บทนำ
บทที่
1 2 3
ขอเสียงแฟนคลับน้องกิ๊บหน่อยเร้ว~~
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บทที่ 4 ราชาประจำชั้น นิบุทานิ
วันต่อมาเราติวกันหลังเลิกเรียนเหมือนกับวันก่อน นี่ยังแค่วันที่ 2 เท่านั้น แต่ผมก็คิดจะติวให้ทุกวันจนกว่าจะถึงวันสอบซ่อมนั่นเลยล่ะ
เราได้ทบทวนเรื่องพื้นฐานไปวันก่อนหมดแล้ว ริกกะก็สามารถท่องจำสูตรต่างๆออกมาได้ดี นี่ถือว่าเรากำลังไปได้ดีเลย ถ้ารักษาระดับการติวให้ได้ระดับนี้การสอบผ่านก็ไม่น่าเป็นปัญหา
เนื่องจากเรายังมีเนื้อหาอีกมากที่ต้องสอน วันนี้ผมเลยเริ่มเร็วขึ้นมาหน่อย
“เอาล่ะ มาดูกันว่าเธอจะแก้โจทย์พวกนี้ได้มั้ย!”
เมื่อคืนผมคิดหาชุดคำถามเพื่อจะเอามาให้ริกกะแก้ในวันนี้ เธอจะได้ทบทวนไปด้วยตัว
“ปล่อยเป็นหน้าที่ชั้นเถอะ”
เธอเริ่มแก้โจทย์ ค่อนข้างต่างจากตัวเธอเมื่อวานชัดเจน
ขณะที่ผมกำลังคิดว่าเธอเริ่มมีแรงจูงใจที่จะเรียนบ้างแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้เขียนสูตรอะไรลงไปเลย ไม่เอาน่า เธอน่าจะทำได้สิ
“เฮ่อ…เธอนี่นะ รู้รึเปล่าว่าตรงนี้ใช้สูตรได้…”
“โอ้! ยูตะนี่อัจฉริยะจริงๆ”
“โทษที แต่ชั้นไม่คิดว่างั้นนะ”
“งั้นก็เป็นต้นบีทงั้นสิ” [Note: ริกกะเล่นคำ โดยคำว่า天才:เทนไซ ที่แปลว่าอัจฉริยะ ไปพ้องกับคำว่า てん菜:เทนไซที่แปลว่า Sugar Beet ลักษณะเป็นรากใช้ทำน้ำตาล]
“โทษที แต่ชั้นไม่คิดว่างั้นเหมือนกัน แล้วนั่นมันก็มีแค่ที่ฮอกไกโดด้วย!”
เวลาที่เราคุยกันแบบนี้ เธอก็ดูเหมือนเด็กสาวธรรมดาจริงๆ เธออาจจะแค่เป็นคนแปลกนิดหน่อยกับหัวไม่ค่อยดีเท่านั้น แต่สองวันที่ได้คุยกับเธอนี่มันก็สนุกจริงๆ อาจจะดีกว่านี้ก็ได้ถ้ารู้จักเธอเร็วกว่านี้
ถึงผมอยากจะให้เธอเลิกเพ้อเจ้อบ้าบอแบบนี้เร็วๆก็เถอะนะ
“แต่ว่านะ ยูตะ ชั้นยังไม่ได้บอกรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับจาโอชินกังนี่ให้นายฟังเลยนี่นะ”
“หา? รายละเอียดเหรอ? จะอธิบายให้ฟังงั้นสินะ?”
“ย่อมได้ ความจริงคือ จาโอชินกังนี่มีพลังอีกอย่างนอกจากพลังที่ใช้ในการทำสัญญา ชั้นคิดว่าชั้นได้พัฒนาพลังนั่นให้ดีกว่าแต่ก่อนมากแล้วล่ะ แต่ว่า การใช้พลังนี่จะทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าถึงขีดสุด แต่มันก็มีประโยชน์ที่จะใช้พลังนี้ เพราะถึงมันจะไม่ได้ช่วยให้ความสามารถด้านการศึกษาของชั้นเพิ่มขึ้นอย่างเฉียบพลัน แต่มันจะมีผลช่วยพาวเวอร์อัพให้ชั้นในอนาคตแน่ๆ”
เพ้อเจ้อได้ยืดยาววว~ สุดๆไปเลย เมื่อวานตอนทบทวนพื้นฐาน เธอจะต้องพูดอะไรแบบนี้ตลอดเวลาระหว่างที่ติวกันเมื่อวานเลย ทั้งๆที่ผมอยากจะให้เธอตั้งใจเรียนมากกว่า แต่ว่านะ ชั้นคิดว่านั่นมันไม่ยุ่งยากรึไงที่ต้องมาพูดอธิบายด้วยคำยากๆพวกนั้นแบบนี้เนี่ย?
ถึงชั้นจะไม่คิดว่าเธอดูไม่ค่อยเหมือนคุณหน่วยรวมมีชีวิตอะไรนั่นก็ตามที …แต่เอาเถอะ ถึงจะดูทำอะไรเด็กๆไปหน่อย แต่เวลาเธอทำอะไรแบบนั้นก็ดูน่ารักดี
รู้สึกเหมือนตัวชั้นเมื่อก่อนจนแทบน้ำตาไหลจริงๆ
“เฮ่อ งั้นก็ ลองใช้มันดูสิ”
ผมพูดแบบนั้นออกไปโดยไม่รู้ว่าตกหลุมพรางเธอแล้ว ริกกะพูดขึ้นมาว่า “โอ้” แล้วก็เอาที่คาดตาออก เผยให้เห็นตาของเธอ
“การเข้าถึงความสามารถได้รับการอนุมัติ เข้าสู่โหมดที่สอง: Intelligent Device On”
ทันทีที่พูดจบก็เท่ากับว่าดวงตาสีทองนั่นเริ่มแสดงอานุภาพแล้ว
เรื่องนั้นช่างมันก่อน แต่ดูจะชอบใช้คำยากๆจังนะ ผมคิดว่าเคยได้ยินอะไรพวกนี้มาก่อนเหมือนกัน จริงสิ เมื่อวานเธอก็ใช้พวกคำภาษาอังกฤษใช่มั้ย? แสดงว่าภาษาอังกฤษของเธอน่าจะดีนะ ลองฟังดูต่ออีกซักหน่อยดีกว่า
“เริ่มเดินเครื่อง เชื่อมต่อสู่เซิร์ฟเวอร์ เข้าสู่สถานะเสถียร จาโอชินกังเอ๋ย จงตอบคำถามของข้าซะ จงปลดปล่อยโซ่ตรวนสูตรคำนวณต่างๆ จงมอบพลังต้องห้ามให้แก่ข้า ณ ที่นี้ แลกด้วยความตายของผู้ทำสัญญา นามว่า ‘ยูตะ’ ทุกอย่างเสร็จสิ้น –เนตรสัจจะราชามารรู้แจ้ง (邪王真眼察: Jaoushingansatsu)”
บทร่ายอันแสนยาวนั่นทำผมลืมหายใจไปด้วยเลย ริกกะดูร่าเริงมากเวลาทำอะไรแบบนี้ ผมเองก็สนุกที่นั่งดูเธอร่ายบทคาถาเวทย์พวกนั้นโดยแทบไม่ได้หยุดหายใจ สนุกดีจริงๆ
แต่ว่า ให้ผมตายเนี่ยนะ? ไอ้โหมดนั่นจู่ๆก็ทำให้ผมยืนอยู่ขอบเหวความเป็นตายซะงั้นน่ะ….ตรงนั้นเลยทำหมดสนุกเลย
“เอ้า งั้นลองทำโจทย์ได้แล้ว”
“ความสามารถการคำนวณสูงขึ้น สติปัญญาเพิ่มขึ้นอยากรวดเร็ว แต่นั่น…ทำให้ร่างเนื้อชั้นอ่อนกำลังลง”
“หา?”
พอริกกะพูดจบ เธอก็ฟุบลงไปที่โต๊ะทันที
อะ ยัยนี่นี่! ถ้ามันต้องใช้พลังงานมากขนาดนั้นละก็ ใช้มันไปกับการเรียนสิ แย่จริง ประมาทไปหน่อย ไม่น่าเคลิ้มไปกับบทสนทนาประสาจูนิเบียวนี่เลย ถ้านับเรื่องเมื่อวานด้วยแล้ว นี่เป็นครั้งที่ 2 แล้วที่เธอทำเอาผมมึนไปเลย
“เฮ้ นี่! ลุกขึ้นมาทำต่อซะ”
“ยูตะ…ฝากที่เหลือด้วย”
“นี่มันการทบทวนหนังสือของริกกะเองนะ!”
“สัญญาสิว่าจะล้างแค้นให้ด้วยชีวิต…”
แล้วริกกะก็สิ้นใจ…รึเปล่า เรียกว่าเข้าสู่โหมดฟื้นฟูตัวเองจะดีกว่า พักกันหน่อยท่าจะดีมั้ง
แต่ว่านะ นี่เธอจะให้ชั้นตายให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย? จำไม่ได้นะว่าไปทำให้เธอโกรธแค้นอะไรเมื่อไรน่ะ
“เฮ้อ…เอาเถอะ อากาศมันร้อนด้วยนี่นะ พักหน่อยละกัน”
ช่วงพักนี่ ผมหาของมาช่วยพัดให้เย็นขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่าง จะเห็นชมรมเบสบอลส่งเสียงฝึกซ้อมกันอย่างแข็งขัน ท่ามกลางความร้อนข้งนอกนั้นผมกำลังมองไปเห็นผู้หญิงอยู่คนนึง ถึงเธอจะตัวเล็กไปหน่อย แต่ก็ดูตั้งใจเสิร์ฟน้ำ จดบันทึก และอะไรหลายๆอย่างดี จากที่ดูๆนี่ หรือว่าเธอจะเป็น ผจก ทีม?
แล้วจู่ๆผมก็นึกเรื่องเด็กสาวสวมหน้ากากขึ้นมา
“นี่ ริกกะ เธอใช่เด็กผู้หญิงที่สวมหน้ากากนั่นมั้ย?”
“เด็กผู้หญิง? หน้ากาก?”
ริกกะเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะและทำหน้างงๆ ไม่รู้เรื่อง
หือ? ไม่ใช่ริกกะงั้นเรอะ?
“ก็มันมีข่าวลือน่ะนะ ที่ว่ามีคนแต่งตัวแปลกๆแบบนั้นแล้วไปพูดกับพวกครูว่าที่นี่คือโลกหลังความตายน่ะ! เคยได้ยินบ้างมั้ย?”
“ชั้นพึ่งเคยได้ยินเรื่องแบบนี้ครั้งแรก ที่นี่คือโลกหลังความตายงั้นเหรอ? หมายความว่าไงกัน?”
ความสนใจของเธอพุ่งไปที่คนละประเด็นกับที่ผมจะสื่อเรียบร้อย ในเมื่อไม่รู้ก็ไม่พูดต่อดีกว่า แต่นี่มันแปลว่า…นอกจากริกกะแล้ว…ไม่ไม่ไม่ อย่าคิด ห้ามคิดว่ามันจะเป็นยังงั้นเชียว
“เอาล่ะ มาทบทวนต่อกันเถอะ!”
“ร่างกายชั้นยังอยู่ในโหมดฟื้นสภาพอยู่”
“……..”
เลือดความเป็นครูผู้สอนมันทำให้ผมเจ็บปวดเมื่อได้ยินแบบนั้น ท่าทางต้องใช้วิธีการสุดท้ายล่ะ!
“งั้นเธอก็จะไม่ได้หมากฝรั่งเลยนะ…”
ดูซิว่าเธอจะมีใจอยากเรียนขึ้นมามั้ย ริกกะพอได้ยินแบบนั้น ตัวเธอก็ลุกขึ้นมาจากโต๊ะทันที ท่าทางหมากฝรั่งหวานๆนี่จะมีผลกับแรงจูงใจของเธอน่าดูแฮะ คงจะชอบขนมพวกนี้มากงั้นสิ
หลังจากนั้น เธอก็พยายามแก้โจทย์ไปเรื่อยๆทีละข้อ ทุกครั้งที่เธอทำถูก ผมก็จะให้หมากฝรั่งไป 1 ชิ้น จนสุดท้ายก็หมดเกลี้ยงไป 30 ชิ้น ของราคาแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้าจะช่วยให้เธอมาตั้งใจเรียนได้น่ะนะ
เราทบทวนกันจนกริ่งสุดท้ายของวันดังขึ้น แปลว่าถึงเวลาเย็นมากแล้ว
บ้านของเราอยู่กันคนละฝั่งของโรงเรียน เพราะงั้นเลยน่าเสียดายที่เดินกลับบ้านด้วยกันไม่ได้ ด้วยความที่เป็นริกกะแล้ว ผมเชื่อเลยว่าเธอคงพูดแต่เรื่องที่เธอจินตนาการแต่งเติมขึ้นมาเองตลอดทางแน่ถ้าเราได้กลับบ้านพร้อมกัน นั่นมันก็น่าสนุกดีนะ แต่เสียดายที่มันคงเป็นไปไม่ได้แฮะ อย่างเมื่อวานเองก็แค่พูดว่า ‘ไปนะ’ ก่อนออกจากห้องเรียนแค่นั้นเอง
แต่วันนี้ต่างออกไปนิดหน่อย
“บ๊ายบาย ไว้เจอกันพรุ่งนี้อีกนะ”
“อะ โอ้ เจอกันพรุ่งนี้นะ!”
ท่าทางเราจะเริ่มเข้ากันได้ดีแล้วสินะ?
ผมรู้สึกดีกับเรื่องนี้จริงๆ
ช่วยไม่ได้นะ ท่าทางผมต้องเติมสต๊อกหมากฝรั่งสำหรับพรุ่งนี้หน่อยแล้ว
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(Chuunibyou LN) บทที่ 4 .... ราชาประจำชั้น นิบุทานิ
บทที่ 1 2 3
ขอเสียงแฟนคลับน้องกิ๊บหน่อยเร้ว~~
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้