ห่างห้องศาสนาไปพักใหญ่ ชีวิตจริงช่วงนี้ก็อยู่กับทางโลกซะเยอะ เลยอยากจะขอทบทวนเรื่องพุทธภูมิ สักหน่อย
อันนี้ปัจจัตตังนะคะ ทราบมาว่าตัวเองก็เป็นพุทธภูมิเหมือนกัน เป็นแบบวิริยะธิกะ (คนที่ปรารถนาพุทธภูมิมีเยอะมากค่ะบางคนรู้ตัว บางคนไม่รู้ ไม่ต้องตกใจ) อยากจะลาแต่ก็เหมือนยังไม่ถึงเวลา
ทีนี้ มีข้อสังเกตุสำหรับคนที่เป็นพุทธภูมิ คือ เป็นคนที่มีชีวิตลำบากๆหน่อย คือจะเหนื่อย แต่จะอยู่ได้ด้วยกำลังใจอย่างนึง
คือรู้สึกอยากจะช่วยคน ทำให้ฮึกเหิมได้บ้างบางเวลา อีกอย่างคือ คนพวกนี้จะไม่ค่อยชอบฟังใคร ไม่ค่อยยอมตามใคร
มักมีแนวทางของตัวเอง อันนี้ตัวเองเป็น และเป็นข้อสังเกตุอย่างหนึ่ง เพราะธรรมชาติคนอธิษฐานมาทางนี้ ต้องการลองผิดลองถูกและเรียนรู้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว

พอดีเคยอ่านเจอข้อความจากอาจารย์ที่เคารพท่านหนึ่งซึ่งปัจจุบันท่านเสียชีวิตแล้ว พูดเอาไว้
ว่า หลวงพ่อ ธัมมชโย ท่านก็เป็นพุทธภูมิ เมื่อพิจารณาแล้ว ก็มีความเป็นไปได้ เพราะท่านมีแนวทางของท่าน
และคงสะสมบารมีมาเยอะด้วย เพราะบริวารมีเยอะมาก ซึ่งล้วนมีศรัทธาแรงกล้าด้วย ทีนี้อยากจะออกความเห็นหน่อยนึง เบาๆ
ว่า ไม่ว่าท่านจะทำอะไร มันเป็นการกระทำ ที่ท่านจะต้องรับผลนั้นด้วยตนเอง (จริงๆทุกคนต้องมีกรรมที่ตนเองต้องรับจากการกระทำของตัวเองทั้งนั้น) เพราะท่านต้องเรียนรู้มันด้วยตนเอง (จริงๆทุกคนต้องเป็นอย่างนี้) มันไม่ใช่หน้าที่ของเรา ที่จะไปตำหนิ หรือด่า หรือจะใช้คำว่าปรามาสไปเลยได้ไม๊ ท่านอยู่ในผ้าเหลือง อีกอย่างมันผิดศีล ... ศีล 5 น่ะค่ะ มันแสดงให้เห็นว่า คนที่ไปตำหนิท่านก็ไม่ได้ทำตัวดีกว่าท่านเท่าไหร่เลย แค่ศีล 5 ก็ยังไม่ครบ

แต่ทีนี้สิ่งที่ทำได้คือ ถ้าเราเห็นว่าคำสอนของวัดมันแปลกๆ ไม่ถูกทางแน่ เราก็แค่บอกลูกศิษย์วัดนี้ว่าถ้าไปแนวนั้นที่วัดบอก มันไม่ใช่ทางนะ ถ้าตามเค้าไปไม่หลุดพ้นแน่ เราก็ชี้ให้ ก็อธิบายด้วยความปรารถนาดี เชื่อไม่เชื่ออันนี้ก็แล้วแต่ ก็น่าจะพอเหมาะสมแล้วค่ะ ดีกับตัวเอง และความเป็นชาวพุทธด้วย

ส่วนใครมีความเห็นจะเสริม เกี่ยวกับเรื่องพุทธภูมิ สาวกภูมิ จะเป็นความรู้หรือ ประสบการณ์ส่วนตัว มาแชร์กันก็ได้ เชิญค่ะ