น่าอิจฉาเพื่อนๆที่มีบ้านอยู่ต่างจังหวัด   มีวันหยุดติดๆกันหลายวันก็ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน
เยี่ยมพ่อแม่ ญาติพี่น้อง   ไม่ต้องมาทนอุดอู้อยู่ในกรุงเทพฯ  เมืองที่น่าเบื่ออย่างนี้ ....
ไม่นับการต้องนั่งทรมานบนรถส่วนตัวที่ติดหนึบ  
ไม่นับการเบียดเสียดเพื่อที่จะได้ตั๋วรถกลับบ้านในวันแรกๆ
ไม่นับการที่จะถือของฝากที่หนักแสนหนักไปฝากพี่ๆน้องๆ
ลำบากอย่างไร...สีหน้าแต่ละคนกลับมีรอยยิ้ม  เพราะจะได้กลับ " บ้าน " ที่จากมานาน
...................
อยากฟังเพื่อนๆที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้าน...อยากรู้ว่ามีใครรอคุณอยู่ที่นั่น
อยากรู้บรรยากาศแห่งความสุขเหล่านั้น...อยากรู้ว่าทุ่งข้าวที่คุณอยู่มันยังสวยสดงดงามอยู่มั้ย