ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าหลังจากเรียนจบ ดิฉันก็เริ่มต้นทำงานเลยที่เมืองใหญ่ ก็ใช้ชีวิตแบบปถุชนคนทั่วไปค่ะ ทำงานเก็บเงิน ผ่อนรถ ส่งทางบ้าน มีแฟน(ยังไม่แต่งงานนะคะ)

    จนกระทั่งแฟนได้ไปทำงานต่างประเทศ ส่วนดิฉันยังสอบไม่ผ่าน ความกังวลของแฟน ความเป็นห่วง ก็เลยตัดสินใจให้ดิฉันกลับมาพักอยู่ที่บ้านกับพ่อแม่ระหว่างรอสอบอีกครั้ง

     นี่คือจุดเริ่มต้นของความรู้สึกค่ะ ปกติก็รักท่านนะคะ ส่งเงินไม่ขาด ของกินของใช้ไม่เคยขาด แต่แม่ทำให้มันขาดค่ะ แม่ติดหวยมาหลายปีตั้งแต่ดิฉันยังเรียนอยู่ (ตอนนั้นพ่อทำงานส่งเงินให้ลูกๆเรียน) แม่ไปยืมคนนั้นมาโป๊ะคนนี้ หนีหนี้มึนๆด้วยคำว่าไม่หนี ไม่มี ไม่จ่าย ญาติพี่น้องระอาโดนบิดกันถ้วนหน้า(ทั้งในทั้งนอกระบบยอดหลักแสน) จนดิฉันกลับมาอยู่ที่บ้านถึงได้รับรู้วีรกรรมของแม่ตนเอง เพราะญาติๆสงสารจึงบอกกล่าวให้ตักเตือน ดิฉันจึงมีการปรึกษาคุยกับพี่น้องว่าจะเอายังไงเรื่องนี้ สรุปแล้ว แม่โกรธบอกว่าจะหาทางแก้เอง ลูกๆทุกคนไม่ต้องส่งเงินมาแล้ว และไม่ยอมออกจากห้อง 3 วันไม่กินไม่ดื่ม จนที่บ้านให้อภัยตัวแม่ก็สัญญาจะไม่เล่นหวยอีกแต่ก็เหมือนเดิมค่ะ ลูกทุกคนก็เลยปลง ส่งเงินให้เหมือนเดิมแล้วแต่จะทำตัว

    ที่บ้านมีพ่อที่แสนดี อบอุ่น ขยัน ใจเย็น สุภาพ ไม่เจ้าชู้ บุหรี่ไม่สูบ เหล้ากินบ้างบางโอกาส ได้เงินมาให้แม่หมด แต่แม่ได้เงินมาไปซื้อหวย แอบซื้อไม่บอกจำนวน ถ้าถามก็โกหก ถ้าถามหาเงินก็จะไปยืมคนอื่นมาโป้ะค่ะ เป็นคนขี้โกหก ความลับเยอะ กว่าจะรู้ตัวที่บ้านเป็นหนี้หลักแสนแล้ว

    พ่อทำงานบ้านเองทุกอย่าง ซักผ้า ทำกับข้าว ล้างจาน กลับมาจากทำงานก็มาทำกับข้าวให้แม่ทาน ตอนนี้ดิฉันกลับมาก็เป็นคนทำเองค่ะ พ่อเหนื่อยน้อยลงแล้ว การกลับมาอยู่ที่บ้านทำให้ดิฉันมองไม่เห็นข้อดีของแม่เลยค่ะ นอกจากที่คลอดดิฉันออกมา(ตอนเด็กฝากป้าเลี้ยงค่ะ) ดิฉันไม่อยากมีความรู้สึกที่ไม่ดีกับแม่ค่ะ ข้อดีแม่นอกจากเป็นแม่ก็นึกนานมากค่ะ อยากรักแม่เหมือนที่รักพ่อ ตอนนี้ก็ปล่อยวางค่ะถึงอยู่ร่วมและดูแลท่านปกติ เพียงแต่ในใจมันขัดแย้งค่ะ ไม่ได้คิดจะแยกบ้านนะคะเพราะไม่มีแพลนจะอยู่ไทยในเร็วนี้ค่ะ แค่จะหาเหตุผลยังไงมารักท่านแบบไม่มีข้อแม้ค่ะ