เดินจงกรม...

เิดินให้เหมือนกับชีวิตประจำวันของเรา
เดินให้สบายแ้ข้ง สบายขา เอามือไขว้หลังหรือกอดอกก็ได้
จิตใจจะได้ไม่เพ่นพ่าน

เดินยังไงให้ไม่เสียกำลังขา ไม่ปวดแข้งปวดขา
ไม่อั้นไม่กลั้น ไม่เกร็งเนื้อเกร็งตัว ผ่อนคลาย พักความรู้สึก

เป็นความผ่อนคลาย จิตใจก็จะโปร่งเบา จิตได้พักอยู่ พักความรู้สึก
เป็นการเรียกพลังกลับ ตื่นเนื้อตื่นตัว
หายใจเข้าออก ให้ผ่อนคลาย ตื่นเนื้อตื่นตัว กระฉับกระเฉง
คล่องแคล่วว่องไว

ความรู้สึกมีความทนทาน ไม่เปราะแตกง่าย
เหยียบให้เต็มๆ เท้า ....ปล่อยความรู้สึก

ธรรมดาจะเป็น "เรารู้สึก"....ปล่อยเลย.... ให้เท้าก้าวไปเอง
เรียกว่า ใช้เท้าเดิน ไม่ใช่ "เราเดิน"
ถ้าเป็น "เราเดิน" มันจะขี้เกียจ รู้สึกว่าไกลเหลือเกิน

การปฏิบัติต้องเป็นไปเพื่อความสบาย
เห็นความรู้สึกมันสบาย ไม่ใช่ "เรารู้สึกสบาย"
เห็นความรู้สึกมันสบาย ขยับเนื้อขยับตัวอะไรสบายไปหมด

ไม่ใช่ไปทำความสงบ แต่ถ้าเห็นความรู้สึก มันก็สงบอยู่แล้ว

ก้าวไปทีก็ยังเห็นอยู่ๆ ....ไม่ต้องมีความคิดความเห็น
จิตได้พัก ได้หยุด
ถ้าไม่รู้อย่างนี้ มันก็จะคิดไปเรื่อย...

....หลวงพ่อสมบูรณ์