วันนี้ไปซ้อมมาอีกหนึ่งวัน เปลี่ยนผู้สอนคนใหม่เป็นผู้ชาย เพราะโปรรัชนีบอกว่า ผมเป็นผู้ใหญ่ เธอรู้สึกเกรงใจมาก และการซ้อมก็ต้องถูกเนื้อต้องตัวกันตลอด เธอเกรงว่าผมจะถือตัว(ที่จริงผมไม่ถือ)โปรรัชนีก็เลยขอให้โปรทวีศักดิ์มาช่วยฝึกช่วยสอน
โปรทวีศักดิ์เป็นคนประจวบคีรีขันธ์ รูปร่างสูงใหญ่ หุ่นนักกีฬา ผิวดำ สำเนียงพูดออกเสียง คล้ายฝรั่งพูดไทย เขาเล่นกอล์ฟมาตั้งแต่เด็ก ๆ
เขาถามผมว่า เคยเล่นกีฬามาก่อนไหม ผมบอกว่า กีฬาอย่างอื่นไม่เคย เคยแต่ชกมวย
เขาคิดอยู่นาน จึงถามว่า ว่ายน้ำเป็นไหม ผมตอบว่าเป็น เขาก็เลยให้ผมลองทำท่าจะกระโดดน้ำให้ดู และเปรียบว่ากอล์ฟก็เหมือนว่ายน้ำ ก่อนกระโดดลงสระ ต้องย่อเข้าและยืดแขนให้ตึง ให้ผมทำท่าจะกระโดดน้ำให้ดูสามหน และให้ผมลองตีลูกด้วยเหล็กเจ็ด แต่คงเห็นว่า ผมตีลูกไม่ถูก ไม่มีความก้าวหน้า เขาจึงพาผมกลับไปที่ห้องกระจกอีกรอบ และหัดจับเหล็กเจ็ดอีกหน
ผมก็ทำให้เขาดูหลายรอบ เขาฝึกให้ตีลูกใกล้ๆ เขาเรียกว่าสวิงแคบ ยกไม้ขึ้นประมาณเก้านาฬิกา และตีออกไปแค่สามนาฬิกา ลูกไปไกลไม่เกินห้าสิบเมตร แต่เขาบอกว่า ถ้าเราทำชำนาญจะไปไกลได้ถึงร้อยหลา
เขาหัดให้ผมตีลูกถึงสี่ถาด ทุกลูกต้องทำท่าให้สวยงาม จับไม้ให้ถูก หลังตรง ย่อเข่า และหวดออกไป เขาว่านักกอล์ฟต้องสง่างาม ตีลูกไกลหรือใกล้ไม่สำคัญ สิ่งแรกคือ ท่าต้องสวยก่อน จะมาทำแบบไหล่คู้ คอตกไม่ได้ แล้วเขาก็หยอดว่า นักกีฬาสอนนักกีฬานี่ง่ายขึ้นเยอะ
ผมรู้ว่า เขาแค่พูดให้กำลังใจ เพราะผมไม่เอาอ่าว ตีลูกไม่ค่อยจะถูก แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ชมอีก
เขาว่า กอล์ฟนั้น ถ้าเล่นเป็นแล้วก็จะสนุก ไปออกรอบทีไรก็สุขใจกลับมาทุกที ตัวเขานั้นต้องออกรอบอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ไปเล่นกับพวกโปรกอล์ฟด้วยกัน
ผมถามว่าไปสนามไหนบ้าง เขาบอกว่าไปแทบทุกแห่ง ตั้งแต่วังน้อย ยันชลประทาน แต่ที่ชลประทานนั่นไม่น่าเล่น เพราะมีแต่นักพนัน พวกนี้ติดปลายนวมกันหนัก ๆ จนเขากลัว
ผมถามว่า เขาพูดใต้ได้ไหม เขาบอกว่าได้ แต่ถ้าสอนกอล์ฟแล้วพูดใต้จะไม่ได้อารมณ์ ว่าแล้วก็หัวเราะ
โปรทวีศักดิ์เป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจาดี มีดวงตาที่อบอุ่น อยู่ใกล้แล้วไม่อึดอัด อายุมากกว่าผมไม่เกินห้าปี เขาบอกว่า ไม่จำเป็นต้องมาเรียนทุกวัน แต่ขอให้มาซ้อมทุกวัน เมื่อเจอโปรฯครั้งต่อไปจะได้เก่งและชำนาญขึ้น โปรฯก็จะได้สอนถึงขั้นตอนต่อไป ไม่อย่างนั้นเจอทีไรก็จะต้องย่ำอยู่กับบทเรียนเดิม ๆ
วันนี้ผมโอ้โลมชวนพี่เจนมาเที่ยวสนามไดร์ฟด้วย มาถึงก็ผลักให้เข้าห้องไปสมัครเรียนกับคุณปุ้ยเสียเลย เขาก็ไม่ยึกยัก กรอกใบสมัครและก็รูดบัตรจ่ายเงินทันที ผมเพิ่งรู้ว่าพี่เจนถนัดซ้าย ทางผู้สอนก็เลยต้องหาไม้สำหรับคนถนัดซ้ายให้อันหนึ่ง พี่เจนไม่อาจใช้ไม้ร่วมกับผมได้ แถมถุงมือก็หาซื้อไม่ได้อีก โชคดีที่มีถุงมือเก่าอยู่สีน้ำเงินอยู่อันหนึ่งสำหรับขายให้คนถนัดซ้าย แต่ไม่มีใครมาซื้อสักที ทางคุณปุ้ยก็เลยยกให้พี่เจน เป็นการแถมให้ลูกค้า
พี่เจนก็เข้าห้องกระจกซ้อมเหมือนผมทุกอย่าง แต่ไม่รู้ทำอะไรมา อาการปวดหลังเลยกำเริบ หวดลูกช็อตหนึ่ง เคาะหลังตัวเองทีหนึ่ง จนผู้สอนบอกว่า สงสัยต้องไปหาหมอนวดแล้ว
พี่เจนรับมุกว่า หมอคนเดียวท่าจะเอาไม่อยู่ คงต้องใช้สองคน
ผมก็เลยเสริมว่า ถ้าไปว่ายน้ำเสียหน่อยอาจจะดีขึ้นก็ได้
ดูท่าของพี่เจนแล้วก็น่าจะไปได้ดี คือเขามีความตั้งใจที่จะเล่นกอล์ฟ ไม่ต้องคิด ไม่อิดออดไปถึงก็กรอกใบสมัคร ได้ถุงมือ ได้เหล็กเจ็ดสำหรับคนถนัดซ้าย จากนั้นก็ลงมือเรียนอย่างจริงจัง
ผมบอกว่า ตั้งใจนะพี่นะ วันหลังไปออกรอบด้วยกัน หวดลูกโชว์พี่เต้ยกับคุณหน่อยให้เห็นฤทธิ์เดชนักกอล์ฟหน้าใหม่ว่า ฝีมือยอดเยี่ยมขนาดไหน
พรุ่งนี้ผมตั้งใจจะไปซ้อมสักสี่ถาด ใช้เวลาไม่เกินชั่วโมง วันศุกร์นัดโปรทวีศักดิ์ไว้ตอนบ่ายสาม เพื่อจะได้เรียนรู้ขั้นตอนต่อไป
เปลี่ยนครูสอนด้วยเหตุผลว่าผมแก่
โปรทวีศักดิ์เป็นคนประจวบคีรีขันธ์ รูปร่างสูงใหญ่ หุ่นนักกีฬา ผิวดำ สำเนียงพูดออกเสียง คล้ายฝรั่งพูดไทย เขาเล่นกอล์ฟมาตั้งแต่เด็ก ๆ
เขาถามผมว่า เคยเล่นกีฬามาก่อนไหม ผมบอกว่า กีฬาอย่างอื่นไม่เคย เคยแต่ชกมวย
เขาคิดอยู่นาน จึงถามว่า ว่ายน้ำเป็นไหม ผมตอบว่าเป็น เขาก็เลยให้ผมลองทำท่าจะกระโดดน้ำให้ดู และเปรียบว่ากอล์ฟก็เหมือนว่ายน้ำ ก่อนกระโดดลงสระ ต้องย่อเข้าและยืดแขนให้ตึง ให้ผมทำท่าจะกระโดดน้ำให้ดูสามหน และให้ผมลองตีลูกด้วยเหล็กเจ็ด แต่คงเห็นว่า ผมตีลูกไม่ถูก ไม่มีความก้าวหน้า เขาจึงพาผมกลับไปที่ห้องกระจกอีกรอบ และหัดจับเหล็กเจ็ดอีกหน
ผมก็ทำให้เขาดูหลายรอบ เขาฝึกให้ตีลูกใกล้ๆ เขาเรียกว่าสวิงแคบ ยกไม้ขึ้นประมาณเก้านาฬิกา และตีออกไปแค่สามนาฬิกา ลูกไปไกลไม่เกินห้าสิบเมตร แต่เขาบอกว่า ถ้าเราทำชำนาญจะไปไกลได้ถึงร้อยหลา
เขาหัดให้ผมตีลูกถึงสี่ถาด ทุกลูกต้องทำท่าให้สวยงาม จับไม้ให้ถูก หลังตรง ย่อเข่า และหวดออกไป เขาว่านักกอล์ฟต้องสง่างาม ตีลูกไกลหรือใกล้ไม่สำคัญ สิ่งแรกคือ ท่าต้องสวยก่อน จะมาทำแบบไหล่คู้ คอตกไม่ได้ แล้วเขาก็หยอดว่า นักกีฬาสอนนักกีฬานี่ง่ายขึ้นเยอะ
ผมรู้ว่า เขาแค่พูดให้กำลังใจ เพราะผมไม่เอาอ่าว ตีลูกไม่ค่อยจะถูก แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ชมอีก
เขาว่า กอล์ฟนั้น ถ้าเล่นเป็นแล้วก็จะสนุก ไปออกรอบทีไรก็สุขใจกลับมาทุกที ตัวเขานั้นต้องออกรอบอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ไปเล่นกับพวกโปรกอล์ฟด้วยกัน
ผมถามว่าไปสนามไหนบ้าง เขาบอกว่าไปแทบทุกแห่ง ตั้งแต่วังน้อย ยันชลประทาน แต่ที่ชลประทานนั่นไม่น่าเล่น เพราะมีแต่นักพนัน พวกนี้ติดปลายนวมกันหนัก ๆ จนเขากลัว
ผมถามว่า เขาพูดใต้ได้ไหม เขาบอกว่าได้ แต่ถ้าสอนกอล์ฟแล้วพูดใต้จะไม่ได้อารมณ์ ว่าแล้วก็หัวเราะ
โปรทวีศักดิ์เป็นคนยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจาดี มีดวงตาที่อบอุ่น อยู่ใกล้แล้วไม่อึดอัด อายุมากกว่าผมไม่เกินห้าปี เขาบอกว่า ไม่จำเป็นต้องมาเรียนทุกวัน แต่ขอให้มาซ้อมทุกวัน เมื่อเจอโปรฯครั้งต่อไปจะได้เก่งและชำนาญขึ้น โปรฯก็จะได้สอนถึงขั้นตอนต่อไป ไม่อย่างนั้นเจอทีไรก็จะต้องย่ำอยู่กับบทเรียนเดิม ๆ
วันนี้ผมโอ้โลมชวนพี่เจนมาเที่ยวสนามไดร์ฟด้วย มาถึงก็ผลักให้เข้าห้องไปสมัครเรียนกับคุณปุ้ยเสียเลย เขาก็ไม่ยึกยัก กรอกใบสมัครและก็รูดบัตรจ่ายเงินทันที ผมเพิ่งรู้ว่าพี่เจนถนัดซ้าย ทางผู้สอนก็เลยต้องหาไม้สำหรับคนถนัดซ้ายให้อันหนึ่ง พี่เจนไม่อาจใช้ไม้ร่วมกับผมได้ แถมถุงมือก็หาซื้อไม่ได้อีก โชคดีที่มีถุงมือเก่าอยู่สีน้ำเงินอยู่อันหนึ่งสำหรับขายให้คนถนัดซ้าย แต่ไม่มีใครมาซื้อสักที ทางคุณปุ้ยก็เลยยกให้พี่เจน เป็นการแถมให้ลูกค้า
พี่เจนก็เข้าห้องกระจกซ้อมเหมือนผมทุกอย่าง แต่ไม่รู้ทำอะไรมา อาการปวดหลังเลยกำเริบ หวดลูกช็อตหนึ่ง เคาะหลังตัวเองทีหนึ่ง จนผู้สอนบอกว่า สงสัยต้องไปหาหมอนวดแล้ว
พี่เจนรับมุกว่า หมอคนเดียวท่าจะเอาไม่อยู่ คงต้องใช้สองคน
ผมก็เลยเสริมว่า ถ้าไปว่ายน้ำเสียหน่อยอาจจะดีขึ้นก็ได้
ดูท่าของพี่เจนแล้วก็น่าจะไปได้ดี คือเขามีความตั้งใจที่จะเล่นกอล์ฟ ไม่ต้องคิด ไม่อิดออดไปถึงก็กรอกใบสมัคร ได้ถุงมือ ได้เหล็กเจ็ดสำหรับคนถนัดซ้าย จากนั้นก็ลงมือเรียนอย่างจริงจัง
ผมบอกว่า ตั้งใจนะพี่นะ วันหลังไปออกรอบด้วยกัน หวดลูกโชว์พี่เต้ยกับคุณหน่อยให้เห็นฤทธิ์เดชนักกอล์ฟหน้าใหม่ว่า ฝีมือยอดเยี่ยมขนาดไหน
พรุ่งนี้ผมตั้งใจจะไปซ้อมสักสี่ถาด ใช้เวลาไม่เกินชั่วโมง วันศุกร์นัดโปรทวีศักดิ์ไว้ตอนบ่ายสาม เพื่อจะได้เรียนรู้ขั้นตอนต่อไป