เรื่องที่บอกกับเพื่อนในพันทิปนี้เป็นเรื่องความประทับใจกับการบริการและการทำงานของ แพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่ แม้กระทั่งพ่อแม่ผู้ปกครองของคนไข้ด้วยกัน ขอเริ่มเรื่องนะคะ ลูกชายของเราอายุ 5ปี มีอาการไข้เฉียบพลัน ที่บอกว่าเฉียบพลันนั้นเพราะตลอดทั้งวันตัวลูกชายไม่มีอาการอะไรที่บ่งบอกว่ามีไข้สักนิด พอประมาณทุ่มกว่าๆลูกชายได้อาบน้ำและบอกว่าหนาวมีอาการสั่นไปทั้งตัว มีไข้และมีอาการอ่อนเพลีย จนกระทั่ง5ทุ่มกว่าๆอาการก็ไม่ดีขึ้นต้องพาไปโรงพยาบาลแผนกฉุกเฉิน และก็ได้ยาลดไข้กลับมา แต่ก็ยังมีอาการไข้อยู่อีก เหงื่อออกมาก พอสักประมาณเที่ยงคือก็ถ่ายท้องเหลว ตีสามก็ถ่ายอีก และหกโมงเช้า ตัวเราเองก็สังเกตลูกชายรู้สึกอ่อนเพลีย หน้าซีดและตัวสั่นจับแก้วน้ำยังสั่นเลยค่ะ ตัวเราเองทนไม่ดูอาการต่อไปไม่ได้แล้วจึงพาไปโรงพยาบาล พยาบาลหน้าห้องได้ซักถามอาการและวัดไข้ ปรอทแสดงผลไม่มีไข้แต่ตัวลูกชายยังร้อนอยู่ พยาบาลก็สงสัยและได้ปรึกษากับแพทย์เวรวันนั้นจึงได้ทำการวัดความดันผลออกมาลูกชายมีความดันลดลงเกรงว่าจะมีอาการช๊อค คุณหมอให้รีบส่งตัวไปเจาะเลือดตรวจ และให้น้ำเกลือกับยาฆ่าเชื้อทางสายน้ำเกลือ เจ้าหน้าที่ฝ่ายฉุกเฉินก็ดีมากๆพยายามกล่อมและเจาะเลือดให้แม่นยำมากที่สุดเพื่อไม่ต้องทำการเจาะเลือดซ้ำอีกเกรงเด็กจะเจ็บเมื่อเจะได้แล้วยังพันด้วยผ้าและติดเทปหลายทับมากกลัวเข็มจะหลุดต้องเจาะอีก ทั้งย้งปลอกว่าไม่ต้องวิตก สักพักลูกชายถูกส่งตัวไปห้องพักซึ่งเป็นห้องรวม คุณหมออยากให้อยู่ใกล้ชิดเผื่อมีอาการช๊อกจะได้ช่วยเหลือได้ทันที ลูกชายต้องทำการวัดไข้และความดันทุก4ชั่วโมง ซึ่งทำให้เรารู้ว่าพยาบาลทำงานหนักมาก เด็กทั้งร้อง ไหนตัวร้อน ไหนจะอาเจียน ต้องทำงานเดินแทบตลอดเวลาคนไข้มากดึกแค่ไหน ร้องไห้งอแงแค่ไหนไม่เคยแสดงสีหน้าไม่พอใจ และที่สำคัญ ผู้ปกครองที่พาลูกหลานมารักษามีหลากหลาย มีอิสลาม พุทธ แต่ทุกคนมีน้ำใจพูดคุยดูแลเด็กให้ตอนที่เราเองไปห้องน้ำ ซื้อของกิน แบ่งของขนม แม้กระทั่งช่วยกันหลอกล่อ ปลอบใจเด็กๆที่กินยา และเจาะสายน้ำเกลือ แถมมีปลอบใจกันเอง ตอนที่จะกลับบ้านทุกคนยังรู้สึกดีใจที่เจอกันและบอกว่าถ้าเจอนอกโรงพยาบาลอย่าลืมทักกันนะ 3วันในการป่วยของลูกชายทำให้เราได้ประสบการณ์อีกแบบที่ไม่ลืม และมีแต่อยากจะเล่าบอกต่อถึงความประทับใจครั้งนี้ ทั้งนี้ ขอขอบคุณคุณหมอ กนกวรรณ พยาบาลหน้าห้องตรวจเด็ก เจ้าหน้าที่ฉุกเฉิน และพยาบบาลแผนกกุมารเวช โรงพยาบาลเบตงที่ให้เรื่องนี้เป็นความประทับใจที่ไม่บอกต่อไม่ได้
โรงพยาบาลเบตงกับการทำงานของเจ้าหน้าที่