เนื่องจากหลายคนสงสัยว่า 17 เดือน ที่พ่อโกอยู่กินกะแม่อัง
มีเรื่องราวเป็นอย่างไร..มีเหตุการณ์ที่ชวนฟิน ชวนจิ้นแค่ไหน..
จขกท..ก็เลยอยากเขียนเพิ่มตอนที่ขาดหายไป..
เพื่อเติมเต็มความรู้สึกให้กับชาว สวทร และแฟนละครคู่กรรม ทุกท่านค่ะ

ความเดิมตอนที่แล้ว..คู่กรรม ตอนที่ 19.1
http://ppantip.com/topic/30436668

<คู่กรรม ตอนที่ 19.2 >
ช่วงวันตรุษสงกรานต์
“พรุ่งนี้เป็นวันตรุษสงกรานต์ เราจะไปทำบุญที่วัด คุณจะไปด้วยหรอป่าวคะ”  อังศุมาลิน ถาม โกโบริ
“ตรุษสงกรานต์ คือวันอะไร”  โกโบริสงสัย
“เป็นเทศกาลสงกรานต์หรือวันขึ้นปีใหม่ไทยนะค่ะ คนไทยจะไปทำบุญ ก่อเจดีย์ทราย และสรงน้ำพระที่วัด”
“แล้วเราต้องทำอะไรบ้าง หมายถึงต้องเตรียมของอะไรไปทำบุญบ้าง” โกโบริถามอย่างสงสัย
“ก็ต้องเตรียมดอกไม้ เช่น ดอกบัว ไปไหว้พระ และเตรียมอาหารต่างๆ ไปถวายพระแล้วก็นำน้ำอบน้ำหอม
ไปสรงน้ำพระนะค่ะ”
“น้ำอบ..น้ำหอม เป็นยังไง..” โกโบริ ถามอย่างสนใจ
“น้ำที่มีดอกมะลิลอยแล้วหยดน้ำอบที่มีกลิ่นหอมๆ สำหรับสรงน้ำพระ หมายถึงรดน้ำพระนะค่ะ”
โกโบริพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ดอกบัว..ผมเคยเห็นที่ท้องร่อง ในสวน งั้นผมจะไปเก็บให้”
“เดี๋ยวค่ะโกโบริ ฉันไปด้วย”
“ไม่เป็นไร ผมไปคนเดียวได้”
“งั้นคุณจะเก็บดอกบัวแบบไหน”
“ก็ดอกที่บานสวยๆ ไง พร้อมกับทำมือแบบดอกบัวบาน”
“นั่นไง  ..ว่าแล้ว”
“ว่าแล้ว..หมายถึงอะไร” โกโบริช่างสงสัย
“ก็หมายความว่า คุณต้องมีฉันไปด้วยไง” อังศุมาลินตอบแบบชวนสงสัย
“ต้องมีคุณไปด้วย.. ก็ได้”โกโบริทำหน้างงๆ  
เมื่อถึงสวน โกโบริเป็นคนพายเรือ โดยมีแม่อังนั่งหัวเรือคอยนำทาง
“ฮิเดโกะคุณนั่งดีดีนะ เดี๋ยวผมทำหน้าที่พายให้ ผมพายเรือเก่ง”
อังศุมาลิน  อดขำท่าทางเก้งกางของโกโบริ ไม่ได้ “คุณนั่นแหละ พายให้ตรงๆ หน่อย เรือคดไปมาแล้ว”
“นี่ไงคะ ดอกบัวต้องเก็บดอกที่ตูมๆ  เพราะจะมีลักษณะเหมือนเวลาเราพนมมือไหว้พระ” อังศุมาลินอธิบาย
โกโบริยกมือพนม..จริงด้วย ..
อังศุมาลิน..แอบชื่นชมความน่ารักของโกโบริอย่างเงียบๆ
เมื่อได้ดอกบัวมากพอแล้ว ก็พายเรือกลับ ช่วงที่เทียบท่าเรือเนื่องจากไม่มีที่ผูกเรือ
พ่อโก จึงใช้วิธีเหยียบเรือไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งเหยียบไว้ที่ฝั่ง เพื่อให้แม่อังก้าวขึ้นจากเรือได้สะดวกที่สุด
แต่พอแม่อังเดินก้าวขึ้นฝั่ง ทำให้เรือเหมือนถูกดันออกไป จึงเป็นเหตุให้เรือถอยห่างจากฝั่งมากขึ้น
ขาพ่อโกก็กางออกไปมากขึ้น จนยันไม่ไหว ทำให้พ่อโกร่วงลงน้ำ..ตูมมม
แม่อังหันมาเห็นพอดี หัวเราะชอบใจใหญ่



เมื่อพอโกจะขึ้นจากน้ำนึกได้ว่า กางเกงที่ใส่บางมาก จึงบอก
“ฮิเดโกะ คุณไปก่อน  เดี๋ยวผมตามไป”
“ทำไมละคะ มา..ฉันช่วย ยื่นมือมาสิคะ”
“ไม่เป็นไร ..ผมขึ้นเองได้”
“มาค่ะ..ส่งมือมาเร็ว คุณแช่ในน้ำนานๆ เดี๋ยวมาสบายนะคะ”
พ่อโกจำยอม..ยื่นมือไปจับมือแม่อัง ส่วนอีกมือกุมเป้ากางเกงไว้..
แล้วบอกว่า “ฮิเดโกะ คุณอย่ามองมาที่ผม”..อังศุมาลินพอจะ เข้าใจ..หัวเราะร่วนเลย..
(อิอิ..ถึงตอนนี้ ถ้าเป็นแม่อัง เรายอมเป็นตากุ้งยิง 55)



หลังอาหารเย็น คุณยาย แม่อร และแม่อัง นั่งพับจีบบัว โกโบริ อยากมีส่วนร่วมจึงอาสาขอทำบ้าง
“มาๆ พ่อดอกมะลิ ยายสอนให้ พับแบบนี้ แล้วจีบลงแบบนี้ ทำไปเรื่อยๆ ทีละกลีบ”
“คุณยายซังทำสวยมากครับ”
“ของพ่อดอกมะลิก็สวยใช้ได้ ๆ”
แม่อร และอังศุมาลิน ยิ้มชื่นชมยายกับหลานเขยด้วยความเอ็นดู



เช้าวันตรุษสงกรานต์  
คุณยาย แม่อรและอังศุมาลินอยู่ชุดผ้าไทยสวยงามเรียบร้อย



“อ้าวแล้วพ่อดอกมะลิ ไม่ไปด้วยหรอ” คุณยายถามแม่อัง
“ไปคะ..แต่ว่า..”ยังไม่ขาดคำแม่อัง..
พ่อโกก็ออกมาในชุด เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว กางเกงขายาว(ชุดที่ไปเที่ยวพระนครกะแม่อัง)
แต่ไม่มีสายอี้ยม..มีผ้าขาวม้าผูกเอวแทน



ทั้งคุณยาย แม่อรและอังศุมาลิน หัวเราะชอบใจ
“พ่อดอกมะลิแต่งตัวแบบนี้เข้าท่า”คุณยายชมหลานเขย
“เข้าท่า..หมายถึงท่าน้ำนะหรอคับ” โกโบริไม่เข้าใจ..ทั้ง 3 คนยิ่งหัวเราะกันใหญ่
“แล้วพ่อไปได้ผ้าขาวม้ามาจากไหน”คุณยายถามต่อ..
“ซื้อมาจากตลาด..ครับ”
อังศุมาลินนึกขึ้นได้..วันที่โกโบรินำซองเงินเดือนมาให้ พร้อมกับถุงกระดาษ
“ผมซื้อมาฝากคุณ เห็นว่าสวยดี น่าจะเหมาะกับคุณ”
ในถุงกระดาษมีผ้าถุง 2 ผืนกับเสื้อผ้าลูกไม้อีก 2 ตัว  เธอเพิ่งเปิดดูหลังจากนั้นหลายวัน
โกโบริคงซื้อมาพร้อมกับของฝากเธอในวันไปรับเงินเดือน..นั้นเอง..
“เราไปกันเหอะ เดี๋ยวสาย”  แม่อรจึงตัดบทบท กลัวจะสาย
โกโบริค่อยๆ ประคองคุณยายลงเรือตามด้วยแม่อรและอังศุมาลิน
ซึ่งนายช่างใหญ่เป็นสารถีขับเรือ..ไปให้
เมื่อไปถึงวัดเจอลุงกำนันกับ ป้าวรรณ หมอทาคาเดะก็มากับเคสุเกะ และทหารลูกน้อง อีก 2-3 นาย
เมื่อทักทายไหว้ลุงกำนัน ลุงกำนันก็แซว โกโบริ ว่า  “วันนี้นายช่างแต่งตัวหล่อมาก”
“ขอบคุณครับ ผมเห็นลุงกำนัน แต่งแบบนี้ผมเลยแต่งบ้าง” ..ทุกคนหัวเราะในความน่ารักแบบไทยๆ ของโกโบริ



ส่วนหมอ ก็กระเซ้าเย้าแย่โกโบริ ตามประสาคนสนิทสนมกัน
“โก โบ-ริ หล่อมั่กมาก” แล้วทำท่าผูกผ้าขาวม้าที่เอว โกโบริแก้เขินอายด้วยการใช้หมัดทิ่มไปที่เอวหมอเบาๆ แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะลั่น
เมื่อโกโบริและอังศุมาลิน ถวายข้าวพระเสร็จเรียบร้อย ก็ลงมาช่วยกันก่อเจดีย์ทรายที่ลานวัด
โกโบริเป็นคนที่มีทั้งศาสตร์และศิลป์อยู่ในตัว จึงก่อเจดีย์ทรายออกมาได้สวยงามและแปลกตาไม่เหมือนใคร รูปทรงจึงออกไปทางด้านศิลปะแบบญี่ปุ่น



“ตรงนี้ต้องมีดอกไม้มาติดจะได้สวยๆ” โกโบริพูดขึ้นและทันใด ก็ลุกขึ้นไปหาดอกไม้ และหยุดยืนมอง ต้นไม้ที่มีดอกสีเหลืองสะพรั่งทั้งต้น
“เขาเรียกว่าต้นคูน หรือราชพฤกษ์ค่ะ”อังศุมาลินรีบบอก



“คูณ เหมือนกับคูณหารนะหรอ” โกโบริ สงสัย
“ไม่ใช่ค่ะ ต้นคูนเป็นต้นไม้ประจำชาติไทย เหมือนซากุระที่เป็นดอกไม้ ประจำชาติญี่ปุ่นนั่นแหละค่ะ”
“สวยงามมากกก” โกโบริ ยืนมองอย่างสนใจ
“คุณคิดถึงบ้านหรอคะ”
“ผมเพียงคิดว่าซากุระที่ประเทศญี่ปุ่น ก็จะบานช่วงนี้เหมือนกัน”
“ถ้าประเทศไทยปลูกต้นคูนมากๆ เวลาบานพร้อมกัน ก็จะสวยงามไม่แพ้ซากุระที่ประเทศญี่ปุ่น”โกโบริบอก
แล้วโกโบริ ก็เอื้อมมือไปเด็ดดอกคูนมาเสียบที่ผมให้อังศุมาลิน
และจับมืออังศุมาลิน สบตาอย่างลึกซึ้ง
“ฮิเดโกะ ..คุณทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้อยู่ไกลบ้าน ..คุณคือดวงอาทิตย์ที่ส่องนำทางให้ผม เสมอ..”
“คุณก็เช่นกันค่ะ โกโบริ” อังศุมาลินตอบในใจ




แล้วทั้งคู่ก็นำดอกคูนมาประดับประดาเจดีย์ทรายด้วยความสนุกสนาน
คุณยาย และแม่อรเห็นแล้วจึงคุยกันเบาๆ
“เขาเคยทำบุญร่วมชาติ ตักบาตรร่วมขันกันมา ต่อให้อยู่ไหนต่อไหน เขาก็ต้องมาเจอกัน” แม่อรว่าไหม
“ค่ะ เมื่อเขาเป็นเนื้อคู่กัน แม้จะอยู่คนละประเทศ พูดคนละภาษา บุพเพก็นำพาเขาทั้งสองมาอยู่ด้วยกันจนได้”



หลังจากรับพรพระเรียบร้อยแล้ว ก็มีพธีสรงน้ำพระ และรดน้ำขอพรผู้ใหญ่
โกโบริและอังศุมาลินตักน้ำสรงน้ำพระ และรดน้ำขอพรผู้ใหญ่ด้วยขันน้ำใบเล็กใบเดียวกัน
ทั้งคู่ได้รับพรมากมาย ประดุจพรในวันแต่งงาน..เนื่องจากทั้งคู่ไม่มีพิธีหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ในวันแต่งงาน จึงถือว่าวันนี้ทั้งคู่ได้ผ่านพิธีอันศักดิ์สิทธิของประเพณีแต่งงานแบบไทยอย่างสมบูรณ์
เมื่อเสร็จพิธีลุงกำนันและป้าวรรณ กำลังจะลาคุณยายกับแม่อร ส่วนหมอกับเคสุเกะ ก็เตรียมตัวจะกลับเหมือนกัน..
“หมอขออนุญาตรดน้ำอังซังหน่อยได้ไหม” หมอทาคาเดะบอกกับโกโบริ
โกโบริซ่ายหน้า.. “ไม่ได้นะหมอ” ทันใด..โกโบริก็บอกอังศุมาลินว่า “อากาศร้อน หิวน้ำจังเลย”
อังศุมาลินจึงบอก.. “งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปเอาน้ำที่บนศาลามาให้..ฝากคุณถือขันน้ำนี้ไว้ก่อน”
ทันทีที่พ่อโกรับขันน้ำจากจากแม่อัง..พอแม่อังกำลังจะหมุนตัวเดินไป..
“ฮิเดโกะ” โกโบริเรียกแม่อังไว้พร้อมทั้งเทน้ำทั้งขันรดตัวแม่อัง..
แม่อังหันมาแบบไม่ทันตั้งตัวและตกใจมาก..หันมาเจอ ทุกคนหัวเราะกันใหญ่
หมอบอก.. “โกโบริไม่ยอมให้หมอรดน้ำอังซัง เพราะตัวเองจะรดน้ำอังซัง..นี่เอง”
แล้วหมอก็หัวเราะร่วน
“คุณอังซัง ร้อนหรือครับ” เคสุเกะแซวพร้อมหัวเราะสนุกสนาน
อังศุมาลิน..รู้สึกอายทุกคนและคิดจะเอาคืนโกโบริ บ้าง จึงวิ่งไปตักน้ำเพื่อจะมาสาดโกโบริ
แต่ด้วยความขาสั้นและผ้าถุงที่เธอใส่ ทำให้วิ่งไม่ทันพ่อโก..พอวิ่งเกือบจะทันพ่อโกก็ไปแอบข้างหลังคุณยาย
“ดูอังศุมาลิน สิคุณยายซัง วิ่งไล่ตามก็ไม่ทัน” โกโบริฟ้องคุณยาย
“โกโบริ อย่าขี้โกงสิ” อังศุมาลินจะเอาคืนให้ได้
คุณยายหัวเราะชอบใจ.. “ผัว เมีย คู่นี้เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้”



หลังอาหารค่ำ..โกโบริสังเกตุเห็นอังศุมาลินเงียบๆ ไม่ค่อยพูดกับตน
จึงเข้าไปปูที่นอนและกางมุ้งนอนรอเมีย…ในห้องนอน
อังศุมาลินก็ทำเป็นไม่สนใจทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย
“ฮิเดโกะ..นอนเหอะ ผมง่วงแล้ว” พ่อโกเริ่มพูดก่อนเพื่อสร้างบรรยากาศที่ดี



“คุณง่วง ก็นอนก่อนสิ ฉันยังไม่ง่วง” แม่อังตอบแบบไม่สนใจ

“ไม่มีคุณนอนข้างๆ ผมนอนไม่หลับ” พ่อโกอ้อนเมีย


แม่อังไม่ตอบ..นั่งสางผมต่อไป
“มา..ผมทำให้” พ่อโกลุกขึ้นมาช่วยหวีผมให้แม่อังอย่างทะนุถนอม
พร้อมกับก้มลงหอมผมแม่อัง “ผมคุณหอมจัง” แม่อังนึ่งไม่ตอบอะไร..
“คุณโกรธผมหรือไม่พอใจอะไร หรือป่าว ผมเห็นคุณเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อเย็น” โกโบริ ถามอย่างไม่สบายใจ
“ไม่ นี่คะ”อังศุมาลินตอบแบบเสียมิได้
“ไม่..แสดงว่า มี” โกโบริพูดอย่างเข้าใจเมียรักดี
“ถ้าเป็นเรื่องเมื่อกลางวัน..ที่วัด..ผมขอโทษ..ผมอยากเล่นสาดน้ำกับคุณ” โกโบริสารภาพ
“คุณนะ คนเจ้าเล่ห์..ทำให้ฉันต้องอาย..ต่อหน้าคนอื่น”อังศุมาลินตัดพ้อ
“คนอื่น..ที่ไหน คุณยายซัง แม่ ลุงกำนัน แล้วก็หมอกับเคสุเกะ คนกันเองทั้งนั้น” โกโบริอธิบาย
“นั่นแหละ  ฉันอายนี่น๊า..โดยเฉพาะหมอแล้วก็ เคสุเกะด้วย” อังศุมาลิน ตอบอย่างเขินๆ
โกโบริจึงรวบตัวอังศุมาลินมากอดไว้ “เขาจะได้รู้ว่าผมรักเมียผมแค่ไหนไง”
“ยกโทษให้ผมนะ..เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมให้คุณรดน้ำ สาดน้ำผม ทั้งโอ่งเลย..นะนะ ฮิเดโกะ”
โกโบริขอโทษแม่อังพร้อมทั้งหอมที่แก้มอย่างแผ่วเบา..
“คราวนี้ไปนอนกันได้หรือยัง..ฮิเดโกะ” พ่อโก อ้อนเมียแบบไม่ไหวแล้ว (ง่วงนอน อิอิ)
แม่อังไม่ตอบโต้อะไร..เพียงแต่ทาทีที่แข็งเมื่อกี้กับอ่อนลงเมื่อถูกพ่อโกอุ้มเธอเข้าที่นอน...(หุ หุ)



จบตอน...