ผมว่าท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุมีจุดเด่นอยู่ตรงนี้ครับ เพราะว่าท่านพ้นความเป็นมหาเงื่อม ไปพ้นความเป็นเจ้าคุณธรรมโกศาจารย์ เพราะว่าโดยเนื้อหาสาระของเถรวาทท่านเป็นอย่างชัดเจน ท่านถือพระวินัยเป็นเกณฑ์ที่ชัดเจนที่สุด แต่เป็นพระวินัยที่สาระ ไม่ใช่พระวินัยที่เปลือกกระพี้

และเมื่อท่านเห็นคุณค่าของมหายานว่าไม่ต่ำต้อยไปกว่าเถวรวาท มหายานที่สาระนะครับ เช่นเดียวกับ วัชรยาน อันนี้สำคัญมาก แล้วท่านเป็นอย่างนั้น ท่านเห็นสาระของคริสตศาสนา สาระของอิสลาม คือ ทั้งหมดนี่เดินไปหา "บรมธรรม" หากแต่ใช้ภาษาที่ต่างกัน ภาษาคน ภาษาธรรม

นี่ผมเห็นว่าท่านประเสริฐที่สุดในบุคคลร่วมสมัยทั้งหมด คือ ไม่ติดรูปแบบใด ๆ ทั้งสิ้น แล้วก็สามารถเคารพคนได้นอกเนื้อหาผ้ากาสาวพัสตร์ นอกเนื้อหาเครื่องแต่งตัว นอกเนื้อหาภาษา นอกเนื้อหาวัฒนธรรม อันนี้ผมว่าเป็นมรดกธรรมที่สำคัญที่สุด อันนี้ครับที่ว่าพุทธทาสไม่ตาย ๆ ตรงนี้

สุลักษณ์ ศิวรักษ์

#๑๑๑ปีพุทธทาส #พุทธธรรมกับสังคม #ทำความเข้าใจอันดีระหว่างศาสนา

ที่มา : หนังสือธรรมโฆษณ์ มรดกธรรมพุทธทาสภิกขุ สนพ. สุขภาพใจ
ขอบคุณภาพ โดย Jirasak Praisankul https://i0.wp.com/www.the101.world/wp-content/uploads/2017/03/000008-edit.jpg?resize=749%2C1124&ssl=1