เรื่องส่วนตัว (ที่ไม่เคยบอกใครแม้แต่คนเดียว)
เอาล่ะชีวิตผมจุติล่ะ เริ่ม ป.6 (ผมย้าย รร.ใหม่) ผมมาเรียนวันแรกมีสาวติด ตรึม !!! เรียนภาษาไทยคาบแรกครูให้ผมไปแข่งภาษาไทย เรียนศิลปะคาบแรกครูจะให้ผมไปแข่งศิลปะอีก แต่สุดท้ายก็ต้องไปภาษาไทยเพราะครูประจำชั้นสอนภาษาไทย (ความจริงชอบศิลป์) ผมเกือบได้ไปแข่งต่อในระดับภูมิภาคแต่ดันโดนโกงในระดับจังหวัดก่อน แต่ก็ทำไรไม่ได้เพราะรู้ตอนสายไปแล้ว ผมโดนครูอวยมากๆทั้งๆที่อยู่ห้อง 4 (รร.ใครอยู่ห้องหน้าๆจะถูกมองว่าเก่งตามลำดับห้อง) ในระหว่างเรียนนั้นผมโดนผู้หญิงบางคนหาว่าหยิ่ง ผู้ชายบางคนมองว่าขี้เก๊ก เพราะไม่ค่อยทักใครเพราะไม่กล้าทักก็เลยมักถูกมองว่าหยิ่งไม่ทักกันบ้างเลย ชอบเดินเอามือล้วงกระเป๋า เวลาทำไรก็แบบว่าต้องเท่ตลอด (ไม่รู้ดินิสัยผมตั้งแต่เด็กๆ ไม่ได้เก๊กแถมตอนอยู่บ้านก็เป็นแบบนี้)ผมแข่งวาดภาพวันพ่อได้ที่ 3 และชมเชย อีก 3 งาน (Light Up , มิชลิน , พลังงาน) จบ ป.6 ผมได้คะแนน O-NET คณิตฯ 100 % เต็ม โดนคุณครูชมใหญ่ ขึ้น ม.1 ผมได้ทุน แล้วไปซ้อมวาดภาพเตรียมแข่งวาดภาพแต่ก็ถูกครูคณิตฯ มาเอาตัวไปแข่ง คณิตฯ จนได้อันดับ 1 ของภูมิภาคกลับมาโดนชมใหญ่ เรียน ม.1 คาบแรกนี่ถามแต่ผมจนผมตอยไม่ค่อยถูกเลย แต่แล้วมันก็มาถึงจนได้ ผมมีทั้งงาน รร. และการบ้านที่หมักหมม ผมทำแต่งาน รร. จนลืมทำการบ้านที่หมักหมมม เพราะผมก็อยากมีเวลาพักผ่อน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์บ้าง วันนึงตอนใกล้ครูเรียกตรวจงานผมเลยตัดสิงใจไม่ไป รร.เพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ ระดับผมทำการบ้านไม่เสร็จนี่โครตรน่าอาย ผมเลยโทรฯโกหกครู ว่ารถล้ม ผมหยุดไป 1 อาทิตย์ วันจันทร์ไป รร. เอาที่ผิดแผลมาปิดแผล แล้วยาอดงทาให้ดูเหมือนเลือด (โง่จริงๆเลยเรา) ครูสงสัยว่า รพ. สมัยนี้ทายาแดงอยู่อีกหรือ แต่ก็ผ่านแต่เพื่อนนี้โคตรเลย ผมต่อมาผมเลยทำยาเหลือง แล้วทำเนียนๆไม่ทามาก วันสอบมาถึงวันสุดท้าย มีคนมาแกะแผลผม ผมวิ่งหนีไม่ยอมให้ดู จนตอนเข้าแถว มีคนย่องมาหลังผมเปืดแผลที่มีปรากฎว่ามันไม่เห็นมีอะไร ผมรีบปิดกับอย่างรวดเร็วภายในพริบตา มันบอกหัวหน้าห้องและพวกที่สงสัยผมน่าจะคิดเองว่าผมไม่มีแผลจริง เพราะคนที่เปิดนั้นก็เห็นแค่หริบตาเพราะมันเร็วมาก ผมก็พยายามบอกปัดๆไปจนเปิดเทอม พวกนั้นก็ทักผมว่า แผลหายเร็วจังน่ะ แหม่ !!! ไม่มีแผลเป็นเลย ในวิชาคณิตฯผมเริ่มอายแต่เวลาพวกอื่นถามผมก็พยายามบอกปัด ก็แค่พวกห้องเดียวกันนี่แหละที่ชอบจับผิดเพื่อน ผมได้ชมเชยวันพ่อ ที่ 3 Light Up อย่างอื่นก็ชมเชยเหมือนเดิม มันมาอีกแล้วผมไม่มีเวลาอีกแล้ว วันนั้นวันพุธ ผมไปดูคอนเสิร์ตพี่บี้กลับมาดึกมากล่ะ วันพฤหัสนอนยาว ศุกร์ - จันทร์เคลียงาน แล้วก็งามไส้ !!! วันจันทร์คุณครูที่ปรึกษามาตามถึงบ้าน แกถามเพื่อนที่นำทางมาบ้านผมว่าผมขาดกี่วันล่ะ (พุธ-จันทร์ มัน 6 วัน เสาร์-อาทิตย์โมฆะ ก็แค่ 4 วัน) มันบอกว่าผมขาด 2 อาทิตย์แล้วครับท่านผู้ชม อาจารย์นีบอีกบอกผมขาดเรียนไป 3 อาทิตย์ครับท่านผู้ชม (3 อาทิตย์ มาจากไหน ???) ตอนนั้นผมนั่งดูการ์ตูนอยู่ บอกผมเล่นเกมส์ติดเกมส์ด่ผม ไม่เป็นโอกาสให้ผมพูดเลย ถามแต่พูดเองเออเองคิดเอง เม้าเองโดนนินทาไปทั้ง รร.เพื่อน ม.1 200 กว่าคน ป.6 ป.5 ม.ต้น ม.ปลายที่รู้จักผมอีกล่ะ - -'' จากฟ้ากลายเป็นโคลนซ่ะงั้น มันคือประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต และส่งผลถึงอะไรหลายๆของผม
ขึ้น ม.2 อยากแข่งวาดภาพ โดนจับไปแข่งคณิตอีก จากอันดับ 1 ภูมิภาคดันแพ้ในระดับท้องถิ่นอย่างไม่เห็นฝุ่นเลย ผมโดนจับตามองเป็นพิเศษ คิดดูดิผมแค่รับเงินค่าเสื้อผ้า อุปกรณ์แทนพ่อแม่แค่นี้ (พ่อแม่ไม่ว่างจริงๆ) ย้ำแล้วย้ำอีกว่าผมจะเอาเงินไปเล่นเกมส์ (บ้านผมมีครับ) ใบเสร็จมันซื้อกันไม่ได้น่ะคราบบบบ ทำไรก็ผิดไม่เหมือนลูกรักเค้านิ ชมนักชมหา ดีนักดีหนา เอาเงินผมไป 400 ยังไม่คืนเลย ผมก็ไม่ทวงเพราะอยากให้สำนึกเองมากกว่า ตั้งแต่ ม.1 จวบจนทุกวันนี้ก็ .... ลูกรักเค้าบางคนทะเลาะวิวาท ยาเสพติด ยัง...เลย ผมมันไม่เก่งประจบหรอกน่ะ เฮ้อ !!! จนครั้งนึง ม.2 14 อะไรเอ๋ย ? รักครั้งแรกผมชอบเธอมานาน ไม่กล้าบอก ผมเลยบอกเธอผ่าน FB เธอบอกผมเป็นเพื่อนกันดีที่สุดล่ะ ผมไม่เคยแสดงออกเลย เมื่อเธอบอกปัด ผมกับเธอก็ห่างกัน ผมไม่กล้าทำอะไรเหมือนอย่างเก่า เพราะกลัวเธอจะเกลียดผม เธอและผมก็พูดด้วยกันน้อยลง ด้วยผมเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีมาก เลยบอกเธอไปผ่าน FB อีกครั้ง (บอกเธอไปตรงๆเพื่อนเยอะเกินและไม่มีใครรู้เพราะผมกลัวเสียหน้า[ผู้ชายน่ะยอมตายให้ดินกลบหน้า ดีกว่าอยู่อย่างเสียศักดิ์ศรี]จึงไม่มีใครรู้) บอกว่า ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว มันคือเรื่องเมื่อ 7 เดือนที่แล้ว ณ วันนี้ผมก็ยังทำใจลืมเธอไม่ได้ จากคนที่เมื่อก่อนสาวติดตรึบ ตอนนี้แถบไม่เหลือเลย ผลงาน ม.2 ก็คือ วาดภาพ .... ได้ที่ 2 มีโล่ด้วย วันวิทย์ได้ที่ 2 วันแม่ฟาวว์ดันไปวาดพ่อด้วย (ก็แค่วาดในหลวงด้วยอ่ะเค้าผิดหรอ โดนครูเอาไปติดห้องดนตรีแทนเลยแต่ก็ดี ชอบกว่าด้วยซ้ำ ได้เอาโชว์คนเดียวเลย) วันพ่อนี่ที่ 1 ชัดๆ กรรมการแย้งได้ที่ 2 เฉยเด่นที่สุดแล้วน่ะนั้นอ่ะ เฮ้อ !!! มีแค่นี้แหละปีนี้ สมศ.ตรวจ รร. กิจกรรมเลยหด ผมพยายามตัดใจบอกตัวเองว่าไม่แต่มันก็...เฮ้อ !!! ยิ่งเห็นหน้านี่ยิ่งชัดเลย ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด สุดท้ายวันนี้ก็ต้องยอมรับว่ายังไม่ลืมจริงๆ
ไม่รู้จะระบายให้ใครฟังดี
เอาล่ะชีวิตผมจุติล่ะ เริ่ม ป.6 (ผมย้าย รร.ใหม่) ผมมาเรียนวันแรกมีสาวติด ตรึม !!! เรียนภาษาไทยคาบแรกครูให้ผมไปแข่งภาษาไทย เรียนศิลปะคาบแรกครูจะให้ผมไปแข่งศิลปะอีก แต่สุดท้ายก็ต้องไปภาษาไทยเพราะครูประจำชั้นสอนภาษาไทย (ความจริงชอบศิลป์) ผมเกือบได้ไปแข่งต่อในระดับภูมิภาคแต่ดันโดนโกงในระดับจังหวัดก่อน แต่ก็ทำไรไม่ได้เพราะรู้ตอนสายไปแล้ว ผมโดนครูอวยมากๆทั้งๆที่อยู่ห้อง 4 (รร.ใครอยู่ห้องหน้าๆจะถูกมองว่าเก่งตามลำดับห้อง) ในระหว่างเรียนนั้นผมโดนผู้หญิงบางคนหาว่าหยิ่ง ผู้ชายบางคนมองว่าขี้เก๊ก เพราะไม่ค่อยทักใครเพราะไม่กล้าทักก็เลยมักถูกมองว่าหยิ่งไม่ทักกันบ้างเลย ชอบเดินเอามือล้วงกระเป๋า เวลาทำไรก็แบบว่าต้องเท่ตลอด (ไม่รู้ดินิสัยผมตั้งแต่เด็กๆ ไม่ได้เก๊กแถมตอนอยู่บ้านก็เป็นแบบนี้)ผมแข่งวาดภาพวันพ่อได้ที่ 3 และชมเชย อีก 3 งาน (Light Up , มิชลิน , พลังงาน) จบ ป.6 ผมได้คะแนน O-NET คณิตฯ 100 % เต็ม โดนคุณครูชมใหญ่ ขึ้น ม.1 ผมได้ทุน แล้วไปซ้อมวาดภาพเตรียมแข่งวาดภาพแต่ก็ถูกครูคณิตฯ มาเอาตัวไปแข่ง คณิตฯ จนได้อันดับ 1 ของภูมิภาคกลับมาโดนชมใหญ่ เรียน ม.1 คาบแรกนี่ถามแต่ผมจนผมตอยไม่ค่อยถูกเลย แต่แล้วมันก็มาถึงจนได้ ผมมีทั้งงาน รร. และการบ้านที่หมักหมม ผมทำแต่งาน รร. จนลืมทำการบ้านที่หมักหมมม เพราะผมก็อยากมีเวลาพักผ่อน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์บ้าง วันนึงตอนใกล้ครูเรียกตรวจงานผมเลยตัดสิงใจไม่ไป รร.เพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ ระดับผมทำการบ้านไม่เสร็จนี่โครตรน่าอาย ผมเลยโทรฯโกหกครู ว่ารถล้ม ผมหยุดไป 1 อาทิตย์ วันจันทร์ไป รร. เอาที่ผิดแผลมาปิดแผล แล้วยาอดงทาให้ดูเหมือนเลือด (โง่จริงๆเลยเรา) ครูสงสัยว่า รพ. สมัยนี้ทายาแดงอยู่อีกหรือ แต่ก็ผ่านแต่เพื่อนนี้โคตรเลย ผมต่อมาผมเลยทำยาเหลือง แล้วทำเนียนๆไม่ทามาก วันสอบมาถึงวันสุดท้าย มีคนมาแกะแผลผม ผมวิ่งหนีไม่ยอมให้ดู จนตอนเข้าแถว มีคนย่องมาหลังผมเปืดแผลที่มีปรากฎว่ามันไม่เห็นมีอะไร ผมรีบปิดกับอย่างรวดเร็วภายในพริบตา มันบอกหัวหน้าห้องและพวกที่สงสัยผมน่าจะคิดเองว่าผมไม่มีแผลจริง เพราะคนที่เปิดนั้นก็เห็นแค่หริบตาเพราะมันเร็วมาก ผมก็พยายามบอกปัดๆไปจนเปิดเทอม พวกนั้นก็ทักผมว่า แผลหายเร็วจังน่ะ แหม่ !!! ไม่มีแผลเป็นเลย ในวิชาคณิตฯผมเริ่มอายแต่เวลาพวกอื่นถามผมก็พยายามบอกปัด ก็แค่พวกห้องเดียวกันนี่แหละที่ชอบจับผิดเพื่อน ผมได้ชมเชยวันพ่อ ที่ 3 Light Up อย่างอื่นก็ชมเชยเหมือนเดิม มันมาอีกแล้วผมไม่มีเวลาอีกแล้ว วันนั้นวันพุธ ผมไปดูคอนเสิร์ตพี่บี้กลับมาดึกมากล่ะ วันพฤหัสนอนยาว ศุกร์ - จันทร์เคลียงาน แล้วก็งามไส้ !!! วันจันทร์คุณครูที่ปรึกษามาตามถึงบ้าน แกถามเพื่อนที่นำทางมาบ้านผมว่าผมขาดกี่วันล่ะ (พุธ-จันทร์ มัน 6 วัน เสาร์-อาทิตย์โมฆะ ก็แค่ 4 วัน) มันบอกว่าผมขาด 2 อาทิตย์แล้วครับท่านผู้ชม อาจารย์นีบอีกบอกผมขาดเรียนไป 3 อาทิตย์ครับท่านผู้ชม (3 อาทิตย์ มาจากไหน ???) ตอนนั้นผมนั่งดูการ์ตูนอยู่ บอกผมเล่นเกมส์ติดเกมส์ด่ผม ไม่เป็นโอกาสให้ผมพูดเลย ถามแต่พูดเองเออเองคิดเอง เม้าเองโดนนินทาไปทั้ง รร.เพื่อน ม.1 200 กว่าคน ป.6 ป.5 ม.ต้น ม.ปลายที่รู้จักผมอีกล่ะ - -'' จากฟ้ากลายเป็นโคลนซ่ะงั้น มันคือประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต และส่งผลถึงอะไรหลายๆของผม
ขึ้น ม.2 อยากแข่งวาดภาพ โดนจับไปแข่งคณิตอีก จากอันดับ 1 ภูมิภาคดันแพ้ในระดับท้องถิ่นอย่างไม่เห็นฝุ่นเลย ผมโดนจับตามองเป็นพิเศษ คิดดูดิผมแค่รับเงินค่าเสื้อผ้า อุปกรณ์แทนพ่อแม่แค่นี้ (พ่อแม่ไม่ว่างจริงๆ) ย้ำแล้วย้ำอีกว่าผมจะเอาเงินไปเล่นเกมส์ (บ้านผมมีครับ) ใบเสร็จมันซื้อกันไม่ได้น่ะคราบบบบ ทำไรก็ผิดไม่เหมือนลูกรักเค้านิ ชมนักชมหา ดีนักดีหนา เอาเงินผมไป 400 ยังไม่คืนเลย ผมก็ไม่ทวงเพราะอยากให้สำนึกเองมากกว่า ตั้งแต่ ม.1 จวบจนทุกวันนี้ก็ .... ลูกรักเค้าบางคนทะเลาะวิวาท ยาเสพติด ยัง...เลย ผมมันไม่เก่งประจบหรอกน่ะ เฮ้อ !!! จนครั้งนึง ม.2 14 อะไรเอ๋ย ? รักครั้งแรกผมชอบเธอมานาน ไม่กล้าบอก ผมเลยบอกเธอผ่าน FB เธอบอกผมเป็นเพื่อนกันดีที่สุดล่ะ ผมไม่เคยแสดงออกเลย เมื่อเธอบอกปัด ผมกับเธอก็ห่างกัน ผมไม่กล้าทำอะไรเหมือนอย่างเก่า เพราะกลัวเธอจะเกลียดผม เธอและผมก็พูดด้วยกันน้อยลง ด้วยผมเป็นคนที่รักศักดิ์ศรีมาก เลยบอกเธอไปผ่าน FB อีกครั้ง (บอกเธอไปตรงๆเพื่อนเยอะเกินและไม่มีใครรู้เพราะผมกลัวเสียหน้า[ผู้ชายน่ะยอมตายให้ดินกลบหน้า ดีกว่าอยู่อย่างเสียศักดิ์ศรี]จึงไม่มีใครรู้) บอกว่า ผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว มันคือเรื่องเมื่อ 7 เดือนที่แล้ว ณ วันนี้ผมก็ยังทำใจลืมเธอไม่ได้ จากคนที่เมื่อก่อนสาวติดตรึบ ตอนนี้แถบไม่เหลือเลย ผลงาน ม.2 ก็คือ วาดภาพ .... ได้ที่ 2 มีโล่ด้วย วันวิทย์ได้ที่ 2 วันแม่ฟาวว์ดันไปวาดพ่อด้วย (ก็แค่วาดในหลวงด้วยอ่ะเค้าผิดหรอ โดนครูเอาไปติดห้องดนตรีแทนเลยแต่ก็ดี ชอบกว่าด้วยซ้ำ ได้เอาโชว์คนเดียวเลย) วันพ่อนี่ที่ 1 ชัดๆ กรรมการแย้งได้ที่ 2 เฉยเด่นที่สุดแล้วน่ะนั้นอ่ะ เฮ้อ !!! มีแค่นี้แหละปีนี้ สมศ.ตรวจ รร. กิจกรรมเลยหด ผมพยายามตัดใจบอกตัวเองว่าไม่แต่มันก็...เฮ้อ !!! ยิ่งเห็นหน้านี่ยิ่งชัดเลย ยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด สุดท้ายวันนี้ก็ต้องยอมรับว่ายังไม่ลืมจริงๆ