค่ะ เป็นพ่อแล้วก็แฟนที่คอยมาเคลียร์เรื่องให้จบ

กับแฟน เค้าอยู่กับเรา คอยทน คอยสอนเราทุกอย่าง เข้าใจว่าเราเอาแต่ใจ ไม่ค่อยเห็นโลกภายนอก ก็พยายามสอนให้เราเข้าใจคนอื่น ให้อยู่กัยคนอื่นๆได้ แต่เค้าก็เครียด เค้าบอกว่าจริงๆเค้าก็เอาแต่ใจนะ แล้วก็ความอดทนน้อย ที่เค้าดีกับเราทุกวันนี้เค้าก็แปลกใจตัวเองมากเพราะปกติเค้าไม่เคยทนหรือยอมให้ผู้หญิงคนไหนเหมือนเราเลย เค้าก็ไม่รู้ว่าจะสอนเราไปอีกนานแค่ไหน ถ้าเค้าเหนื่อยมากๆเค้าอาจจะทนไม่ไหวแล้วเลิกกับเราก็ได้

ทุกครั้งที่เรามีปัญหา ก็แฟนเรานี่ล่ะค่ะที่คอยรับฟังเราบ่น ปลอบเวลาเราร้องไห้ สอนเราเวลาเราทำผิด จนแม่เรายังบอกเลยว่าเค้าอดทนมากนะที่คบกับเราได้หลายปีแบบนี้ ทั้งๆที่เค้าก็มีงาน มีความเครียดแล้วก็ต้องรับผิดชอบมากกว่าเรา


เราพยายามปรับปรุงตัวนะคะ เราตั้งใจมากๆ อยากจะโตขึ้น เลิกเอาแต่ใจ เข้าใจคนอื่น ไม่เห็นแก่ตัว ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างสงบสุขเหมือนคนอื่นๆเค้า เราสงสารแฟนเราด้วยล่ะค่ะเวลาเห็นเค้าเหนื่อยกับงานแล้วยังมาเหนื่อยกับเราอีก เราก็กลัวว่าเค้าจะทนเราไม่ได้ในวันนึงด้วย แต่สุดท้ายพอเรื่องมันเกิดขึ้น มันก็เกิดแบบเดิมซ้ำๆ แล้วเราก็มาคิดได้หลังเกิดเรื่องทุกที หรือเวลามีสติเราก็คิดได้ แต่พอสติแตก เราก็กลับเป็นคนที่ทนแรงกดดันไม่ได้ กลายเป็นคนจิตตก ขี้วีน ตัวเหวี่ยงอีกอยู่เรื่อยเลยค่ะ

คราวนี้เราทะเลาะกับแฟนอีก เค้าเหนื่อยแล้วเรายังบอกว่าเราไม่น่าไปคบเค้าเลย เสียเวลา จนเค้าเสียใจมาก แล้วบอกว่างั้นเราเลิกคบกันดีกว่าเพราะเค้าก็เหนื่อยกับเราแล้ว แล้วเราสำนึกผิด ไปขอโทษเค้า เค้าก็บอกว่าเค้าชอบเรานะ เค้าพยายามสอน พยายามบอกเรา เวลาที่เรามีสติ เราก็คิดได้ เรามีเหตุผลมากเลย แต่พอเรื่องอะไรเกิดขึ้น เราสติแตกแล้วทุกอย่างก็พังเหมือนเดิมตลอด จนพอเราพูด เค้าก็คิดว่าเราก็เสียเวลาจริงๆ เราน่าจะไปหาคนที่เค้าเอาใจเราได้มากกว่าเค้า แต่เราก็ขอโทษ จนเค้ายอมให้โอกาสเราอีก เรายิ่งเสียใจกับตัวเองมากค่ะ เราสงสารเค้าแล้วก็ชอบเค้ามาก เราไม่อยากจะเสียเค้าไปอีกเพราะความงี่เง่าของตัวเองอีกแล้ว

เราควรจะทำยังไงดีคะ ควรจะคิดยังไง แก้ไขตัวเองยังไงดี