สืบเนื่องจาก ละครคู่กรรมจบ..
แต่ สวทร ทั้งหลายไม่ยอมขึ้นจากท้องร่องกันสักที
พี่สันต์ ผู้กำกับใจดี จึงคิดเพิ่มตอน
โดยให้...เราสามารถเขียนบท เพิ่มตอนไหนก็ได้
แล้วพี่แกจะรับไว้พิจารณาอีกที.. (มโนเองล้วนๆ อิอิ)

<คู่กรรม ตอนที่ 19.1>

หลังจากถกเถียงกันเรื่องจะให้ลูกเลี้ยงสัตว์อะไร
และจัดแจงอาบน้ำให้เมียรักเรียบร้อย…



พ่อโกก็เข้าสวนเอง (เพราะไม่อยากให้เมียต้องลงสวน เก็บผลไม้)
เมื่อพ่อโกเดินเข้าไปในสวน ผ่านท้องร่อง(จุดเกิดเหตุ)..ก็หยุดมองและนึกถึงภาพวันที่บอกรักแม่อัง



เดินไปอีกหน่อยถึงต้นมะพร้าว..ใจก็นึกถึง..ภาพวันที่แม่อังวิ่งหนี ร้องไห้ จนต้องวิ่งไล่และกอดไว้
พลางยืนยิ้มอยู่คนเดียว...แล้วเดินฮัมเพลง ซากุระ ต่อไปอย่างมีความสุข..



ในสวน..ผลไม้ต่างๆ กำลังออกผลเต็มไปหมด ทั้งฝรั่ง มะม่วง ชมพู่ น้อยหน่า แต่โกโบริ ไม่ได้นำตะกร้า หรือเข่งมาด้วย เลยไม่รู้จะเก็บไปยังไง ติดเพียงมีดอีโต้มาเล่มเดียว
ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็น ต้นกล้วยที่มีลูกเป็นเครือยาวกำลังน่ากิน..พลางนึกถึง ถาพวันที่แม่อังเคยชวนตนชิม กล้วยฉาบ
“ถ้าคุณอยู่ต่ออีกปะเดี๋ยว คงได้ชิม”
“ ผมอยากกิน แต่มีงาน”



โกโบริ..จึงตัดกล้วยเครือยาวนั้น แบกใส่บ่า ..หวังให้แม่อังทำขนมให้กิน
หนักแค่ไหน..แต่พ่อโก..ก็ไหวเสมอ..



ตอนที่พ่อโกตัดเครือกล้วยไม่ทันได้มองว่า..มีมดแดงทำรังอยู่ที่ใบกล้วย และได้ติดมากับเครือกล้วยที่ตัดด้วย
เมื่อพ่อโกเดินแบกกล้วยออกจากสวนกลับบ้าน ก็เริ่มรู้สึกเจ็บๆ คันๆ ที่หลังและไหล่..แต่ไม่ได้ใส่ใจ
พอถึงบ้าน..แม่อังเห็นพ่อโกแบกกล้วยมา..ก็อดขำไม่ได้..
“คุณไปตัดกล้วยมาจากไหนคะ”
“ผมเข้าไปในสวน เห็นว่ามันน่ากินเลยตัดมาให้คุณทำ..อะไรนะ..ที่หั่นๆ แล้วนำไปทอด”
อังศุมาลิน ขำ “เขาเรียกว่า...กล้วยฉาบ..ค่ะ”
“เออ...ใช่ กล้วยฉาบ..วันนั้นที่คุณชวนผม..ผมยังไม่ทันได้ชิมเลย”
อังศุมาลินยิ้มขำๆ “ได้ค่ะ..เดี๋ยวฉันจะทำให้คุณกิน..”
“ทำเยอะๆ นะ จะเอาไปฝากหมอ กับเคสุเกะด้วย”โกโบริบอก
“ได้ค๊า...พ่อคนใจดี”
“พ่อคน”คุณหมายถึง..ผมมีลูกกับคุณ..แล้วผมเป็นพ่อคน..ใช่มัย..ฮิเดโกะ”
อังศุมาลิน…ยิ้มๆ อารมณ์ดีอยู่ หน้าหุบทันที..
โกโบริ..หน้าเจื่อนไปเลย..



ทันใดนั้น..แม่อังก็เหลือบไปเห็น..มดแดง..ที่คอโกโบริ..
แม่อังจึงชี้ไปที่คอโกโบริ..บอกว่ามีมด และช่วยปัดออกให้
แต่เมื่อแหวกเสื้อดู (พ่อโกใส่เสื้อคลุมสีน้ำเงิน) แม่อังก็ต้องอุทาน..
“ตายแล้ว..นี่ตัวคุณ..มีมดแดงเต็มไปหมด..”
“มดแดง..นั่นนะสิ..ผมรู้สึกเจ็บๆ คันๆ ที่หลัง..”
“มาค่ะ..ฉันช่วยเอาออกให้”
“ขอบคุณครับ” พร้อมกับเอียงตัวให้..
แม่อังค่อยๆ หยิบเอามดออกจากหลัง คอ รวมทั้งตามเส้นผมโกโบริ ด้วย
“คุณแพ้แมลงสัตว์กัดต่อยพวกนี้ไหมคะ..คุณต้องไปอาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวแล้วทายาหม่อง จะช่วยให้คุณดีขึ้น”
โกโบริ..จะลงไปอาบน้ำข้างล่าง..อังศุมาลิน บอกไม่ต้อง..อาบบนเรือนนี้ก็ได้..มาฉันช่วย..
โกโบริ...ยิ้มกว้าง.. “ขอบคุณครับ”
จากที่โกโบริ..เพิ่งอาบน้ำให้แม่อังเมื่อเช้า..มาตอนนี้กลายเป็น...แม่อังค่อยๆตัดน้ำราดตัว อาบน้ำให้พ่อโก
“เป็นไงบ้างคะ รู้สึกแสบๆ อยู่ไหม..” พ่อโกไม่พูดอะไร มีแต่ใบหน้าที่บ่งบอกว่า..ตัวเองกำลังมีความสุขที่สุด..
“ต้องฟอกสบู่ฆ่าเชื้อด้วยค่ะ” พลันแม่อังยื่นมือจะไปหยิบสบู่ พ่อโก..ก็จะช่วยหยิบส่งให้..
มือแม่อังจึงอยู่ในมือของพ่อโก..ทั้งคู่สบตากัน..ใบหน้าเกือบชิดกัน..
สักพัก แม่อังหลุดจากภวังค์จะชักมือออก
“ขอโทษครับ”
แม่อังไม่พูดอะไร..จึงหยิบสบู่มาถูๆ ที่มือ แล้วค่อยๆ ถู หลังให้พ่อโก
“หลังคุณบวมแดงไปหมด ..เสร็จแล้วต้องรีบเช็ดตัวทายานะคะ”
(แล้วกล้องก็จับไปที่..จุดแดงๆ ที่ตัดกับแผ่นหลังขาวๆ ของโกโบบี้ ..เอื้อก..เช็ดกำเดาก่อน 55)



ภาพตัดมาในห้องนอน..
แม่อังเช็ดตัวให้พ่อโก..ด้วยผ้าขนหนูสีน้ำตาล(ผืนเดียวที่ใช้ด้วยกันสองคน อิอิ)
เสร็จแล้ว..แม่อังก็ยื่นตลับยาหม่องส่งให้พ่อโก
“คุณต้องทายานี้..จะได้ไม่บวมอักเสบ”
“คุณช่วยทาให้ผมหน่อยนะ” โกโบริอ้อนเมียด้วยสายตาระห้อย..
แม่อัง..อดใจอ่อนไม่ได้..
โกโบริ..จึงค่อยๆ ล้มตัวลงนอนหนุนตักอังศุมาลิน..พลิกค่ำ พลิกหงาย ตะแคงซ้าย ตะแคงขวา ให้แม่อังทายา
แม่อังทั้งขำ ทั้งมั่นไส้..จึงแกล้งทายาแล้วกดลงไปแรงๆ..จนโกโบริ ร้องลั่น..
“โอ้ย..ฮิเดโกะ..เบาๆ หน่อย คุณรังแกผม ผมเจ็บอยู่นะ”
“ก็คนเจ็บ มันน่า..” ไม่ทันที่อังศุมาลินจะพูดต่อ
โกโบริ..ก็รวบตัวอังศุมาลินไว้ในอ้อมกอด..
“ต่อให้คุณทำผมเจ็บแค่ไหน..หรือตีผมให้ตาย ผมก็รักคุณอยู่ดี..ฮิเดโกะ”
อังศุมาลิน..ไม่พูดอะไร..แต่ใบหน้าและแววตา ฟ้องว่าเธอกำลังเปี่ยมไปด้วยความสุขอย่างที่สุด..



จบตอน...