บทที่ 2
    ตึ๊ง! เสียงการมาถึงของลิฟต์ไม่ได้ทำให้ สุพนักงานทำความสะอาดชั้นบริหารสะดุ้งได้อีกแล้ว เพราะคนที่เธอกลัวไม่มีทีท่าว่าจะจำเธอได้เลย
    “ขอโทษจ้ะ โต๊ะคุณนนท์ คุณปุณยนนท์อยู่ไหน”
สุธีราหันขวับก่อนอ้าปากค้าง เมื่อเห็นหน้าหญิงสาวที่เอ่ยปากได้ชัด
คุณแอ้ม...อรนภาแฟนสาวของปุณยนนท์ เธอเป็นรุ่นน้องชายหนุ่มสองปี
“เอ หรือ คุณนนท์ไม่ได้อยู่ชั้นนี้ อุตส่าห์ถามมาแล้วนะ ว่าเข้ามาทำงานที่นี่แล้ว” อรนภาพูดกับตัวเองแก้เขิน เมื่อเห็นเด็กทำความสะอาดอ้าปากค้างมองหน้าเธอตะลึงอยู่
“อยู่ค่ะ” สุธีรารีบบอก “แต่คุณนนท์ไม่อยู่นะคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
สุธีราได้แต่ยิ้มแหยๆ ตอบรอยยิ้มหวาน รีบเดินนำไปทางห้องของชายหนุ่ม ตามกฎของบริษัทเธอไม่ควรพาหญิงสาวไปที่โต๊ะของชายหนุ่มเลยทีเดียว ควรจะพาไปนั่งที่ห้องรับแขกก่อนแล้วให้เขาพาไปที่ห้องทำงานของเขาเอง แต่ในเมื่อแขกสาวคนนี้เป็นแฟนของปุณยนนท์ สุธีราจึงคิดว่าน่าจะอนุโลมได้ พอเดินกลับไปถึงบริเวณหน้าลิฟต์ก็พบคุณสุรีย์ศรียืนรออยู่
“ใครมาหาคุณนนท์หรือ”
“เอ่อ” หญิงสาวตัวเล็กกะพริบตา เธอจะตอบได้อย่างไรว่าอรนภาแฟนสาวของปุณยนนท์ พนักงานทำความสะอาดควรจะรู้จักหญิงสาวคนนั้นมากกว่าสุรีย์ศรีหัวหน้าแผนกเลขาของบริษัทหรือ
สุรีย์ศรีตีหน้าดุใส่ “คุณนันเรียก คราวหลังพาไปรอที่ห้องรับแขกนะ ยายสุ”
“ค่ะ” สุธีราก้มหน้างุด พอถึงหน้าห้องคุณนันทนา ชำเลืองมองป้ายผู้อำนวยการถอนหายใจ เคาะเบาๆ ก่อนเปิดเข้าไป
“พาใครไปห้องคุณนนท์” คุณนันทนาถามมาทั้งๆ ที่ไม่เงยหน้าจากเอกสารที่กำลังเซ็น
“คุณแอ้มค่ะ” สุธีราตอบอุบอิบ ยังก้มหน้าไม่กล้ามองสบตา
“ใครนะ” นันทนาเงยหน้าเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ “เวลาฉันพูดด้วยเงยหน้ามองฉัน” เธอสำทับเมื่อเห็นอาการก้มหน้ากลัวหงอของหลานสาวนอกไส้ กิริยาที่เธอพยายามจะเปลี่ยนแปลงมัน
สุธีราสะดุ้ง
มองฉัน...มองแต่ฉัน
ดวงตากลมโต เงยมองคุณนันทนาทันทีที่โดนสั่งเสียงดุ นันทนาถอนหายใจเมื่อเห็นแววตระหนกฉายชัดในดวงตากลมหวานใสเหมือนตาลูกกวางน้อย
“ยายแอ้มหรือ” นันทนาถาม คิดถึงแฟนสาวของลูกชายที่เขาไม่เคยพูดถึงเมื่อเขาเปลี่ยนงานกลับมาทำกับบริษัทที่เมืองไทยโดยไร้เงาของอรนภา แม้เมื่อเธอขอให้เขากลับมาทำงานของครอบครัว เธอก็ไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงหญิงสาวที่ควงกันมานาน เธอมาพบอรนภาอีกครั้งตอนที่หญิงสาวกลับมางานศพของมารดาเมื่อสองสามเดือนก่อน ปุณยนนท์ไปช่วยงานแต่ก็เท่านั้น เหมือนทั้งคู่จะห่างกันไปโดยปริยาย แล้วนี่ อรนภามาอย่างนั้นหรือ
“ค่ะ” สุธีราอ้อมแอ้มตอบ
“ทีหลัง ต่อให้เป็นแอ้ม ก็ต้องพาไปรอที่ห้องรับแขก คุณนนท์ไม่อยู่ใช่ไหม”
“ค่ะ”
หญิงสาวที่เอาแต่ก้มหน้าเรียกเสียงถอนหายใจได้อีกครั้ง
“ไปเอาน้ำมารับแขก เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับแอ้มเอง แล้วเมื่อไรคุณนนท์จะกลับล่ะ”
“คงบ่ายค่ะ มีนัดลูกค้าแต่เช้า จริงๆ จะเข้ามาก่อนเที่ยง”
เสียงใสรายงานแสดงว่าเธอยังใส่ใจกับเรื่องของปุณยนนท์อย่างสม่ำเสมอไม่ผิดกับสมัยยังเด็ก