แก้วหนึ่งใบ กับน้ำในแก้ว
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เราคิดเป็นสิ่งที่ผิด หรือเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ถามพระเจ้าหรือ...คุณรู้ไหม !!! พระเจ้าก็ไม่รู้หรอก
เราไม่ได้เกิดจาก “ความบริสุทธิ์” จิตวิญญาณล้วนถูกปรุงแต่งขึ้นมา เราเหมือนแก้วเปล่าหนึ่งใบในตอนแรกเริ่ม ต่อมากลับมีน้ำในแก้ว ซึ่งอาจจะมีสีขาว สีดำ หรือสีแดง ตามแต่บุคคล แต่โดยทั่วไปออกจะเป็นสีผสมซักมากกว่า !!
มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะ “ภูมิใจ” กับน้ำในแก้วของตนเอง น้อยคนนักที่จะพยายามเทมันทิ้ง หรือแม้ต่อให้เทมันออก ก็มักจะเติมมันกลับมาใหม่ โดยที่มันยังเป็น “น้ำเดิม” !!! แล้วมันจะเกิดประโยชน์อันใด เมื่อเรายังยืดติดกับสิ่งเดิม ๆ คิดแต่สิ่งเดิม ๆ เจือปนแต่สิ่งเดิม ๆ โดยไม่ยอมรับสิ่งอื่นเข้ามาเติม เข้ามาเปลี่ยนแปลงมัน ในเมื่อพวกเรายังฝันที่จะบินได้ เราก็ยังอยากฝันที่จะได้เห็นน้ำที่มี “สีสันแปลกตา” เลยไม่ใช่หรือ !!! หรือท้ายที่สุดก็อาจจะเป็นได้แค่ ”แก้วรองน้ำตา” เมื่อเวลาเจ็บช้ำก็เท่านั้น
“เวลา” ไม่ได้ทำให้น้ำในแก้วระเหยไปได้เลย กลับกันน้ำในแก้วกลับเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และที่สำคัญ คือ สีมักจะไม่สวยงาม สักเท่าไร !!! งั้นถ้าเมื่อ เวลา ไม่ได้ช่วยอะไร สิ่งที่เรียกว่า “การยอมรับ” คงจะดีที่สุด ไม่ใช่ให้เรายอมรับกับชะตากรรม แต่เป็นการยอมรับเอามันเข้ามา !! ยอมที่จะเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนจาก สภาวะคงตัว ให้กลายเป็น “สภาวะพัฒนา” ไม่จำเป็นต้องเป็นความคิดที่ดีเสมอไป แม้แต่ “ความคิดที่ไม่ดี” นั้น ก็สามารถปรุงแต่งให้กลายเป็นอาหารอันโอชาได้ เพียงแค่เรารู้จักที่จะปรุงมัน !!
โชคชะตาหมุนวนตลอดเวลา เป็นเหมือน “ฟันเฟือน” ที่ส่งต่อกันไปมาอย่างไม่มีหยุด แต่หากมีเศษอะไรเข้าไปติดขัดมัน ก็อาจจะทำให้เปลี่ยนแปลงหรือถึงขั้นหยุดนิ่งก็เป็นไปได้ แล้วถ้าหากเป็นแบบนั้น เราจะทำอย่างไรดีล่ะ !! หรือเราจะลองเสี่ยงปล่อยมันไป เพราะการเปลี่ยนแปลงนั้นอาจจะดีก็ได้ และหากมันดีขึ้นจริง เราก็ควรที่จะยอมรับมัน ดังเหมือนแก้วใบเดิมของเรา ๆ น้ำสีดำขุ่นสนิท ปล่อยไว้มีแต่เน่าเสีย แล้วสักวันโชคชะตานำพาให้ใครบางคน เผลอทำอะไรบ้างอย่างตกลงไปในแก้วใบนั้น สีอาจเปลี่ยนเป็น “สีรุ้ง” ก็เป็นไปได้
“สี” มีมากมายนับไม่ถ้วน ใจคนเราก็ไม่ต่างกัน ๆ บางครั้งเรามักชอบคิดว่า สีนั้นดี สีนั้นไม่ดี ๆ โดยมองจากภายนอก ไม่รู้ถ่องแท้ ถึง “ภายใน” นิสัย เจตคติ ต้องมองจากข้างใน ยิ่งลึกเท่าไรยิ่งดี เพราะลึกเท่าไร นั้นคือ ความจริง มากเท่านั้น ในปัจจุบันไม่ได้มี “เครื่องมือวัด” ความดี ความชั่ว ให้ได้รู้ค่าสเกลที่ชัดเจน ทุกอย่างล้วนถูกตีความด้วย สายตา การรับรู้ ความรู้สึก ดังที่เรามองน้ำในแก้วที่เห็นเป็นสีดำ แต่ที่จริงแล้ว ลึกไปกว่านั้นสีดำ ที่เราเห็นก็อาจจะมีจุดกำเนิดจากสีขาวนั้นเอง เพียงแต่เรามักจากมองแค่ปัจจัยภายนอกก็เท่านั้น
ขนาด “ความจุ” ของแก้วในแต่ละบุคคลก็แตกต่างกันไป แก้วใบใหญ่อาจจะใช้เวลาเติมนาน แต่ก็คุ้มกับน้ำที่ได้มา ตรงข้ามกับแก้วใบเล็กที่ใช้เวลาแปปเดียวก็เติมเต็ม แต่น้ำที่ได้มาก็น้อยนิด ไม่ว่าจะแบบไหนล้วนมีจุดบอดเสมอ !! แต่คุณรู้ไหม แทบไม่สำคัญอะไรเลยกับขนาดของมัน ๆ กับปริมาณ หากมันคือสิ่งที่ดีแล้วไซร้ อย่างไร ๆ ก็ย่อมดีเสมอ ๆ น้ำจะเยอะหรือน้อย หากมันเป็นสีขาวก็ย่อมที่จะเป็นสีขาวเสมอ ไม่มีทางเป็นสีอื่นไปได้ !!
การเกิดย่อมมี “ดับ” เป็นธรรมดา เราเกิดมาพร้อมกับแก้วหนึ่งใบ หากคุณถามว่าจะมีสักวันเปล่า ที่แก้วใบนั้นจะ “แตกหักขึ้นมา” นั้นย่อมเป็นเรื่องที่เราเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ช่วงเวลาผ่านเลยไป น้ำในแก้วเปลี่ยนสีสัน ไปตามอารมณ์ของมัน ตามความคิด ปรารถนา … เวลาที่ผ่านเลยได้สั่นคลอนแก้วอย่างหนักมันเริ่มที่จะร้าว แต่นั้นยังไม่ใช่ปัญหา เราต่อติดมันได้ เชื่อมมันได้ แต่มันไม่ได้ “คงทน” นักหรอก เมื่อเราหมดทางที่จะเชื่อมมัน ต่อมัน รอยร้าวทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด แก้วใบหนึ่งก็แตก…. ส่งเสียงดัง เหมือนเสียงคร่ำครวญ ของคนเราไม่มีผิด เหมือนถึงเวลาของ ”การจากลา” น้ำในแก้วไม่อาจจะคงรูปร่างได้ เมื่อต้องอยู่นอกภาชนะ สุดท้ายได้ระเหยกลายเป็นไอลอยขึ้นไปในอากาศ เกิดคำถามขึ้นมาใน “ใจ” มากมายว่า สุดท้ายแล้ว เราเหลืออะไรในท้ายที่สุด… คำตอบนั้นมีอยู่แล้ว เราบ่งบอกว่า จิตวิญญาณ เราคือ น้ำ !! ตัวเราคือ แก้ว !! แก้วเราได้สลายไป ตัวเราก็ได้หายไป แต่ น้ำ ไม่ได้หายไปไหน ความดี ความชั่ว ล้านการกระทำล้วนวนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา หากเราหายไปแล้ว แต่สิ่งที่ยังอยู่คือ การกระทำ นั้นเอง !! มันแค่ระเหยขึ้นไป สักวัน มันก็จะ “ตกลงมา” ไม่มีวันที่จะลบเลือนหายไปอย่างแน่นอน รอยจารึกมักจะตราตรึงอยู่เสมอ !!
แก้วหนึ่งใบ กับ น้ำ เป็นแค่ตัวแทนความคิด ความรู้สึก เท่านั้น ที่อยากจะบรรเลง สร้างสรรค์คำพูดออกมา ด้วยความที่คนเราในปัจจุบันนั้น ล้านความคิด เดาใจยาก เปรียบเหมือนกับแก้วหลากหลายชนิด สีของน้ำที่นับไม่ถ้วน ปนเปื้อนด้วยสิ่งต่าง ๆ มากมาย จึงอยากจะสะท้อนความคิดในอีกมุมหนึ่ง ๆ ที่แปลกใหม่ขึ้นมา เรามักจะเชื่ออยู่เสมอว่า หากถ่ายทอดออกมาเป็น “สัญลักษณ์” จะทำให้เข้าใจง่าย และเชื่อมต่อความคิด ได้อย่างรวดเร็ว มองภาพออกอย่างชัดเจน!!
จึงอย่างขอให้เรานั้น เป็นแก้ว ที่รับความคิด ที่ดี สิ่งที่ดี เป็นน้ำที่ใสสะอาด ปราศจากความหมัวหมองทั้งปวง หากเรามีสิ่งที่ไม่ดี อยากจะขอให้เทมันทิ้งไป แล้วนำแต่สิ่งที่ดี ๆ เข้ามา และเมื่อเรามีดีแล้ว เราก็สามารถ ”แบ่งปัน” คนอื่นได้อีกด้วย เพียงแค่ หยดสองหยด ก็อาจจะเปลี่ยนสีได้ทั้งใบ ส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ เปลี่ยนให้เป็นสีเดียวกันทั้งโลกใบนี้ ๆ หากมองมุมสูง เราก็จะเห็นโลกทั้งใบเป็นสีเดียวกัน รอยยิ้มเดียวกัน !!
คุณคงอยากจะรู้ว่ามันคือสีอะไร… ตอบให้เลยก็ได้ มันคือ ”สีแห่งความสุข” นั้นเอง !!
แก้วหนึ่งใบ กับน้ำในแก้ว
เราจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เราคิดเป็นสิ่งที่ผิด หรือเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ถามพระเจ้าหรือ...คุณรู้ไหม !!! พระเจ้าก็ไม่รู้หรอก
เราไม่ได้เกิดจาก “ความบริสุทธิ์” จิตวิญญาณล้วนถูกปรุงแต่งขึ้นมา เราเหมือนแก้วเปล่าหนึ่งใบในตอนแรกเริ่ม ต่อมากลับมีน้ำในแก้ว ซึ่งอาจจะมีสีขาว สีดำ หรือสีแดง ตามแต่บุคคล แต่โดยทั่วไปออกจะเป็นสีผสมซักมากกว่า !!
มนุษย์ส่วนใหญ่มักจะ “ภูมิใจ” กับน้ำในแก้วของตนเอง น้อยคนนักที่จะพยายามเทมันทิ้ง หรือแม้ต่อให้เทมันออก ก็มักจะเติมมันกลับมาใหม่ โดยที่มันยังเป็น “น้ำเดิม” !!! แล้วมันจะเกิดประโยชน์อันใด เมื่อเรายังยืดติดกับสิ่งเดิม ๆ คิดแต่สิ่งเดิม ๆ เจือปนแต่สิ่งเดิม ๆ โดยไม่ยอมรับสิ่งอื่นเข้ามาเติม เข้ามาเปลี่ยนแปลงมัน ในเมื่อพวกเรายังฝันที่จะบินได้ เราก็ยังอยากฝันที่จะได้เห็นน้ำที่มี “สีสันแปลกตา” เลยไม่ใช่หรือ !!! หรือท้ายที่สุดก็อาจจะเป็นได้แค่ ”แก้วรองน้ำตา” เมื่อเวลาเจ็บช้ำก็เท่านั้น
“เวลา” ไม่ได้ทำให้น้ำในแก้วระเหยไปได้เลย กลับกันน้ำในแก้วกลับเพิ่มขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ และที่สำคัญ คือ สีมักจะไม่สวยงาม สักเท่าไร !!! งั้นถ้าเมื่อ เวลา ไม่ได้ช่วยอะไร สิ่งที่เรียกว่า “การยอมรับ” คงจะดีที่สุด ไม่ใช่ให้เรายอมรับกับชะตากรรม แต่เป็นการยอมรับเอามันเข้ามา !! ยอมที่จะเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนจาก สภาวะคงตัว ให้กลายเป็น “สภาวะพัฒนา” ไม่จำเป็นต้องเป็นความคิดที่ดีเสมอไป แม้แต่ “ความคิดที่ไม่ดี” นั้น ก็สามารถปรุงแต่งให้กลายเป็นอาหารอันโอชาได้ เพียงแค่เรารู้จักที่จะปรุงมัน !!
โชคชะตาหมุนวนตลอดเวลา เป็นเหมือน “ฟันเฟือน” ที่ส่งต่อกันไปมาอย่างไม่มีหยุด แต่หากมีเศษอะไรเข้าไปติดขัดมัน ก็อาจจะทำให้เปลี่ยนแปลงหรือถึงขั้นหยุดนิ่งก็เป็นไปได้ แล้วถ้าหากเป็นแบบนั้น เราจะทำอย่างไรดีล่ะ !! หรือเราจะลองเสี่ยงปล่อยมันไป เพราะการเปลี่ยนแปลงนั้นอาจจะดีก็ได้ และหากมันดีขึ้นจริง เราก็ควรที่จะยอมรับมัน ดังเหมือนแก้วใบเดิมของเรา ๆ น้ำสีดำขุ่นสนิท ปล่อยไว้มีแต่เน่าเสีย แล้วสักวันโชคชะตานำพาให้ใครบางคน เผลอทำอะไรบ้างอย่างตกลงไปในแก้วใบนั้น สีอาจเปลี่ยนเป็น “สีรุ้ง” ก็เป็นไปได้
“สี” มีมากมายนับไม่ถ้วน ใจคนเราก็ไม่ต่างกัน ๆ บางครั้งเรามักชอบคิดว่า สีนั้นดี สีนั้นไม่ดี ๆ โดยมองจากภายนอก ไม่รู้ถ่องแท้ ถึง “ภายใน” นิสัย เจตคติ ต้องมองจากข้างใน ยิ่งลึกเท่าไรยิ่งดี เพราะลึกเท่าไร นั้นคือ ความจริง มากเท่านั้น ในปัจจุบันไม่ได้มี “เครื่องมือวัด” ความดี ความชั่ว ให้ได้รู้ค่าสเกลที่ชัดเจน ทุกอย่างล้วนถูกตีความด้วย สายตา การรับรู้ ความรู้สึก ดังที่เรามองน้ำในแก้วที่เห็นเป็นสีดำ แต่ที่จริงแล้ว ลึกไปกว่านั้นสีดำ ที่เราเห็นก็อาจจะมีจุดกำเนิดจากสีขาวนั้นเอง เพียงแต่เรามักจากมองแค่ปัจจัยภายนอกก็เท่านั้น
ขนาด “ความจุ” ของแก้วในแต่ละบุคคลก็แตกต่างกันไป แก้วใบใหญ่อาจจะใช้เวลาเติมนาน แต่ก็คุ้มกับน้ำที่ได้มา ตรงข้ามกับแก้วใบเล็กที่ใช้เวลาแปปเดียวก็เติมเต็ม แต่น้ำที่ได้มาก็น้อยนิด ไม่ว่าจะแบบไหนล้วนมีจุดบอดเสมอ !! แต่คุณรู้ไหม แทบไม่สำคัญอะไรเลยกับขนาดของมัน ๆ กับปริมาณ หากมันคือสิ่งที่ดีแล้วไซร้ อย่างไร ๆ ก็ย่อมดีเสมอ ๆ น้ำจะเยอะหรือน้อย หากมันเป็นสีขาวก็ย่อมที่จะเป็นสีขาวเสมอ ไม่มีทางเป็นสีอื่นไปได้ !!
การเกิดย่อมมี “ดับ” เป็นธรรมดา เราเกิดมาพร้อมกับแก้วหนึ่งใบ หากคุณถามว่าจะมีสักวันเปล่า ที่แก้วใบนั้นจะ “แตกหักขึ้นมา” นั้นย่อมเป็นเรื่องที่เราเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ช่วงเวลาผ่านเลยไป น้ำในแก้วเปลี่ยนสีสัน ไปตามอารมณ์ของมัน ตามความคิด ปรารถนา … เวลาที่ผ่านเลยได้สั่นคลอนแก้วอย่างหนักมันเริ่มที่จะร้าว แต่นั้นยังไม่ใช่ปัญหา เราต่อติดมันได้ เชื่อมมันได้ แต่มันไม่ได้ “คงทน” นักหรอก เมื่อเราหมดทางที่จะเชื่อมมัน ต่อมัน รอยร้าวทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด แก้วใบหนึ่งก็แตก…. ส่งเสียงดัง เหมือนเสียงคร่ำครวญ ของคนเราไม่มีผิด เหมือนถึงเวลาของ ”การจากลา” น้ำในแก้วไม่อาจจะคงรูปร่างได้ เมื่อต้องอยู่นอกภาชนะ สุดท้ายได้ระเหยกลายเป็นไอลอยขึ้นไปในอากาศ เกิดคำถามขึ้นมาใน “ใจ” มากมายว่า สุดท้ายแล้ว เราเหลืออะไรในท้ายที่สุด… คำตอบนั้นมีอยู่แล้ว เราบ่งบอกว่า จิตวิญญาณ เราคือ น้ำ !! ตัวเราคือ แก้ว !! แก้วเราได้สลายไป ตัวเราก็ได้หายไป แต่ น้ำ ไม่ได้หายไปไหน ความดี ความชั่ว ล้านการกระทำล้วนวนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา หากเราหายไปแล้ว แต่สิ่งที่ยังอยู่คือ การกระทำ นั้นเอง !! มันแค่ระเหยขึ้นไป สักวัน มันก็จะ “ตกลงมา” ไม่มีวันที่จะลบเลือนหายไปอย่างแน่นอน รอยจารึกมักจะตราตรึงอยู่เสมอ !!
แก้วหนึ่งใบ กับ น้ำ เป็นแค่ตัวแทนความคิด ความรู้สึก เท่านั้น ที่อยากจะบรรเลง สร้างสรรค์คำพูดออกมา ด้วยความที่คนเราในปัจจุบันนั้น ล้านความคิด เดาใจยาก เปรียบเหมือนกับแก้วหลากหลายชนิด สีของน้ำที่นับไม่ถ้วน ปนเปื้อนด้วยสิ่งต่าง ๆ มากมาย จึงอยากจะสะท้อนความคิดในอีกมุมหนึ่ง ๆ ที่แปลกใหม่ขึ้นมา เรามักจะเชื่ออยู่เสมอว่า หากถ่ายทอดออกมาเป็น “สัญลักษณ์” จะทำให้เข้าใจง่าย และเชื่อมต่อความคิด ได้อย่างรวดเร็ว มองภาพออกอย่างชัดเจน!!
จึงอย่างขอให้เรานั้น เป็นแก้ว ที่รับความคิด ที่ดี สิ่งที่ดี เป็นน้ำที่ใสสะอาด ปราศจากความหมัวหมองทั้งปวง หากเรามีสิ่งที่ไม่ดี อยากจะขอให้เทมันทิ้งไป แล้วนำแต่สิ่งที่ดี ๆ เข้ามา และเมื่อเรามีดีแล้ว เราก็สามารถ ”แบ่งปัน” คนอื่นได้อีกด้วย เพียงแค่ หยดสองหยด ก็อาจจะเปลี่ยนสีได้ทั้งใบ ส่งต่อกันไปเรื่อย ๆ เปลี่ยนให้เป็นสีเดียวกันทั้งโลกใบนี้ ๆ หากมองมุมสูง เราก็จะเห็นโลกทั้งใบเป็นสีเดียวกัน รอยยิ้มเดียวกัน !!
คุณคงอยากจะรู้ว่ามันคือสีอะไร… ตอบให้เลยก็ได้ มันคือ ”สีแห่งความสุข” นั้นเอง !!