ด้วยความเคารพ เราไม่ได้ว่าที่ศาสนาลัทธิ นิกาย
อะไรที่ล่วงเกินด้วยกาย วาจา หรือใจ ก็ขออโหสิกรรมด้วย
สิ่งที่กำลังจะเขียนเป็นเรื่องของพฤติกรรม ตรรกะ และแนวคิดของคนเหล่านั้น
ขออภัยหากใครอยากได้คำตอบจากกระทู้นี้ไม่มี มีแต่ถาม?
เรื่องพฤติกรรม
มนุษย์มักจะทำตามๆกัน พูดตามๆ กัน เชื่อตามๆ กัน บางครั้งขาดปัญญาและสติ
จากการทำตามๆกัน พูดตามๆ กัน เชื่อตามๆ กันก็เกิดเป็นลัทธิ นิกายอะไรบางอย่าง
คนที่เชื่อว่าแบบนั้นดี แสดงหรือทำอะไรบางอย่างให้คนอื่นเห็น
มีคนที่สองทำตามกัน เพราะเห็นคนแรกทำแล้วคิดว่าดี
คนที่สามเห็นสองคนแรกทำเพราะคิดว่ามีสองคนทำแล้วว่าดี
คนถัดมา เห็นคนแรกๆทำเพราะคิดว่าคนเหล่านั้นทำแล้วว่าดี
สุดท้าย เมื่อหลายคนทำ มีบางคนไม่ทำก็กลายเป็นแปลก
ตัวอย่างง่ายสุดคือ ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง
มีคนเอาผ้าสีไปผูก เอากระถางธูปไปวาง เอาตุ๊กตาเด็กชายหญิงไปวาง
จากนั้นก็เดินทางไปกราบไหว้ทุกวันๆ เมื่อมีคนเห็นก็ไม่ต้องพูดอะไรก็ทำต่อไป
คิดว่ากี่วัน กี่เดือน กี่ปี ต้นไม้ต้นเดิมนั้นจะเป็นอย่างไร?
ตรรกะ
ขออธิบายด้วยคำถามนะ
การเดินกลางเมืองนั้นได้บุญหรือไม่?
การยกมือไหว้เขาเหล่านั้นได้บุญหรือไม่?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นได้บุญหรือไม่?
ย้อนใหม่กับคำถามตรรกะข้างบนเป็น
การเดินกลางเมืองเป็นกิจที่จำเป็นหรือไม่?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นเป็นสิ่งจำเป็นหรือไม่?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นจำเป็นหรือไม่?
อีกสักหน่อยเพื่อความเข้าใจตรงกัน
การเดินกลางเมืองได้ประโยชน์อะไร?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นได้ประโยชน์อะไร?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นได้ประโยชน์อะไร?
สุดท้ายแล้ว
การเดินกลางเมืองเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
พอจะเห็นภาพอะไรกันบ้างไหมครับ?
สุดท้ายแนวคิด มันใกล้กับตรรกะ
จุดเริ่มต้นของแนวคิดเขาเหล่านั้นอยู่บนทางโลกเสียเป็นส่วนใหญ่
ทั้งที่เขาเหล่านั้นแสดงตนว่าเป็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เมื่อเอาสมมุติมาตั้งไว้ก่อน ว่าแบบทำแบบนี้ได้แบบนี้
ทั้งหมดเป็นปัญญาทางโลก ไม่ใช่ทางธรรมอย่างแน่นอน
เมื่อใช้ปัญญาทางโลกเป็นแนวคิดแล้วเริ่มต้น สิ่งที่เกิดขึ้นย่อมไม่มีเรื่องของทางธรรม!?
ครอบครัวของแฟนผม น้องชายบวช น้องสาวช่วยงาน แม่ขายบ้านกับโรงงานเพื่อเอาเงินไปทำกฐิน หนี้บ้านไม่ยอมจ่าย
ปล่อยบ้านให้โดนยึด เดือดร้อนคนอื่นต้องมาช่วยปลดบ้าน
มีแฟนผมกับพ่อแฟนที่ พฤติกรรม ตรรกะ และแนวคิดที่ไม่ไปทางนั้น
ว่าจะไม่ตั้งกระทู้ในห้องศาสนาแล้วนะ เจอจานบินเข้ากรุงแล้วอดไม่ได้
อะไรที่ล่วงเกินด้วยกาย วาจา หรือใจ ก็ขออโหสิกรรมด้วย
สิ่งที่กำลังจะเขียนเป็นเรื่องของพฤติกรรม ตรรกะ และแนวคิดของคนเหล่านั้น
ขออภัยหากใครอยากได้คำตอบจากกระทู้นี้ไม่มี มีแต่ถาม?
เรื่องพฤติกรรม
มนุษย์มักจะทำตามๆกัน พูดตามๆ กัน เชื่อตามๆ กัน บางครั้งขาดปัญญาและสติ
จากการทำตามๆกัน พูดตามๆ กัน เชื่อตามๆ กันก็เกิดเป็นลัทธิ นิกายอะไรบางอย่าง
คนที่เชื่อว่าแบบนั้นดี แสดงหรือทำอะไรบางอย่างให้คนอื่นเห็น
มีคนที่สองทำตามกัน เพราะเห็นคนแรกทำแล้วคิดว่าดี
คนที่สามเห็นสองคนแรกทำเพราะคิดว่ามีสองคนทำแล้วว่าดี
คนถัดมา เห็นคนแรกๆทำเพราะคิดว่าคนเหล่านั้นทำแล้วว่าดี
สุดท้าย เมื่อหลายคนทำ มีบางคนไม่ทำก็กลายเป็นแปลก
ตัวอย่างง่ายสุดคือ ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง
มีคนเอาผ้าสีไปผูก เอากระถางธูปไปวาง เอาตุ๊กตาเด็กชายหญิงไปวาง
จากนั้นก็เดินทางไปกราบไหว้ทุกวันๆ เมื่อมีคนเห็นก็ไม่ต้องพูดอะไรก็ทำต่อไป
คิดว่ากี่วัน กี่เดือน กี่ปี ต้นไม้ต้นเดิมนั้นจะเป็นอย่างไร?
ตรรกะ
ขออธิบายด้วยคำถามนะ
การเดินกลางเมืองนั้นได้บุญหรือไม่?
การยกมือไหว้เขาเหล่านั้นได้บุญหรือไม่?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นได้บุญหรือไม่?
ย้อนใหม่กับคำถามตรรกะข้างบนเป็น
การเดินกลางเมืองเป็นกิจที่จำเป็นหรือไม่?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นเป็นสิ่งจำเป็นหรือไม่?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นจำเป็นหรือไม่?
อีกสักหน่อยเพื่อความเข้าใจตรงกัน
การเดินกลางเมืองได้ประโยชน์อะไร?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นได้ประโยชน์อะไร?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นได้ประโยชน์อะไร?
สุดท้ายแล้ว
การเดินกลางเมืองเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
การยกมือไว้เขาเหล่านั้นเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
การแสดงจิตอันเป็นกุศล และความนอบน้อมเช่นนั้นเสียประโยชน์อะไรบ้าง?
พอจะเห็นภาพอะไรกันบ้างไหมครับ?
สุดท้ายแนวคิด มันใกล้กับตรรกะ
จุดเริ่มต้นของแนวคิดเขาเหล่านั้นอยู่บนทางโลกเสียเป็นส่วนใหญ่
ทั้งที่เขาเหล่านั้นแสดงตนว่าเป็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เมื่อเอาสมมุติมาตั้งไว้ก่อน ว่าแบบทำแบบนี้ได้แบบนี้
ทั้งหมดเป็นปัญญาทางโลก ไม่ใช่ทางธรรมอย่างแน่นอน
เมื่อใช้ปัญญาทางโลกเป็นแนวคิดแล้วเริ่มต้น สิ่งที่เกิดขึ้นย่อมไม่มีเรื่องของทางธรรม!?
ครอบครัวของแฟนผม น้องชายบวช น้องสาวช่วยงาน แม่ขายบ้านกับโรงงานเพื่อเอาเงินไปทำกฐิน หนี้บ้านไม่ยอมจ่าย
ปล่อยบ้านให้โดนยึด เดือดร้อนคนอื่นต้องมาช่วยปลดบ้าน
มีแฟนผมกับพ่อแฟนที่ พฤติกรรม ตรรกะ และแนวคิดที่ไม่ไปทางนั้น