"คำสัญญา"


          ห้องนอนสีขาวที่ประดับด้วยเครื่องเรือนน้อยชิ้น มีเพียงเสียงลมหายใจรวยรินของหญิงชราที่มีแววตาเปี่ยมสุข
ราวกับว่าการรอคอยของเธอกำลังจะสิ้นสุดลงแล้ว และไม่นานภาพของชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
ทำให้รอยยิ้มอ่อนหวานประดับบนใบหน้าเหี่ยวย่นของหญิงชราอีกครั้ง นี่เธอไม่ได้ยิ้มจากใจแบบนี้มานานเท่าไรแล้วนะ?

          “ทำไมมาช้าจังคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแต่แฝงด้วยจริตแบบหญิงสาววัยแรกรุ่น
          “นั่นควรเป็นผมที่ถามมากกว่านะ” ชายหนุ่มย้อน
          “ฉันคิดถึงคุณ” หญิงสาวในร่างหญิงชรายิ้มบางๆ นัยน์ตาเป็นประกายระรื่นด้วยน้ำตา
          “ผมอยู่ข้างๆคุณเสมอ”
          “อย่างที่คุณเคยสัญญา”  ภาพที่ชายหญิงต่างวัยสนทนากัน ทำให้บรรยากาศภายในห้องที่เงียบเหงาดูอบอุ่นขึ้นมา
สายลมอ่อนโยนพัดพาความทรงจำและคำสัญญาให้หวนกลับมาอีกครั้ง


           “วันนี้ไม่ต้องรอนะ คุณหมอให้นอนโรงพยาบาล ไว้จะรีบติดต่อกลับนะครับ”
ข้อความที่เธอได้รับในเย็นวันหนึ่งเมื่อหลายสิบปีก่อน ก่อนหน้านั้นเขาบอกว่าไม่สบายนิดหน่อย แต่ก็ไม่ยอมรักษาสักที
และวันนี้คงจะถูกคุณหมอยึดโทรศัพท์เหมือนทุกครั้งที่คนไข้ดื้อๆแบบเขา เข้าโรงพยาบาล
ใครจะรู้ว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายของการติดต่อ...
          เธอดำเนินชีวิตทุกอย่างตามปกติ เพราะคิดว่า ‘ไอ้หัวฟู’ ของเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก  
แค่เข้าไปพักร้อนในโรงพยาบาลอย่างที่เธอชอบแซวคนบ้างานอย่างเขาอยู่บ่อยๆ
          ผ่านไปสองสัปดาห์ วันสุดท้ายของการสอบปลายภาค เธอก็ได้รับข้อความจากเพื่อนของเขาว่าให้รีบไปที่โรงพยาบาลด่วน
เมื่อไปถึงหน้าห้องก็พบกับบรรยากาศที่ชวนให้เธอใจไม่ดีและวินาทีต่อมาก็ทำให้เธอแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้รับรู้ว่า เขาจากไปแล้ว...
และที่เขาไม่ยอมบอกว่าตัวเองป่วยหนักเพราะเนื่องจากเธอกำลังอยู่ในช่วงสอบ เขาไม่อยากทำร้ายเธอ เขารอเธอ แต่เธอมาไม่ทัน
          เพื่อนของเขาส่งกระดาษสีขาวให้กับเธอ ลายมือนั้นเธอคุ้นเคยมันเป็นอย่างดี อาจจะดูขยุกขยิกจากปกติไปบ้าง
แต่เธอก็จำมันได้ขึ้นใจ เขาฝากเพลงเพลงหนึ่งให้เธอ และประโยคต่อมาที่คิดถึงทีไรก็ทำให้หัวใจสั่นไหวทุกครั้ง
แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม
          ‎'ความทรงจำดีๆจะอยู่กับเราตลอดไป ตราบที่เราอยากให้มันอยู่
เหมือนคนรัก เขายังไม่เคยจากไปตราบใดที่เราคิดว่าเขายังอยู่เคียงข้างเราเสมอ' นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่คบหรือรักใครอีกเลย
เพราะเธอเชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา เชื่อมั่นในตัวเขา เหมือนที่เคยเชื่อเสมอมา
          “ผมอยู่ข้างๆคุณเสมอ เข้มแข็งนะที่รัก” คำสัญญาที่วันนี้ไม่ได้มาในรูปแบบของตัวอักษร
ทำให้น้ำตาแห่งความซึ้งใจถูกหลั่งออกมาอีกครั้ง  เขามารับเธอแล้ว และการรอคอยของเธอได้สิ้นสุดลงแล้ว...


# ดูแลคนรักในทุกวินาทีที่เขายังอยู่ เพราะคุณไม่มีสิทธิ์รู้ว่าเขาจะหายไปเมื่อไร"
ขอบคุณภาพประกอบจากInternet    

ขออนุญาตแท็กห้องสยาม เพราะ อยากฝากข้อคิดถึงใครหลายๆคนค่ะ ^^~