เรื่องอัปปมัญญานี่คงไม่ต้องอธิบายความกันมาก ผมเข้าใจว่าบรรดานักปริยัติ
และนักปฏิบัติทั้งหลายคงทราบรายละเอียดกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

แต่ประเด็นที่จะถามท่านทั้งหลายก็คือ ท่านเห็นว่า เมตตาธรรม เป็นสิ่งที่สามารถเกื้อกูลการปฏิบัติได้หรือไม่ เพียงใด
เพราะในขณะนี้ ได้ปรากฏกลุ่มบุคคล  ที่พยายามจพติเตียนพระภิกษุ ด้วยเหตุเพียงแค่เลี้ยงสัตว์ในเขตอภัยทาน
พร้อมกันกับที่สามารถสมาทานคำสอนจากปุถุชนผู้บริโภคกาม ซึ่งยังชีพด้วยการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต

ปัญหาก็คือ มาตรฐานทางศีลธรรมของชาวพุทธมันอยู่ที่ตรงไหนกันแน่ ?

๑ พระเลี้ยงสัตว์ในเขตอภัยทานเป็นความผิด(ทั้งๆ ที่พระวินัยมิได้ห้าม)
๒ ปุถุชนผู้บริโภคกาม เลี้ยงชีพด้วยการฆ่าสัตว์ เป็นสิ่งดีงามน่าสรรเสริญ(ทั้งๆที่พระพุทธเจ้าตรัสห้ามไว้)

คำถามนะครับ .......

ท่านทั้งหลายเห็นว่า การกระทำใด เกื้อกูลต่อการปฏิบัติธรรมมากว่ากันระหว่าง

๑ การเลี้ยงสัตว์
๒ การฆ่าสัตว์

ขอขอบคุณล่วงหน้า

สวัสดี