เหมือนจะใกล้ แต่กลับไกล กว่าใจคิด
เหมือนจะชิด แต่ยิ่งเพิ่ม เติมความห่าง
ระหว่างเรา เหมือนมีเงา เหงากั้นกลาง
ระหว่างทาง กลับรางเลือน เหมือนห่างใจ

บอกรักกัน ทุกวันเพิ่ม เติมคำรัก
กลับมาหัก รักและห่วง ทรวงหม่นไหม้
บอกคิดถึง ทุกวันเพิ่ม เติมสายใย
กลับร้างไกล ให้ใจเหงา เฝ้ารอคอย

เคยเคลียคลอ พะนอแนบ แอบอกกว้าง
มาอ้างว้าง ใจคว้างขม ระทมปล่อย
เคยหวานชื่น ทุกคืนค่ำ เฝ้าย้ำรอย
มาพร่างพร้อย หยดน้ำตา ล้าจำทน

กอดหมอนหนุน เคยคุ้นนอน ตอนเหว่ว้า
ขวัญผวา ระอาจิต คิดสับสน
กอดความเหงา ไขว่คว้าเงา เผาใจตน
ขวัญทุรน จนทุราย พ่ายแพ้ใจ

ต้นรักราน ทั้งก้านกิ่ง ทิ้งใบร่วง
เหมือนหนึ่งห้วง ใจหนึ่งราน เกินต้านไหว
ต้นรักร้าว เมื่อคราวหัก ยากหักใคร
เหมือนหนึ่งใจ ถึงคราวหัก เมื่อรักร้าว

ระหว่างทาง วางชนัก สลักไว้
จึงฝากรอย บาดแผลใจ ไว้เกินกล่าว
ระหว่างทาง วางสลัก รักทุกคราว
จึงอะคร้าว ราวเมื่อครั้ง ยังจำรูญ..


................................................................

มีคนบอกว่า ผู้เขียนเป็นคนมีประสบการณ์ความรักเพียงน้อยนิด

ฉะนั้น จึงยากจะเขียนถึงเรื่องราวความรักให้วิจิตรงดงาม สุข เศร้า ซึ้ง เหงา  ตามที่ต้องการได้ ทำได้แต่เพียง งูๆ ปลาๆ เท่าที่เห็นกัน

ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ..