มีเรื่องแปลกๆมาเล่าให้ฟัง(อีกแล้ว)ครับ
เมื่อวานขณะขี่จักรยานกลับบ้าน เจอน้าท่านนึงปั่นรถแฮนด์ตรง มีโช๊ค ล้อ 700 จำรุ่น จำสีเสื้อไม่ได้นะครับ
(เพราะทุกวันนี้เจอคนปั่นเยอะมาก เลิกจำหน้าจำรถไปนานแล้ว)
ช่วงที่มาเจอกันคือถนนเลียบทางด่วนซึ่งเป็นเลนสวนกัน แกปั่นทางตรงมา ผมกำลังจะปั่นเลี้ยวซ้ายเข้าเลียบด่วน
ระหว่างนั้นก็มีกระบะคันนึงขับตามหลังผมมาค่อนข้างเร็ว แซงผมไปขณะเลี้ยว และแซงผ่านน้าแกแบบเฉียดพอประมาณ
แต่จังหวะที่รถกระบะแซงแกไป แกกลับหันไปยิ้มให้และผงกหัว ตอนแรกนึกว่าคนขับกระบะกับแกคงรู้จักกัน
ถึงรีบร้อนแซงผมไปเพื่อทักกันมั้ง
แต่ความงงเริ่มบังเกิด ตรงมีรถอีกคันแซงแกไป แกก็หันไปผงกหัว แล้วยิ้มให้ หืม...
จนคันที่ 3,4,5... แกก็ผงกหัว และยิ้มให้ทุกคัน เอ๋....
ที่เด็ดคือ มีกระบะอีกคันโทรมๆหน่อย แซงผมไปอยู่หลังแก ลองคิดภาพว่าผมปั่นตามหลังแกระยะห่างไม่น่าเกิน 2 เมตรได้
กระบะคันนี้ยังแซงปาดผมไปจ่อหลังแก แต่แซงไม่พ้นเพราะอีกเลนมีรถสวน จนอีกเลนว่างจึงแซงแกไปแบบเฉียดเลย ไม่เกินฟุต
ทั้งๆที่ถนนก็ว่าง น้าคันข้างหน้าผมก็ยังผงกหัวแบบ ขอบคุณครับอีก.. ห๊ะ... เพื่อ... ขอบคุณที่ไม่เสยกันหรือไง?
ดูๆแล้วผมว่าแกขาแรงพอสมควร เพราะขี่รถมีโช๊คได้ 30 ต้นๆลากยาวๆเลยทีเดียว ผมขี่หมอบยังต้องออกแรงไล่
ไม่น่าจะเป็นมือใหม่ แต่ขี่ตามได้สักพักแกก็ชะลอดื่มน้ำ ผมก็เลยขี่แซงมาจะชะลอตามแกก็ยังไงอยู่ ทางก็เปลี่ยวๆ
หน้าผมก็โหดๆ เดี๋ยวจะเข้าใจกันผิด
จนถึงตอนนี้ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ ทำไมน้าแกต้องผงกหัว ยิ้มให้รถทุกคัน แกเป็นคนอารมณ์ดีมากๆ หรือแกเมายา
ถ้าขี่ในเมืองรถติดกันเป็นแพ แกไม่ต้องหันมายิ้มจนคอเคล็ดหรือตกท่อตายเหรอ
คนในรถจะเห็นแกยิ้มไหม ถ้าเห็นจะเข้าใจไหม แบบว่า งง งง งงมาก
แต่ยอมรับว่าน้าทำให้ผมรู้สึกดีๆแหะ ถึงจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้วันนั้นมองโลกจากเทาๆเป็นสีชมพูเลยทีเดียว
(กรุณาอย่าเอาไปสับสนกับสีม่วง) ตั้งแต่ขี่จักรยานผมสุขภาพแข็งแรงขึ้น ใจเย็นขึ้น สังเกตุตัวเองว่าเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะ
ขับรถหรือขี่จักรยาน เวลาโดนปาดโดนเบียดก็ปล่อยวางมากขึ้น ไม่เก็บเป็นอารมณ์ ไม่มองหน้าหาเรื่องเหมือนเมื่อก่อน
ขี่จักรยานก็ทักทาย สวัสดีกับคนขี่จักรยานที่เจอตามทาง เพราะรู้ว่าส่วนมากเขาจะทักตอบ ยิ้มให้ ส่งความรู้สึกดีๆ
ผงกหัวให้กับรถที่ให้ทาง เพราะเป็นมารยาทอยู่แล้ว แต่คิดไม่ออกเลยว่าต้องเป็นอารมณ์ไหนถึงจะส่งยิ้มให้กับรถทุกๆคัน
บนถนนได้ ความเห็นผมว่าน้าแกต้องบรรลุอะไรบางอย่างที่คนธรรมดาอย่างเราๆท่านๆไม่สามารถเข้าใจได้
แต่น้าสุดยอดไปเลยครับ ไม่รู้จัก แต่นับถือ ด้วยใจจริง
เมื่อวานผมเจอคนปั่นจักรยานที่เทพที่สุดในสามโลก
เมื่อวานขณะขี่จักรยานกลับบ้าน เจอน้าท่านนึงปั่นรถแฮนด์ตรง มีโช๊ค ล้อ 700 จำรุ่น จำสีเสื้อไม่ได้นะครับ
(เพราะทุกวันนี้เจอคนปั่นเยอะมาก เลิกจำหน้าจำรถไปนานแล้ว)
ช่วงที่มาเจอกันคือถนนเลียบทางด่วนซึ่งเป็นเลนสวนกัน แกปั่นทางตรงมา ผมกำลังจะปั่นเลี้ยวซ้ายเข้าเลียบด่วน
ระหว่างนั้นก็มีกระบะคันนึงขับตามหลังผมมาค่อนข้างเร็ว แซงผมไปขณะเลี้ยว และแซงผ่านน้าแกแบบเฉียดพอประมาณ
แต่จังหวะที่รถกระบะแซงแกไป แกกลับหันไปยิ้มให้และผงกหัว ตอนแรกนึกว่าคนขับกระบะกับแกคงรู้จักกัน
ถึงรีบร้อนแซงผมไปเพื่อทักกันมั้ง
แต่ความงงเริ่มบังเกิด ตรงมีรถอีกคันแซงแกไป แกก็หันไปผงกหัว แล้วยิ้มให้ หืม...
จนคันที่ 3,4,5... แกก็ผงกหัว และยิ้มให้ทุกคัน เอ๋....
ที่เด็ดคือ มีกระบะอีกคันโทรมๆหน่อย แซงผมไปอยู่หลังแก ลองคิดภาพว่าผมปั่นตามหลังแกระยะห่างไม่น่าเกิน 2 เมตรได้
กระบะคันนี้ยังแซงปาดผมไปจ่อหลังแก แต่แซงไม่พ้นเพราะอีกเลนมีรถสวน จนอีกเลนว่างจึงแซงแกไปแบบเฉียดเลย ไม่เกินฟุต
ทั้งๆที่ถนนก็ว่าง น้าคันข้างหน้าผมก็ยังผงกหัวแบบ ขอบคุณครับอีก.. ห๊ะ... เพื่อ... ขอบคุณที่ไม่เสยกันหรือไง?
ดูๆแล้วผมว่าแกขาแรงพอสมควร เพราะขี่รถมีโช๊คได้ 30 ต้นๆลากยาวๆเลยทีเดียว ผมขี่หมอบยังต้องออกแรงไล่
ไม่น่าจะเป็นมือใหม่ แต่ขี่ตามได้สักพักแกก็ชะลอดื่มน้ำ ผมก็เลยขี่แซงมาจะชะลอตามแกก็ยังไงอยู่ ทางก็เปลี่ยวๆ
หน้าผมก็โหดๆ เดี๋ยวจะเข้าใจกันผิด
จนถึงตอนนี้ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ ทำไมน้าแกต้องผงกหัว ยิ้มให้รถทุกคัน แกเป็นคนอารมณ์ดีมากๆ หรือแกเมายา
ถ้าขี่ในเมืองรถติดกันเป็นแพ แกไม่ต้องหันมายิ้มจนคอเคล็ดหรือตกท่อตายเหรอ
คนในรถจะเห็นแกยิ้มไหม ถ้าเห็นจะเข้าใจไหม แบบว่า งง งง งงมาก
แต่ยอมรับว่าน้าทำให้ผมรู้สึกดีๆแหะ ถึงจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ทำให้วันนั้นมองโลกจากเทาๆเป็นสีชมพูเลยทีเดียว
(กรุณาอย่าเอาไปสับสนกับสีม่วง) ตั้งแต่ขี่จักรยานผมสุขภาพแข็งแรงขึ้น ใจเย็นขึ้น สังเกตุตัวเองว่าเดี๋ยวนี้ไม่ว่าจะ
ขับรถหรือขี่จักรยาน เวลาโดนปาดโดนเบียดก็ปล่อยวางมากขึ้น ไม่เก็บเป็นอารมณ์ ไม่มองหน้าหาเรื่องเหมือนเมื่อก่อน
ขี่จักรยานก็ทักทาย สวัสดีกับคนขี่จักรยานที่เจอตามทาง เพราะรู้ว่าส่วนมากเขาจะทักตอบ ยิ้มให้ ส่งความรู้สึกดีๆ
ผงกหัวให้กับรถที่ให้ทาง เพราะเป็นมารยาทอยู่แล้ว แต่คิดไม่ออกเลยว่าต้องเป็นอารมณ์ไหนถึงจะส่งยิ้มให้กับรถทุกๆคัน
บนถนนได้ ความเห็นผมว่าน้าแกต้องบรรลุอะไรบางอย่างที่คนธรรมดาอย่างเราๆท่านๆไม่สามารถเข้าใจได้
แต่น้าสุดยอดไปเลยครับ ไม่รู้จัก แต่นับถือ ด้วยใจจริง