คนที่เจอกันในเน๊ตเเล้วนัดเจอกันไม่กลัวเป็นคนหลอกลวง หรือโรคจิตเหรอค่ะ

เเล้วเราชอบกันได้ไงถ้าไม่้เคยเห็นหน้าตากัน คุยกันอย่างเดียวสามารถชอบกันได้เหรอ

เราคิดว่าต้องคุยกันตัวจริง จะได้เห็นบุคลิค การพูดนู้นนั่นนี่

เเล้วบางคนที่มีเเฟนในเน๊ต เเล้วไม่เคยเจอกันเลย เเต่คุยโทรศัพท์เช้า เย็น ไม่เหงาเหรอ

เวลาทำอะไรก็ทำคนเดียว เเค่คุยโทรศัพท์ เเล้วจะมีเเฟนไปทำไม

บางคนอกหักเสียใจที่คนที่เราคุยหายไป บางคนหนักกว่าเสียใจที่เค้าเห็นตัวจริงเเล้วไม่คบเรา


ที่พูดมาทั้งหมดเกิดขึ้นกับน้องสาวเรา (ลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ในรั้วบ้านเดียวกัน)

เราจะด่าน้องเรายังไงดี ไม่ให้ยึดติดกับ คนในเน๊ต ว่าเป็นเเฟน  ให้ออกมาในโลกเเห่งความเป็นจริงบ้าง

เราเข้าใจเพราะเราก็เล่นเน๊ตเล่นคอมทุกวัน เเต่เราก็ยังมีสังคมเพื่อน ครอบครัว แฟน นู้นนั่นนี่ไว้ให้ไป

ส่วนเน็ตเราก็เล่นเวลางาน บอสไม่อยู่เดินออกไปเราก็เล่น เเต่น้องเรามันไม่ใช่ค่ะ พ่อเเม่เค้าบอกให้เราพูดเพราะเราวัยใกล้กัน

25 กับ 19 เนี่ยนะใกล้ เฮ้อเราว่าเย็นนี้เราจะดักอยู่หน้าบ้านเพื่อพูดกับน้องไม่ให้ติดเน็ตติดเเชท ติดโทรศัพท์กับคนเเปลกหน้าเกินไป

เคยนัดเจอหนุ่มคนนึงเเล้วไม่รู้เป็นไรกลับบ้านมาซึมเศร้า จะเป็นจะตายเราไม่อยากให้น้องเป็นเเบบนี้เลย

อยากให้เรียนเเละมีเพื่อนสมวัยของเค้า

เเต่ไม่มีคำพูดที่ดี เดี๋ยวทะเลาะกัน จะเริ่มพูดยังไงดี