เมื่อเช้าวันดีต้อนรับปีใหม่มีเบอร์แปลกโทรมา.. นึกว่าพี่ที่ทำงานโทรมาตามงานเลยโทรกลับไป ได้ยินเสียงผู้ชายรับสายเหมือนคนเพิ่งตื่นนอน..

เรา : ไม่ทราบใครคะ?
เค้า : เอ็มครับ
เรา : โทรผิดหรือเปล่าคะ? (ปกติเราไม่ให้เบอร์ใครสุ่มสี่สุ่มห้า เพื่อนชื่อนี้ก็ไม่มี)

สักพัก

เค้า: ฮืดฮาดดดดด ไม่ผิดหรอกครับ พี่ครับ อยากอม ..... ผมมั้ยครับ ผมอยาก ผม XXX @#$$%%# บลาบลา พี่อยากมั้ย อยากอมมั้ย
เรา : ถอนหายใจแบบอารมณ์เสีย 1 ที บอกไปว่า ไม่อ่ะค่ะคุณน้อง พี่ไม่ชอบของเล็กอ่ะค่ะ
เค้า : พี่รู้ได้ไงว่าผมเล็ก (เริ่มฉุน)
เรา : พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเยาะเย้ย "รู้สิยะ ของเธอมันอันกะติ๊ดเดียวอมไม่มันส์ อีกอย่างอันเล็ก ๆ  เหี่ยว ๆ  พี่ไม่มีอารมณ์หรอกน้องเสียเวลา น้องเองก็เอาเวลาตื่นไปทำมาหากินได้แล้ว เดี๋ยวแก่ไปจะเป็นภาระของลูกหลาน แค่นี้นะน้อง..
เค้า : ยังไม่ทันจะแก้ตัวว่า ผมไม่เล็กนะครับระดับตำนาน เราก็ชิงวางสายไปซะก่อน

แกร๊กก ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดดดดดดดด

เรื่องของเรื่องที่มาระบาย เสียดายค่าโทรสามบาทค่ะ แต่เช้าเลย 55
แต่ถ้าเค้าโทรมาเอง เราจะปล่อยสายทิ้งไว้ให้เสียเงินเล่น ให้วางไปเองง่ะ ...

เราเจอพวกโทรศัพท์โรคจิตบ่อยเหมือนกันค่ะ ครั้งหน้าเราว่าจะลองร้องไห้ ลองสวดมนต์ให้คนพวกนี้ฟัง หรือลองพูดประโยคเอคโค่ ใส่ดีมั้ย

เรื่องที่สอง สมัยเลเวลการเอาตัวรอดยังระดับรูกี้เบเบอยู่ ก็ต้องนั่งรถเมล์ไปเรียน

ที่นี่งเป็นเบาะเดี่ยวหน้าสุดมีพนักงานเก็บเงินมายืนบริเวณทางเดินลง (ถ้าใครเคยนั่งแบบนี้น่าจะพอเห็นภาพ)แล้วเอาแขนมาพาดตรงข้างหน้าที่เรานั่ง ศอกเลยมาชนกะหัวเข่าเรา

เราพยายามขยับหลบหลายครั้งแต่ดูเหมือนเค้าจงใจให้แขนมาชิดขาใหญ่ ๆ ของเรา ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกจริง ๆ ..

เลยหยิบกรรไกรในกระเป๋าดินสอออกมา แล้วกางกรรไกรเข้าออก ชับ ชับ ชับ ทำหน้านิ่ง ๆ เหมือนคนโรคจิต (ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้จะบ่นพึมพำกับตัวเองคนเดียวเพิ่มดีกรีความข่ากลัว 555)

พอเค้าเห็นอย่างนั้นก็ชักแขนออกเลย หึหึ


เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่คิดว่าเพื่อน ๆ มีวิธีเด็ด ๆ เยอะแน่ ๆ ขอไอเดียจัดการกับพวกโรคจิตเจ๋ง ๆ หน่อยค่ะ ฮี่ฮี่