ดิฉันพึ่งจะซื้อจักรยานมาได้ 8 วัน เกิดความรู้สึกแปลกๆ และเหมือนชีวิตต่อไปนี้จะเปลี่ยนไป
จากที่ปกติเก็บตัวอยู่แต่ในออฟฟิศ (พักที่ออฟฟิศ) อยู่แต่หน้าคอมทำงาน ไม่ก็นั่งเล่นแต่เกม นั่งแชต
ไม่เคยออกไปไหนมาไหน ไม่ค่อยมีเพื่อนในชีวิตจริง มีแต่เพื่อนในโลกออนไลน์
เมื่อได้จักรยานมา เริ่มปั่นแรกๆก็ยังไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อได้ออกถนนใหญ่ครั้งแรก ได้เจอนักปั่นด้วยกันยิ้มให้ ทักทาย
รู้สึกดีใจแบบแปลกๆ ที่ผ่านมาเราเดินตามข้างทางไม่เคยมีใครยิ้มทักทายเรา เรานั่งรถเก๋งก็ได้ยินแต่สบถด่ารถคันนู้นคันนี้
มอเตอร์ไซด์ก็ไม่เคยเห็นใครยิ้มทักทายกันโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่พอขี่จักรยาน เจอคนที่ขี่จักรยานด้วยกัน
แม้ไม่รู้จักกันมาก่อน เราก็ยิ้มให้กัน รู้สึกดีมากๆ ทำให้ตอนนี้ กลายเป็นรู้สึกว่า อยากขี่จักรยาน ขี่ไปไหนก็ได้
หวังว่าเมื่อขี่ไปตามทางแล้วจะเจอนักปั่นและรอยยิ้มทักทาย
ตอนนี้กลายเป็นว่า เลิกเล่นเกม ไม่อยากทำอะไร วันๆนั่งเฝ้าห้อง(tag)จักรยาน หาข้อมูลจักรยานเพื่ออัพเกรดตัวเอง
ไม่อยากออกไปไหนที่ไม่สามารถเอาจักรยานไปได้ ไม่อยากทำอะไรที่จะทำให้เสียโอกาสที่จะได้ปั่นจักรยาน
เริ่มหลงไหล "จักรยาน" และ "รอยยิ้มนักปั่น" อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
มีความรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้ปั่นจักรยาน
จากที่ปกติเก็บตัวอยู่แต่ในออฟฟิศ (พักที่ออฟฟิศ) อยู่แต่หน้าคอมทำงาน ไม่ก็นั่งเล่นแต่เกม นั่งแชต
ไม่เคยออกไปไหนมาไหน ไม่ค่อยมีเพื่อนในชีวิตจริง มีแต่เพื่อนในโลกออนไลน์
เมื่อได้จักรยานมา เริ่มปั่นแรกๆก็ยังไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อได้ออกถนนใหญ่ครั้งแรก ได้เจอนักปั่นด้วยกันยิ้มให้ ทักทาย
รู้สึกดีใจแบบแปลกๆ ที่ผ่านมาเราเดินตามข้างทางไม่เคยมีใครยิ้มทักทายเรา เรานั่งรถเก๋งก็ได้ยินแต่สบถด่ารถคันนู้นคันนี้
มอเตอร์ไซด์ก็ไม่เคยเห็นใครยิ้มทักทายกันโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่พอขี่จักรยาน เจอคนที่ขี่จักรยานด้วยกัน
แม้ไม่รู้จักกันมาก่อน เราก็ยิ้มให้กัน รู้สึกดีมากๆ ทำให้ตอนนี้ กลายเป็นรู้สึกว่า อยากขี่จักรยาน ขี่ไปไหนก็ได้
หวังว่าเมื่อขี่ไปตามทางแล้วจะเจอนักปั่นและรอยยิ้มทักทาย
ตอนนี้กลายเป็นว่า เลิกเล่นเกม ไม่อยากทำอะไร วันๆนั่งเฝ้าห้อง(tag)จักรยาน หาข้อมูลจักรยานเพื่ออัพเกรดตัวเอง
ไม่อยากออกไปไหนที่ไม่สามารถเอาจักรยานไปได้ ไม่อยากทำอะไรที่จะทำให้เสียโอกาสที่จะได้ปั่นจักรยาน
เริ่มหลงไหล "จักรยาน" และ "รอยยิ้มนักปั่น" อย่างถอนตัวไม่ขึ้น