เห็นมีอยู่หลายกระทู้ที่อ้างข้อเขียนท่านแบบผิดๆ แค่ประโยค "ยอมรับไม่ได้" ก็ตีความกันไปไกล

เรื่องนี้เป็นปัญหาเรื่อง "คำกำกวม" ลักษณะเดียวกับที่พุทธองค์ท่านเคยตรัสกับองคุลีมาล "เราหยุดแล้ว ท่านต่างหากที่ยังไม่หยุด"

ดังนั้นคำว่า "ยอมรับไม่ได้" เมื่อโยงกับสิ่งที่ท่านพุทธทาสทุ่มเททั้งชีวิต จึงน่าจะหมายถึงการเป็นแก่นธรรมเสียมากกว่า

ก็บังเอิญผมไปพบธรรมบรรยายของท่านเรื่องนี้ อยู่ในไฟล์ 303 ฟ้าสางทางคณะสงฆ์.pdf ของวัด http://www.watphramahajanaka.org ซึ่งท่านได้กล่าวถึง "คำกำกวม" โดยยกตัวอย่างเรื่อง "วินัย" พอดี จึงตัดต่อเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องนำมาฝากให้อ่านกันครับ จะได้ไม่วิพากษ์หรือตีความมั่วๆ

ไฟล์แค่ 303 kb

ลิงก์นี้อยู่ได้ 1 เดือน แต่โหลดเร็วหน่อย
http://www.boyr.com/getfile.php?id=1355223&key=5139ac8932454

ลิงก์นี้อยู่ได้นาน แต่โหลดช้าหน่อย
http://www.upload-thai.com/download.php?id=28c3c01b3d09776a27c20c5a11c0b38a