ตอนสุดท้าย อังศุมาลินนั่งคุยกับรูปโกโบริ...มันตื้อๆ ดูแล้วร้องไห้ไม่หยุดหลังจากต่อเนื่องมาจาก

การล่ำลาระหว่างโกโบริในลมหายใจสุดท้าย แล้วก็ต่อเนื่องมาจนถึงฉากอังศุมาลินนั่งคุยกับรูปโกโบริ
นักแสดงอย่างหนูนา เธอทำให้เราอินแบบถึงที่สุด เธอสามารถสื่ออารมณ์ได้หลากหลายในเวลาเดียวกัน
ทั้งคนที่หัวใจแหลกสลาย พยายามเข้มแข็งและใช้ชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อลูก ความคะนึงหาคนรัก ความสุขเล็กๆที่ได้คุย
กับรูปพ่อโก มันทำให้คนดูอย่างเราเชื่อได้ว่า เธอต้องแบกรับทุกอย่างไว้
คือวันนี้ ทั้งบี้และหนูนา เอาคนดูอยู่จริงๆ วันนี้บทหนักและการดำเนินเรื่องอยู่ที่บี้กับหนูนา โดยที่แทบจะไม่มีนักแสดงคนอื่นๆเลย
การรับส่งอารมณ์ของสองคนนี้ เขาเล่นได้ดี
เราร้องไห้กับฉากที่พ่อโก พูดว่า “ไฟดับหมดแล้วหรือ ฟ้ามืดเหลือเกิน” คือพอบี้พูดแค่นั้น แบบว่า หนูนาอ่าาา หันไปบีบน้ำตาแบบ
สุดๆ มันเป็นความเจ็บปวดที่แบบ รู้แล้วว่า หมดเวลาสำหรับเขาทั้งคู่
แล้วยิ่งฉากจบที่อังศุมาลินมานั่งมองท้องฟ้า ที่วิญญาณตาโกโบริมานั่งกอด แล้วกระซิบเบาๆว่า  “ฮิเดโกะ...ผมจะไม่ไปไหนหรอก จะติดตามคุณไปทุกแห่ง คอยก่อนนะ แล้วผมจะรับคุณไปไว้บนดาวเจ้าหญิงทอหูก บนทางช้างเผือกโน่น”

มันซึ้ง อิ่มเอมใจไปกับความรักของตัวละครทั้งคู่
คืออยากจะบอกว่า ไม่เคยอินกับละครเรื่องใดๆเท่าละครเรื่องนี้และเวอร์ชั่นนี้อีกแล้ววว
ขอกราบงามๆให้กับคุณบอย คุณสันต์ผู้กำกับ และทีมงาน ที่ขาดไม่ได้เลยคือ บี้ หนูนา เจ๋งจริงคู่นี้ เคมีฟิสิกชีวะกระจาย

ขอบคุณชาวท้องร่องที่พยายามแบ่งปันท้องร่องให้ได้หลบระเบิด จิ้น ฟิน สุข เศร้า ร้องไห้ เฮฮา ไปด้วยกัน ยินดีที่ไม่รู้จักทุกท่าน นานๆจะได้เจอคนคอเดียวกันแบบนี้ หวังว่าผลงานต่อไปของ คู่บี้-หนูนา จะทำให้เราได้กลับมาสร้างฐานทัพ ที่สิงสถิตแห่งใหม่ในเฉลิมไทยแห่งนี้....วันนี้
ขอกล่าวคำว่า  "ไซ-โย-นา-ระ"
                                                                                [จบบริบูรณ์]



ขออนุญาติเจ้าของภาพดัดแปลงเล็กน้อย