เท่าที่รู้จักตัวเองมา คิดว่าตัวเราก็ไม่ใช่คนเลวร้าย
แต่ในเบื้องลึกที่รู้อยู่คนเดียวก็คือ เราเป็นคนขี้อิจฉา อยู่เหมือนกัน
โดยเฉพาะ อิจฉาครอบครัวที่มีความสุข (เรื่องอื่นไม่เคยกระทบกระเทือนจิตใจเลย อิจฉาอยู่เรื่องเดียว)
แต่ก็ไม่ได้ไปเกลียดชัง หรืออยากจะไปทำลายความสุขเขา แต่มันอิจฉาแค่นั้น
หนักกว่านั้นอายมากที่จะเล่า คือบางครั้งเห็นคนที่รักกันอยู่ดีๆ เลิกกัน เหมือนจะแอบดีใจอยู่ลึกๆ ว่าคนนี้จะได้กลับมาอยู่เป็นเพื่อนเราอีก

แสดงว่าเราต้องมีความอิจฉาเขาอยู่ ทั้งที่ใจหนึ่งก็สงสารเห็นใจเขา แต่อีกใจทำไมถึง...
ไม่รู้จะพูดไงดี แต่ความอิจฉานี่มันขจัดยากจริง ขอวิธีขจัดให้ทีนะคะ

*** จริงค่ะจริง มันห้ามไม่ได้ มันจี๊ดขึ้นมาเอง แล้วก็หายไปเอง แต่ถึงไง ก็รู้สึกว่าความอิจฉา ไม่ใช่ของดีเลย

*** อืม มีหลายวิธีที่ถูกใจมาก ขอบคุณจริงๆ ค่ะ มันเป็นความรู้สึกแว๊บเดียวนะ แต่เกิดขึ้นมาเมื่อไร ละอายใจทุกที
คิดว่าตัวเราก็เป็นคนถือศีล 5 แทบจะไม่บกพร่อง สวดมนต์ ภาวนาฝึกจิตประจำ แต่ติดเรื่องเดียว เรื่องอิจฉา ..