.... " สยบตน " ....

เมื่อถึงกาล การพราก จากสุขโศก
วิถีโลก วิถีธรรม ลำนำไข
เกิดอยู่ดับ ลับลา คราวคลาไคล
ยามสุดท้าย เหลืออะไร ให้ควรจำ

ความดีร้าย กรายกล้ำ จำจองจิต
ความนึกคิด พิศผ่าน กาลย้อนย้ำ
ความสุขโศก โยกเคลื่อน เลือนสิ่งทำ
ความครอบงำ นำหลงทิศ .. ปุถุชน

โกรธโลภหลง ดำรงค์จิต ชีวิตผ่าน
ดีร้ายกาล ผสานสื่อ ถือฝึกฝน
วันวานล่วง(เลย) วันนี้อยู่ กู้ชีพตน
พรุ่งนี้วน ยังไม่ถึง หนึ่งความจริง

หลับตาลง ตรงนี้ ที่มืดเงียบ
ดำเนินจิต จัดระเบียบ ระบบผิง
ประหนึ่งรู้ ประหนึ่งฝัน จิตพักพิง
ไร้เอ่ยอิง นิ่งสงบ สยบตน

.... " เสียงรำพึง " ....
ริมทางด่วน รามอินทรา-อาจณรงค์ กทม.
16 กุมภาพันธ์ 2556 05:14 น.