ตั้งแต่ท้องจนคลอดลูกได้ปีกว่า  สามีไม่เคยทำตัวเป็นพ่อที่ดีเลยค่ะ  แรกๆ พ่อกับแม่เค้าก็ดีกับเรา  ไม่ว่าเรามีปัญหากับสามียังไงเค้าก็คอยพูดคุยให้กำลังใจเราดี  
มีอยู่ครั้งหนึ่งเราทะเลาะกับสามีรุนแรงมาก จึงพาลูกไปอยู่บ้านแม่  ซึ่งแม่ก็มีครอบครัวใหม่แล้ว  เราไปอยู่ได้ครึ่งเดือนก็กลับบ้านสามีเพราะแม่สามีโทรมาขอร้องเราให้พาหลานกลับ  หากเราไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเค้าจะไม่ฝืนใจเรา  แต่เค้าขอเลี้ยงหลาน  หากเราแข็งแรงพอ  มีฐานะมั่นคงแล้วอยากจะมารับลูกเค้าก็ไม่ขัดข้อง  
ซึ่งเรารักแม่สามีมาก  เรายอมกลับมา  แต่เมื่อเรากลับมาเรารู้สึกว่าอะไรก็ไม่เหมือนเดิม  เรารู้สึกอึดอัดและไม่มีใจอยากอยู่ที่นี่แล้ว  และสามีเองก็อยู่ในสภาพที่ไม่สามารถเป็นพ่อคนได้เลย  
เราอยากพาลูกเราไปอยู่ที่อื่น  แต่เราก็ยังไม่มีหน้าที่การงานที่มั่นคง  ใจหนึ่งอยากออกไปอยู่คนเดียวก่อน  เพราะตอนนี้รู้สึกว่าขืนอยู่ี่ที่นี่ต่อไปเราคงเป็นบ้าแน่ๆ  และเราไม่อยากให้ลูกเราเห็นตัวอย่างที่ไม่ดีจากคนเป็นพ่อไปจนโต  เราคิดอยู่นานมากว่าจะเอายังไงดี  
เพราะตอนนี้เราอาจได้ไปทำที่จังหวัดอื่น  ใจนึงจะให้ย่ากับปู่เลี้ยงจนถึงวัยที่เข้าอนุบาลได้แล้วจะรับมาเลี้ยงเอง  ตอนนี้ลูกอายุ 1 ขวบกับ 8 เดือนค่ะ

อยากถามความเห็นแม่ๆ่ท่านอื่นค่ะ  ว่าหากถึงเวลาจะมารับลูกคืนปัญหาที่จะเกิดขึ้นน่ะมีแน่  คือ ย่าอาจไม่อยากให้เราเอาลูกไปเลี้ยงเอง  แต่ในทางกฏหมาย  เรากับสามีไม่ได้จดทะเบียนสมรสค่ะ  ไม่ได้เซ็นรับรองบุตรด้วย  แต่ย่าเป็นคนออกเงินค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับลูกเกือบทั้งหมด   แต่เราเลี้ยงลูกด้วยตัวเองตั้งแต่คลอดและสามีแทบไม่เคยมีส่วนในการเลี้ยงดูลูกเลย...

อย่างนี้หากมีการฟ้องร้อง ฝ่ายแม่หรือฝ่ายพ่อ(ปู่กับย่า) ฝ่ายไหนจะมีสิทธิ์เลี้ยงดูลูกคะ

ป.ล. อาจสงสัยว่าทำไมไม่ให้แม่ของเรา(ยาย) เลี้ยงล่ะ??  คำตอบคือ...แม่เราก็มีลูกกับครอบครัวใหม่ที่ยังเด็กเหมือนกัน  และเราไม่ได้มีพิธีแต่งงานหรือเรียกร้องอะไรจากฝ่ายชายเลยแต่แรก  จุดนี้ทำให้เราเกรงใจแม่เราอยู่พอสมควร  ทั้งที่แม่เราพร้อมที่จะช่วยเหลือทุกอย่าง  แต่เรารู้สึกผิดกับแม่เรามากๆ จึงไม่อยากให้ท่านรับรู้ปัญหา  หรือมาเดือดร้อนกับปัญหาของเราค่ะ