ตอนใหม่มาแล้วค่ะ  ขอโทษทีนะคะ  หายหน้าไปนานเลย  



ถอด...ชิ้นที่สิบสาม ครึ่งแรก แมลงสาบเมายา


                      บรรยากาศในห้องที่ตกอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง  ก่อนคุณเทพจะลุกขึ้นมากอดปลอบประโลมเอาใจภรรยาสุดที่รักที่ยืนกอดอกทำหน้าเง้างอนอยู่

                     “น้องรินไม่โกรธนะคะคนดี”


                      “น้องรินไม่โกรธค่ะ  แต่งอนแล้วก็น้อยใจ”ปากบอกว่างอนว่าน้อยใจ  แต่เจ้าตัวกลับเอนหน้าซุกอกอย่างออดอ้อน  มือที่กอดอกก็เปลี่ยนเป้าหมายเป็นแผ่นหลังของสามีสุดที่รักแทน


                         คุณเทพคลายวงแขนที่กอดรัดคนกำลังงอนออกแล้วมองเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ตรึงหัวใจเขาไว้ตลอดมา“หนูมิลค์เห็นพี่ปวดหลังปวดไหล่เลยนวดให้พี่เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากกว่านี้นะคะคนดี”


                         “ใครว่าละคะ  นี่แหละค่ะทำให้น้องรินโก๊ดโกรธ  หนูมิลค์ก็อีกคน” มนต์อัปสรเอามือชี้ตัวเองอย่างงงๆ  แต่ยังไม่ทันที่มนต์อัปสรจะได้พูดอะไร   ดารินก็ทำเสียงกระเง้ากระงอดทั้งออดอ้อนออเซาะทั้งฟ้องกรายๆ “ก็คุณพี่เทพกับหนูมิลค์มานวดกันสองคนไม่รอน้องรินนี่คะ  ทำอย่างนี้ได้อย่างไรคะ  น่าจะรอให้น้องรินมาก่อนน้องรินจะได้เรียนวิธีนวดจากหนูมิลค์เกิดคราวหน้าหนูมิลค์ไม่อยู่น้องรินจะได้นวดให้คุณพี่เทพไงคะ”  คำตอบของดารินเรียกรอยยิ้มของทั้งจากปากและดวงตาจากคุณเทพที่มองคนกำลังถูไถใบหน้ากับแผงอกของเขานั้นอย่างเอ็นดู  พร้อมกระชับอ้อมกอดผู้หญิงเจ้าลีลาที่ใส่ใจเขาคนนี้ที่สุดอย่างแสนรัก


                         หลังจากดารินออเซาะนัวเนียสามีที่รักจนพอใจแล้ว  ก็หันมาทางมนต์อัปสรที่ตอนนี้นั่งพับเพียบสำรวมก้มมองพื้นด้วย “น้องมิลค์คะ”  คนถูกเรียกสะดุ้ง  ตากลมโตช้อนขึ้นมองดารินอย่างออดอ้อน  ทำหน้าสำนึกผิด ค่อยๆลุกขึ้นเดินเข้าไปไหว้ที่อกของดารินอย่างแช่มช้อย “น้องมิลค์ขอโทษค่ะ พี่ดารินขา”  คนรู้ตัวว่าผิดส่งยิ้มหวานประจบเอาใจ  


                            เห็นท่าทางน่าสงสารของคนตรงหน้าดารินก็ใจแข็งต่อไม่ไหว  ไหนยังจะรู้สึกผิดนิดๆที่ไปใส่ไฟมนต์อัปสรกับลูกชายไว้ซะเยอะ  พอได้ยินลูกชายสั่งให้มนต์อัปสรรอด้วยเสียงดุๆ  คนเป็นแม่ก็เริ่มกลัวใจลูกชายสุดที่รัก  ไม่รู้ลูกธีจะลุกขึ้นเป็นพระเอกตบจูบแบบในละครหรือเปล่า  แค่คิดดารินก็ลุ้นอยากให้มีวันนั้นไวๆ เอ้ย สงสารหนูมิลค์จับใจ


                             “ครั้งนี้คุณพี่ยกให้  แต่ครั้งหน้าคุณพี่จะงอนหนูมิลค์จริงๆนะคะ”  


                             คนมืออ่อนกราบที่อกของดารินอีกรอบ “หนูมิลค์ขอบคุณคุณพี่ดารินขามากนะคะที่ไม่ถือโทษโกรธเคืองหนูมิลค์    เพราะถ้าคุณพี่ดารินขาโกรธหนูมิลค์สักคน  หนูมิลค์คงไม่เหลือใคร”คนพูดทำเสียงเศร้า หน้าตาเศร้าออกจะโอเวอร์โอเหวี่ยงไปบ้างตามประสาคนเยอะ ถ้าเป็นคนอื่นอาจคลื่นไส้กับความหวานเลี่ยนของเจ้าหล่อน  แต่คนเยอะกว่าอย่างดารินไม่มีอาการเยี่ยงนั้นเพราะเจ้าหล่อนชอบฟังอะไรแบบนี้เป็นที่สุด  ฟังแล้วปลื๊มปลื้ม  ดูตัวเองที่สำคัญอยู่แล้วยิ่งสำคัญขึ้นไปอีก


                             “หนูมิลค์ก็ปากหวาน” ทั้งคู่ยอกันไปมาอีกพักใหญ่กว่าจะเริ่มเข้าเรื่องการเรียนนวดอีกครั้ง   งานนี้คนสบายสุดคงหนีไม่พ้นคุณเทพ  ที่ทั้งภรรยาสุดที่รัก  และเด็กสาวที่ตนเอ็นดูนวดหลังไหล่จนแทบจะหลับคามือคุณครูและลูกศิษย์  ห้องเรียนนวดคงจะเปิดทำการนานกว่านี้ถ้าทั้งคู่ไม่มีนัดไปดินเนอร์กันต่อสองต่อสอง  ทิ้งมนต์อัปสรให้ต้องรอคุณธีขาให้ห้องทำงานตามลำพัง  
    

                           มนต์อัปสรนั่งสำรวมอยู่ในห้องทำงานของธีรักษ์ได้ไม่นานก็เริ่มเบื่อ  แถมท้องน้อยๆก็เริ่มร้องประท้วง แต่จะออกไปไหนก็ไม่กล้าขัดคำสั่งคุณธีขา บวกกับเจ้าตัวยังคงจำรหัสลิฟต์ไม่ได้ เพราะเมื่อครู่มัวแต่พินิจคุณแผงอกคุณลุงเทพขานานไปนิด จนลืมมองรหัสที่คุณลุงเทพขา  ครูใหญ่คนที่ติดแหงกอยู่ในห้องก็ทนไม่ไหว  ลุกขึ้นค่อยๆถอดชุดเกาะอกออก  แล้วใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ทันที