เรากับแฟนรู้จักกันเพราะทำงานที่เดียวกันค่ะ เบื้องต้นที่ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกันเราสาบานได้เลยค่ะ ว่าเราบริสุทธิ์ใจและไม่ได้คิดมากกว่าเพื่อนเลย เพราะรู้อยู่แล้วว่าเค้ามีแฟนแล้วค่ะ จนวันนึงที่เค้าเลิกกับแฟนเราถึงได้เริ่มคบกัน แต่เนื่องจากทำงานที่เดียวกันเค้าก็บอกว่ายังไม่อยากให้ใครรู้มาก คืออายและกลัวว่าจะดูไม่ดีเพราะเพิ่งเลิกกับแฟนคนก่อน เราก็คบกันมาแบบลับๆ โดยที่มีแค่ไม่กี่คนที่รู้ เราไม่เป็นแม้กระทั่งเพื่อนในเฟสค่ะ แน่นอนว่าที่บ้านเค้าก็ไม่รู้ แต่ที่บ้านเรารู้ค่ะ เพราะเราไม่เคยมีความลับกับแม่ คบกันมาเรื่อยๆ เราเข้ากันได้ดีในทุกๆเรื่อง สนุกสนานเฮฮากันไป อยู่คอนโดเดียวกัน(แต่คนละห้อง เราก็เทียวไปเทียวมาห้องเค้ากับห้องตัวเอง) เสาร์-อาทิตย์เค้าก็จะกลับไปอยู่กับที่บ้าน เพราะแม่อยากให้กลับไปให้เวลาที่บ้านบ้าง เราไม่เคยงอแง ไม่เคยบ่น เพราะเข้าใจว่าครอบครัวสำคัญที่สุด ไม่เคยยื้อหรือดึงเวลาไม่ให้เค้ากลับบ้านเลย
จนผ่านไปประมาณปีกว่า เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แม่เค้ารู้โดยบังเอิญว่าลูกชายเลิกกับแฟนเก่าแล้วมาคบเราค่ะ แม่เค้าโกรธมาก เพราะหวังไว้กับลูกชายเยอะ แฟนเก่าเค้าโปรไฟล์ดีมากที่บ้านมีฐานะ เป็นคนตระกูลดังของจังหวัด มีหน้าที่การงานที่ดี การศึกษาสูงมาก (ป.เอก) ส่วนเราเป็นแค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆค่ะ ที่บ้านฐานะปานกลาง แต่เราก็เป็นเด็กเรียนนะคะ เราได้ทุนเรียนจบเมืองนอกมา แต่ถ้าเรื่องฐานะคือสู้คนเก่าไม่ได้เลย แฟนเราบอกว่าจริงๆแม่ไม่ได้โฟกัสตรงเรื่องฐานะ แต่เค้าแค่รักคนเก่ามากๆ และไม่พอใจที่เราทำให้ลูกชายเค้ากับคนเก่าเลิกกัน สุดท้ายแม่ก็บังคับเลิกค่ะ เรากับแฟนเสียใจมาก แต่เพราะเราทั้งสองคนยังมีใจต่อกัน และเราคิดว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แม่เค้าอาจจะเปลี่ยนใจเมื่อเวลาผ่านไป เราจึงกลับมาคบกันอีกครั้งค่ะ และคบกันต่อมาเรื่อยๆอีกเกือบ 3 ปี
ครบรอบ 3 ปีทุกอย่างที่เราทำให้แฟนเราก็เหมือนเดิมค่ะ มีแต่รักมากขึ้นทุกวัน เราอาจจะขี้งอนไปบ้าง แต่แฟนเราไม่เคยบ่นอะไรค่ะ แต่เราไม่เคยตามจิก ไม่เรื่องมาก และยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งให้ไปเจอ ไปทานข้าวกับแฟนเก่าทุกอาทิตย์ด้วยซ้ำ ดูแลห้อง ดูแลเค้าทุกอย่างและคิดจริงจังจะลงหลักปักฐานกับเค้า เค้าคือคนที่เป็นคนในแบบที่เราต้องการ ดีทุกอย่าง แน่นอนว่ามีข้อเสียค่ะ แต่เราไม่เคยเอามาบั่นทอนความรักในตัวเค้าเลย ตลอดเวลาที่กลับมาคบกัน เค้าไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเราเลย คนฝั่งเค้าไม่รู้เรื่องเราซักนิดเดียว เราก็น้อยใจและเอาเรื่องนี้มาขอร้องเค้าให้เปิดตัวเรา ให้ยอมรับว่าคบกับเราซักที จนช่วงหลังก็มีทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะเค้าจะเก็บเราไว้อยู่แต่ในเงามืดตลอดเวลา ผิดกับเราที่อยากพาเค้าไปทุกที่ ไปรู้จักกับเพื่อนเรา ไปเที่ยวกับเพื่อนเรา แต่เค้าก็ปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง และเลือกจะไปกับกลุ่มเพื่อนของตัวเอง(ที่มีแฟนเก่าอยู่ในนั้นด้วย) เหตุผลคือไม่อยากเสียเพื่อน เพื่อนชวนจึงต้องไป เราอยู่กับความผิดหวัง เสียใจ น้อยใจ ร้องไห้หลายครั้ง นอนร้องไห้เวลาที่เค้าไปกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มนั้น แต่เหมือนเค้าจะไม่รับรู้ความรู้สึกนั้นเลย
และแล้ววันโลกแตกของเราก็มาถึงค่ะ เราตัดสินใจถามเค้าเป็นครั้งที่ร้อยแล้วว่าจะเอายังไง จะคบกันต่อไปแบบนี้เหรอ เราอายุใกล้ 30 แล้ว เราอยากมั่นคง เราไม่ได้หมายถึงว่าจะแต่งงานตอนนี้ แต่เราคิดว่าถ้าเราจะมีอนาคตร่วมกันจริงๆ เราควรจะเริ่มเตรียมตัวควรช่วยกันเก็บเงินเพื่ออนาคตของเราได้เรา เค้ารับปากว่าจะไปคุยกับที่บ้านค่ะ แต่แล้วผลที่ออกมาคือเค้ากลับมาขอเลิกกันเราค่ะ เหตุผลเพราะแม่เค้าไม่โอเค แม่เค้าไม่ชอบเรา และเค้าไม่อยากทำให้แม่เสียใจ เราช็อคมากค่ะ แทบล้มทั้งยืน คือคนคบกันมาเกือบ 4 ปี บอกเลิกกันง่ายๆแบบนี้ เราถามเค้าถามแล้วถามอีกว่าทำไม จะตัดสินใจเลิกกับเราจริงๆเหรอ แล้วผ่านมาคืออะไร ทำไมถึงปล่อยมือเราง่ายๆแบบนี้ ไม่คิดจะสู้เพื่อเราบ้างเหรอ ไม่คิดจะจับมือกันฝ่าฟันไปเหรอ เค้าบอกว่าไม่ คำเดียวจบทุกอย่าง ทั้งที่เราง้อเค้าแทบเป็นแทบตายเค้าก็ไม่สนใจค่ะ เราเสียใจ น้อยใจที่สุด คนที่เรารัก คนที่เคยส่งข้อความหากัน เคยโทรกันเช้าเย็น อยู่ด้วยกันมา จับมือกัน ผ่านอะไรด้วยกันมาหลายๆอย่างจบลงง่ายๆแค่นี้ เค้าบอกว่าเค้าทะเลาะกับที่บ้าน แม่เค้าเสียใจมาก แม่โทรไปหาแฟนเก่าเค้าขอโทษฝั่งนู้นที่ลูกชายเค้าทำให้เสียใจ กอดคอกันร้องไห้ (ทางโทรศัพท์ 555 )
เรายอมเดินออกมาอย่างจำใจค่ะ ตอนนี้เลิกกันมาได้เดือนกว่าๆแล้ว เราทำใจได้ในระดับนึง แต่ที่เสียใจและน้อยใจจนถึงตอนนี้ ได้แต่สงสัยว่าทำไมเค้าทำกับเราได้ถึงขนาดนี้ สิ่งที่เราทำให้เค้าทุกอย่างคือความจริงใจ เราเสียใจที่มันต้องจบลงแบบนี้ เสียใจที่เค้ายอมปล่อยมือกันง่ายๆ เค้าคงรักเราไม่มากพอใช่มั้ยคะ คนเราถ้ารักกันก็ต้องพยายามที่จะรักกันใช่มั้ย เรามองคู่อื่นที่เค้าคบกัน ผู้หญิงเอาแต่ใจ ชอบว่าแฟน ตามจิก นิสัยไม่ดียังไง ถ้าผู้ชายจะรัก เค้าก็รัก สำหรับเรา เราพยายามไม่งี่เง่า เอาใจเค้าทุกอย่าง เค้าก็ทิ้งเราไปง่ายๆ แบบนี้คือเค้าไม่ได้รักเราใช่มั้ยคะ ช่วยเตือนสติเรา ช่วยซ้ำเติมเรา ด่าเราก็ได้ค่ะ เราอยากทำใจได้ เราได้แต่คิดทบทวนซ้ำไปซ้ำมาว่าจะเสียใจที่แม่เค้าไม่ชอบเรา เสียใจที่แฟนเราไม่รักเรา หรือเสียใจที่ตัวเองไม่ดีพอ
มีใครเคยเลิกกับแฟน เพราะที่บ้านเค้าไม่ชอบเราบ้างคะ
จนผ่านไปประมาณปีกว่า เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น แม่เค้ารู้โดยบังเอิญว่าลูกชายเลิกกับแฟนเก่าแล้วมาคบเราค่ะ แม่เค้าโกรธมาก เพราะหวังไว้กับลูกชายเยอะ แฟนเก่าเค้าโปรไฟล์ดีมากที่บ้านมีฐานะ เป็นคนตระกูลดังของจังหวัด มีหน้าที่การงานที่ดี การศึกษาสูงมาก (ป.เอก) ส่วนเราเป็นแค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆค่ะ ที่บ้านฐานะปานกลาง แต่เราก็เป็นเด็กเรียนนะคะ เราได้ทุนเรียนจบเมืองนอกมา แต่ถ้าเรื่องฐานะคือสู้คนเก่าไม่ได้เลย แฟนเราบอกว่าจริงๆแม่ไม่ได้โฟกัสตรงเรื่องฐานะ แต่เค้าแค่รักคนเก่ามากๆ และไม่พอใจที่เราทำให้ลูกชายเค้ากับคนเก่าเลิกกัน สุดท้ายแม่ก็บังคับเลิกค่ะ เรากับแฟนเสียใจมาก แต่เพราะเราทั้งสองคนยังมีใจต่อกัน และเราคิดว่าเวลาจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แม่เค้าอาจจะเปลี่ยนใจเมื่อเวลาผ่านไป เราจึงกลับมาคบกันอีกครั้งค่ะ และคบกันต่อมาเรื่อยๆอีกเกือบ 3 ปี
ครบรอบ 3 ปีทุกอย่างที่เราทำให้แฟนเราก็เหมือนเดิมค่ะ มีแต่รักมากขึ้นทุกวัน เราอาจจะขี้งอนไปบ้าง แต่แฟนเราไม่เคยบ่นอะไรค่ะ แต่เราไม่เคยตามจิก ไม่เรื่องมาก และยอมทุกอย่าง ยอมแม้กระทั่งให้ไปเจอ ไปทานข้าวกับแฟนเก่าทุกอาทิตย์ด้วยซ้ำ ดูแลห้อง ดูแลเค้าทุกอย่างและคิดจริงจังจะลงหลักปักฐานกับเค้า เค้าคือคนที่เป็นคนในแบบที่เราต้องการ ดีทุกอย่าง แน่นอนว่ามีข้อเสียค่ะ แต่เราไม่เคยเอามาบั่นทอนความรักในตัวเค้าเลย ตลอดเวลาที่กลับมาคบกัน เค้าไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเราเลย คนฝั่งเค้าไม่รู้เรื่องเราซักนิดเดียว เราก็น้อยใจและเอาเรื่องนี้มาขอร้องเค้าให้เปิดตัวเรา ให้ยอมรับว่าคบกับเราซักที จนช่วงหลังก็มีทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะเค้าจะเก็บเราไว้อยู่แต่ในเงามืดตลอดเวลา ผิดกับเราที่อยากพาเค้าไปทุกที่ ไปรู้จักกับเพื่อนเรา ไปเที่ยวกับเพื่อนเรา แต่เค้าก็ปฏิเสธอยู่บ่อยครั้ง และเลือกจะไปกับกลุ่มเพื่อนของตัวเอง(ที่มีแฟนเก่าอยู่ในนั้นด้วย) เหตุผลคือไม่อยากเสียเพื่อน เพื่อนชวนจึงต้องไป เราอยู่กับความผิดหวัง เสียใจ น้อยใจ ร้องไห้หลายครั้ง นอนร้องไห้เวลาที่เค้าไปกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มนั้น แต่เหมือนเค้าจะไม่รับรู้ความรู้สึกนั้นเลย
และแล้ววันโลกแตกของเราก็มาถึงค่ะ เราตัดสินใจถามเค้าเป็นครั้งที่ร้อยแล้วว่าจะเอายังไง จะคบกันต่อไปแบบนี้เหรอ เราอายุใกล้ 30 แล้ว เราอยากมั่นคง เราไม่ได้หมายถึงว่าจะแต่งงานตอนนี้ แต่เราคิดว่าถ้าเราจะมีอนาคตร่วมกันจริงๆ เราควรจะเริ่มเตรียมตัวควรช่วยกันเก็บเงินเพื่ออนาคตของเราได้เรา เค้ารับปากว่าจะไปคุยกับที่บ้านค่ะ แต่แล้วผลที่ออกมาคือเค้ากลับมาขอเลิกกันเราค่ะ เหตุผลเพราะแม่เค้าไม่โอเค แม่เค้าไม่ชอบเรา และเค้าไม่อยากทำให้แม่เสียใจ เราช็อคมากค่ะ แทบล้มทั้งยืน คือคนคบกันมาเกือบ 4 ปี บอกเลิกกันง่ายๆแบบนี้ เราถามเค้าถามแล้วถามอีกว่าทำไม จะตัดสินใจเลิกกับเราจริงๆเหรอ แล้วผ่านมาคืออะไร ทำไมถึงปล่อยมือเราง่ายๆแบบนี้ ไม่คิดจะสู้เพื่อเราบ้างเหรอ ไม่คิดจะจับมือกันฝ่าฟันไปเหรอ เค้าบอกว่าไม่ คำเดียวจบทุกอย่าง ทั้งที่เราง้อเค้าแทบเป็นแทบตายเค้าก็ไม่สนใจค่ะ เราเสียใจ น้อยใจที่สุด คนที่เรารัก คนที่เคยส่งข้อความหากัน เคยโทรกันเช้าเย็น อยู่ด้วยกันมา จับมือกัน ผ่านอะไรด้วยกันมาหลายๆอย่างจบลงง่ายๆแค่นี้ เค้าบอกว่าเค้าทะเลาะกับที่บ้าน แม่เค้าเสียใจมาก แม่โทรไปหาแฟนเก่าเค้าขอโทษฝั่งนู้นที่ลูกชายเค้าทำให้เสียใจ กอดคอกันร้องไห้ (ทางโทรศัพท์ 555 )
เรายอมเดินออกมาอย่างจำใจค่ะ ตอนนี้เลิกกันมาได้เดือนกว่าๆแล้ว เราทำใจได้ในระดับนึง แต่ที่เสียใจและน้อยใจจนถึงตอนนี้ ได้แต่สงสัยว่าทำไมเค้าทำกับเราได้ถึงขนาดนี้ สิ่งที่เราทำให้เค้าทุกอย่างคือความจริงใจ เราเสียใจที่มันต้องจบลงแบบนี้ เสียใจที่เค้ายอมปล่อยมือกันง่ายๆ เค้าคงรักเราไม่มากพอใช่มั้ยคะ คนเราถ้ารักกันก็ต้องพยายามที่จะรักกันใช่มั้ย เรามองคู่อื่นที่เค้าคบกัน ผู้หญิงเอาแต่ใจ ชอบว่าแฟน ตามจิก นิสัยไม่ดียังไง ถ้าผู้ชายจะรัก เค้าก็รัก สำหรับเรา เราพยายามไม่งี่เง่า เอาใจเค้าทุกอย่าง เค้าก็ทิ้งเราไปง่ายๆ แบบนี้คือเค้าไม่ได้รักเราใช่มั้ยคะ ช่วยเตือนสติเรา ช่วยซ้ำเติมเรา ด่าเราก็ได้ค่ะ เราอยากทำใจได้ เราได้แต่คิดทบทวนซ้ำไปซ้ำมาว่าจะเสียใจที่แม่เค้าไม่ชอบเรา เสียใจที่แฟนเราไม่รักเรา หรือเสียใจที่ตัวเองไม่ดีพอ