ตอนนี้เรียนอยู่คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดัง ฟังเหมือนดูดี แต่ข้างในกลวงมากๆ
ยอมรับว่าผิดเองค่ะ ที่ตอนแรกเรียนไปเพียงเพราะว่าติดแล้ว แล้วตอนนั้นคิดแค่ว่าเรียนอะไรก็ได้ มหาลัยดี ก็เรียน
สุดท้ายก็เรียนไปวันๆ ไม่ได้ชอบ เกรดก็ไม่ดี ไม่แย่ พอถูไถ
แต่ข้างในกลวงสุดๆ นี่อยู่ปีสามกำลังจะจบแล้ว คงจะต้องผชิญกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้ว

ตอนแรกคิดว่าคงเรียนต่อโท มั้ง แต่ญาติคนนึงมาบอกว่า การต่อโทของเราเหมือนเป็นแค่ข้ออ้างในการหนีปัญหาในการหางานก็เท่านั้น
เพราะยังไงสุดท้ายแล้วเธอก็ไม่รู้ว่าตัวตนจริงๆเธออยากทำอะไร ถ้าเธอจะเรียนต่อทำงานด้านวิชาการ เป็นอาจารย์ราชการ มีเป้าหมายก็เรียนเลย ไม่ห้าม แต่ตอนนี้เหมือนเรียนเพียงเพราะไม่รู้ตัวเองจะทำงานอะไร สุดท้ายแล้วการเรียนก็เรียนไปเพื่อหางาน หาเงินอยู่ดี

พอเราได้ยิน เราก็เหมือนโดนแทงใจดำ เพราะเราก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ยอมรับเลย
เราถูกเลี้ยงแบบคุณหนูมาตลอด ไม่เคยดิ้นรนอะไร
ไม่รู้ว่าชอบอะไร รู้หนะรู้นะคะ แต่ชอบเหมือนๆกับสาวกระแสนิยมทั่วไป แฟชั่น อาหาร ชอบรองเท้า คอสเมติก
แต่ก็ไม่ได้เก่งสุดโต่ง หรือโดเด่นออกมาซักที่

จะเริ่มต้นก็กลัว ตอนแรกคิดว่าจะเรียนทำชานมบ้าง เรียนทำรองเท้าบ้าง แต่ก็กลัวพ่อแม่กดดัน
เพราะเค้าคงคิดว่าเราเหาะแหละ ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน


ตอนแรกตั้งใจจะสอบโทเฟล ไปเรียนต่อ แต่แพลนเรียนต่อก็ชะงัก เพราะยังไม่รู้ตัวเอง

ที่บ้านมีธุรกิจค้าขายอยู่แล้ว เข้าใจว่าจบมาก็มาช่วยเค้าได้
แต่แค่รู้สึกว่าเราทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันให้พ่อแม่ภูมิใจยังไม่ได้เลย
เรยีนจบ แลวกลับมาทำงานเดิมที่บ้าน มันดูจะแย่ไปซักหน่อย


เพื่อนๆที่กำลังจะจบ มาช่วยแชร์กันหน่อยสิคะว่า เพื่อนๆมีแพลนจะทไอะไรต่อ เรียนอะไรอยู่
หรือคนที่จบแล้ว มีงานแล้ว ช่วยมาชี้แนะหนูหน่อย หนูยินดีรับฟัง ข้อชี้แนะทุกอย่าง
เพราะถือว่าเป็นครูสำหรับหนู

ตอนนี้ชีวิตเรียบๆ ไม่ทุกข์ ก็จริง แต่ถึงเวลาที่ต้องยอมรับว่าควรจะโตเป็นผู้ใหญ่ซักที