สวัสดีครับ เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดจากชีวิตของผม การที่ผมพลาดเลือกผิดคน ทำให้สิ่งนั้นฝังใจผมมาจนปัจจุบัน
เริ่มกันเลยนะครับ ผมชื่อเจตต์(นามสมมติ) แฟนผมชื่อ อ้อ(นามสมมติ) ผู้หญิงคนที่ผมรักชื่อ เจน
ช่วงนั้นผมแทบจะไม่ได้คุยกับอ้อเลย ช่วงนั้นใกล้ถึงจึดอิ่มตัวแล้ว ผมเลยไปแอดเพื่อนข้างห้องคนนึง ผมจำได้แม่น 31พ.ค.58 แล้วเธอก็มาไลค์รูปผมละก็เม้นว่า เจตต์ยิ้มหน่อย(ชอบเก๊กครับ555)(มีความเขิน)
จนผมคิดว่าทักไปคุยเล่นๆคงไม่เปนไร เพราะตอนนั้นผมคิดกับเธอแค่เพื่อน
เจตต์:สติ๊กเกอร์ยิ้ม
เจน:ว่างายยย
(เฟรนลี่จังวะ น่ารักสัสๆ)
เจตต์:จำเราได้ใช่มั้ยย
เจน:จำได้สิ พึ่งจะเม้นรูปโปรตะกี้เองง่ะ (เขิน)
เจตต์:อ๋อ555 แจนทำไรอยู่
เจน:เล่นคุกกี้รัน(สมัยนั้นฮอตมาก)
แล้วบังเอิญช่วงนั้นผมเซียนคุกกี้รันมาก เลยอยากรู้ว่าเธอเก่งแค่ไหน
เจตต์:แจนได้กี่ตัวแล้วอ่ะ
เจน:แคปภาพมา เจตต์ขอรหัสที่มันแจกเพชรฟรีหน่อย
เจตต์:แคปส่งไป
เจน:ขอบคุณน้าาา
เจตต์:เครครัช เล่นให้สนุกน้าาา
ช่วงนั้นผมก็เฉยๆ แต่ไม่คิดคุยกับเธอแก้เหงา เธอน่ารักมากกว่าที่ผมคิด และแล้ว แฟนผมก้ทักมา
อ้อ:เจตต์ ทำไรอยู่
เจตต์:ปั่นงานค้าง
อ้อ:อ๋อ เคร ไม่กวนละ
เจตต์:อื้ม
(คุยแค่นี้ไม่ต้องทักมาก็ได้สัส)
ตั้งแต่มีแฟนไม่เคยคบกับใครเร็วแล้วอยากเลิกเท่าอ้อ(เดือนกว่าๆ)
แล้วมีช่วงนึงเป็นจุดเริ่มต้นความรักของเรา
เจตต์:เจนโตมาแกอยากจะป็นไรอ่ะ
เจน:หมอ เราอยากรักษาคน
เจตต์:โหหห คนดีจังแต่ระวังลืมกรรไกรไว้ในท้องคนไข้นะ
เจน:อีตาบ้าา(เขิน😊❤)
เจตต์:5555ใช่มั้ยครับ คุณหมอโรคจิต
เจน:ถ้าเราเป็นคุณหมอโรคจิต แกคงเป็นคนไข้ผีบ้าอ่ะ

แล้วผมก็ทักไปคุยกับแจนเรื่อยๆ จนเผลอรักเธอไปหมดใจ
แล้วก็มีวันหนึ่ง เธอมาหาผมที่ห้องเรียน เธอเป็นเพื่อนเก่าของเพื่อนสนิทผม มันชื่อไอ้บิ๊กกับไอ้กร
บิ๊ก:เจตต์ แจนมาหา ไปคุยกับหน่อย
เจตต์:ไม่โว้ย ไอ้สัส เขิน
(ช่วงเข้ามาเรียนใหม่ ผมถามบิ๊กชอบไปได้ไง ตอนนี้หลงเค้าแล้วทั้งใจจ❤)
เธอมาหา แต่เราไม่ได้คุยกัน มองหน้ากันแล้วทำหน้านิ่ง จนเธอไปเรียนต่อภาคบ่าย
แจน:อุตสาห์มาหาไม่เห็นคุยด้วยเลย ชิ
เจตต์:ขอโทษครับ
เจน:อื้ออ
เจตต์:ผมขอโทษ คนไข้คนนี้ขอเป็นคนดูแลอาการงอนของคุณหมอได้มั้ยค้าบบ
เจน:ไอ้หมาบ้า😊 เรียนเล่าาา
เจตต์:เครครับ

จนเราคุยกันมาเรื่อยๆ
เจนถามมาว่า
เจน:เจตต์ รู้จักพี่มิ้นมั้ย
เจตต์:ไม่รู้จักอ่ะ ทำไมหรอ???
เจน:อ่อป่าวๆ
เจตต์:อ่าวว บอกหน่อยเจนน
เจน:ถ้าบอกสัญญานะห้ามไปบอกใคร
เจตต์:สัญญาครับ
เจน: เพื่อนเราชื่อแพม มันคบกับพี่อ้อน(เลสเบี้ยน)แล้วพี่มิ้นก็มาแย่งพี่อ้อนไปจากแพม
เจตต์:โหห แย่จังง
เจน:ใช่มั้ยล้าา ที่ถามอ่ะ เพราะเจตต์เรียนโปรแกรมเดียวกับพี่เค้าไง
ผมเรียนภาคภาษาอังกฤษ เจนเรียนสายวิทย์-คณิต
จนวันนึงแฟนผมทักมา ก่อนหน้านั้นบิ๊กมันบอกว่า
บิ๊ก:เจตต์กูลืมบอก เพื่อนสนิทอ้อก็เพื่อนแจนนะ ไม่กลัวเค้าเล่าให้กันฟังหรอวะ

ละกู ตอนนั้นผมสั่นไปหมดเลย เพราะอยู่ห้องเดียวกับอ้อ แต่ก่อนผมเจอเธอไม่ได้กัดกันตลอด ยิ่งเปนแฟนกันแล้ว ยิ่งแสดงออกไม่ได้ แทบจะไม่ได้คุยกัน อ้อเป็นคนไม่ชอบแสดงออก (แข็งนอกอ่อนใน)
อ้อ:เจตต์ ไม่ทักมาเลยล่ะ สบายดีใช่มั้ย
เจตต์:ครับ เจน เรามีเรื่องจะบอก
อ้อ:?
เจตต์:อ้อ เคยบอกเจตต์ใช่มั้ยคนรักกันไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกัน(ตอนนั้นเธอบอกเลิกผม ผมเจ็บมาก)
อ้อ:ก็ใช่
เจตต์:ถ้างั้นเรากลัลมาป็นเพื่อนดีหว่าเนอะ(รู้สึดผิด แต่เธอเป็นคนทำมั้ยพังจั้งแต่แรก)
ย้อนกลับไปก่อนผมเจอแจนนะครับ เวลาผมคุยกับอ้อ ช่วงหลังๆเธอไม่เคยแคร์ผมเลยเคยมีครั้งนึงผมน้ำตาไหลเจ็บสุดๆ
อ้อ:เป็นไรอีกละ เป้นไรบอกมาตรงๆดิ (เธอด่าผมตอนเราเจอกัน มันเป็นความรู้สึกที่เธอด่าหมือนผมกับเธอเป็นศัตรูกันเหมือนแต่ก่อน)
เจตต์:ป่าว ไม่มีไร
อ้อ:งี่เว่าว่ะ อะไรนักหนาวะ
เจตต์:อื้ม ขอโทษนะ ผิดเอง
อ้อ:เออ แล้วแต่ รำคาญ(จุก เสียดไอ้ ยยย)

นั้นละครับ เหตุผลที่ผมเริ่มตีตัวออกห่างจากเธอเพราะตั้งแต่ตอนนั้น เราก็ทะเบาะกันบ่อยกับเรื่องเดิมๆ จนผมไม่ไหว

กลับมาปัจจุบัน
อ้อ:เจตต์....
เจตต์:ผมพูดจริงอ้อ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันดีที่สุดเนอะ
อ้อ:เคร (เห็นป่ะ มันไม่ได้รักกุแล้ว)
เจตต์:ถึงเลิกกันเราก็ยังรักเธอเสมอนะ ☺
อ้อ:ขอบคุณนะ

ตั้งแต่นั้นเราก้ไม่ได้คุยกันยาววเลยครับ กลับมาแจนเนอะ โสดแล้วสบายย

หลังจากนั้นโชคชะตาก็เล่นตลกกับผม...TT

โปรแกรมมีการรับน้อง แล้วเพื่อนผญ.ของผมชื่อ เฟ กับ เม
เฟ:เจตต์ พี่ผู้หญิงคนนั้งน่ารักนะ ไม่สนหรอ
เจตต์:ไม่อ่ะ มีคนที่ชอบล่ะ
เพื่อนผมไอ้กร มันเป็นคนชอบกวนทีนคนมากก
กร:เจตต์ นี่ชื่อพี่มิ้น รุ่นพี่เรา1ปี
เจตต์:หวัดดีครับ
มิ้น:หวัดดีค่ะ
ตั้งแต่นั้นผมก็คุยกับแจนมาเรื่อย แต่ระหว่างนั้นทุกครั้งที่เจอพี่มิ้น ผมกับไอ้จะแกล้งพี่เค้าเสมอ
จนผมทักไปกสนด้วยสติ๊กเกอร์ แกล้งกันไปจนคนเริ่มแซว
มีครั้งนึงผมเคยถามพี่เค้าว่า
เจตต์:พี่คิดยังไงกับผม??
มิ้น:ไม่รู้สิ แกเริ่มทำให้ชั้นหวั่นไหว
เจตต์:ตอนนั้นผมใจสั่น ตอนนั้นผมคิดแล้วว่าละนี่กูชอบ2คนพร้อมกันหรอวะเนี่ย

ผมบอกชอบเจน
เรา:เราชอบแกนะ
เจน:อิโมจิยิ้มม
เรา:ตอนนั้นผมคิดว่าผมจะนก
เจน:ชอบเหมือนนะ(ไชโยยยย❤)
ตอนนั้นเหมือนโรคมันหยุดหมุนไป
เจน:แต่แม่เราหวงมาก ยังไม่พร้อมให้มีแฟนอ่ะ
เรา:คิดในใจ(ไอ้สัสดีใจได้แปปเดียว)
เรา:ไม่เป็นไรๆ คุยกันอย่างนี้ก็ได้

จนผมคุยกับพี่มิ้นมากขึ้น คุยกับเจนน้อยลง
ช่วงนั้นผมยอมรับว่า ผมรำคาญเจนมาก ผมเบื่อแล้วไม่อยากคุยแล้ว

จนผมตัดสินใจขอพี่มิ้นเป็นแฟน
เรา:คุยกันมานานแล้ว เป็นแฟนกันนะ
พี่มิ้น:5วันนี่นะนาน?☺
เรา:นานสิ ตั้ง120ชม.
พี่มิ้น:ขยันเล่นมุกเนอะ แน่ใจหรอ ว่าแกจะไม่ทำให้พี่เสียใจ
เราคบกันวันที่7มิถุนยน 58 (ห่างกัน7วันฟาดไป3คนเลวมากกู)
แล้วตอนนั้นผมยิ่งตีตัวออกห่างเจนมากขึ้นทุกวัน
แชทเจนแทบไม่อยากจะเปิดอ่าน
ตอนนั้นจำได้แม่น เจ็บที่หัวใจ💔
พี่มิ้น:เจตต์ แกบอกรักเจนหรอ(แล้วกู 💔😢)
เจตต์:รู้ได้ไง
พี่มิ้น:มีคนบอก
เจตต์:อื้มมม ใช่ ผมขอโทษ(สัสเอ้ย วันแรกก็ล่มแล้วความรักกู)
เจตต์:พี่จะเลิกก็ได้ไม่เปนไร
พี่มิ้น:อืม เลิกกันเถอะ (ไอ้สัสพูดง่ายขนาดนี้เลยหรอวะ)
คราวนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับเจนแค่คนเดียว
ตื่นเช้ามา9.มิ.ย58
เจน:คนโกหกก
เรา:เรื่องอะไร??
เจน:แกคบกับพี่มิ้น แล้วเลิกกันเมื่อคืนนี้ 🤔
เรา:ใครบอก
เจน:รู้ละกัน

ผมรู้สึกผิดมาก มันเจ็บจนแทบพูดไม่ออก

เรา:ขอโทษนะ
เจน:...
แล้วไม่ได้คุยกัยเยอะตอนนั้นผมรีบไปเรียน

ผมลืมบอกไป ตอนที่ผมคบกับพี่มิ้นวันแรก เจนกับพี่มิ้นขอรหัสเฟส ตอนนั้นผมกังวลมาก ทั้งผิด ทั้งเจ็บ


พอผมพักเที่ยง พี่คนนี้ชื่อพี่ ไข่มุก
ไข่มุก:เจตต์พี่มีเรื่องคุยด้วย
เรา:ครับ?
ไข่มุก:แกยังชอบมิ้นอยู่รึป่าว
เรา:อื้มม
ไข่มุก:เขียนใส่กระดาษส่ายังชอบมัน
เรา:พี่เค้าจะเชื่อผมหรอ
ไข่มุก:เออหน่า พี่บอกไรมันก้เชื่อแหละ
ผมก็เขียนใส่กระดาษไปส่า ผมยังชอบพี่อยุ่นะ ในใจตอนนั้นไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน

เจนทักมาอีก
เจน:ตกลงยังไงเจตต์??
เรา:ผมขอโทษนะ ที่ทำให้เสียใจ
เจน:ถ้าไม่อยากให้เสียใจ ก็กลับมาสิ😂 (สงสารมาก)
เรา:...เห้ออ

ตั้งแต่นั้นมา ผมแทบไม่คุยกับเจนเลย ไม่ว่าคุยไงผมก็ตอบแต่ อืม อือ
เจนไปบ่นกับไอ้กรว่า
เจน:คนที่เราทักไปละตอบแต่อืม นี่ไม่อยากคุยละใช่ป่ะ
กร:น่าจะนะ

ผมก็ขอกลับไปคบกับพี่มิ้น
เรา:ผมยินดีให้รหัสเฟส นะพี่
พี่มิ้น:เออรู้แล้ววว

ตอนนั้นผมบอกเจนเราคุยกันทางไลน์ไปก่อนนะ ตอนนั้นเรายิ่งคุยกันน้อยลง เจนเป็นคนนอนดึก แทบไม่ได้คุยกันเลย ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมาก

จนผมรู้สึกผิดต่อพี่มิ้นเช่นกัน เลยตัดสินใจบล็อคไลน์เจน แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก (แต่ก็ต้องเจอกันทุกวันตอนเข้าแถว)

จนวันที่29ก.ค.
ผมกลับบ้านค่ำกับไอ้กร เห็นพี่มิ้นอยู่กับเพื่อน แต่เราไมได้คุยกัน

จนกลับบ้าน ผมตกบันไดเจ็บมาก
เรา:ตกบันไดอ่ะ โคจรเจ็บเลย
มิ้น:ดูแลจัวเองดีๆนะเป็นห่วง เดี๋ยวพี่จะไม่อยู่แล้ว
เรา:ห้ะ????
มิ้น:เราเลิกกันเถอะนะ ตอนนั้นยอมรับว่าเจ้บมาก(แต่ผมจะไม่แสดงด้านอ่อนแอให้ใครเห็นเด็ดขาด)
เรา:เครครับ
จนผ่านไป3วัน พี่มิ้นกลับมาขอคบ ผมก็โอเคไม่ได้ว่าไร
อ้อผมลืมบอกไป
จุดพีคที่สุดในชีวิตผมคือ พี่มิ้นคือคนที่เจนเคยบอก 2คนนี้เค้าโคตรไม่ถูกกัน เพราะเจนเคยบอกว่า พี่มิ้นแย่งอีพี่อ้อไปจากแพม ผมเคยเห็นพี่อ้อ ไม่ถุกชะตาตั้งแต่แรกเห้น ไม่คิดว่าจะป็นมัน

แล้วก็ที่พี่มิ้นมาบอกเลิกผมก็เพื่อที่จะกลับไผหาอีพี่อ้อนั่นแหละ

เราคบกันจนใกล้จะครบปีนึง เปิดเทอมมาใหม่ ยิ่งผมเห็นเจน ความผิดมันยิ่งซ้ำเติมผม เธอไม่เคยทำไรผิด ทำผมถึงทำกับเธอแบบนี้ ผมทรมานผมอยากคุยกับเธอมาก
จนผมตัดสินใจ บอกเลิกพี่มิ้นในวันครบรอบ 1ปี
แล้วผมก็ทักไปหาเจน ผมแอดเฟสเธอไป เธอรับ ผมทักไปว่า
เรา:ไงเจน สบายดีมั้ย(ผมรู้สึกได้ว่าเธอเปลี่ยนไป เะอโคตรเย้นชา)
เจน:สบายดี
เรา:เรามีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ
เจน:โทษนะ ไม่ว่าง (ทั้งจุก ทั้งเจ็บ)
เรา:แปปเดียวเองนะ
เจน:ไม่ว่างทำการบ้านอยู่
เรา:หน่า ขอร้องล่ะ
เจน:อืม? ตกลงมีไร?
เรา:เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย เราเหมือนเดิมตลอดนะ
เจน:ขอโทษนะ เรามีคนที่ชอบใหม่แล้ว(เจ็บโว้ย)
เรา: อ่อ เค แต่แกยังสำคัญสำหรับเราเสมอนะ
เจน:ขอบคุณนะ แต่ตอนนีแกไม่ใช่คนสำคัญของเราอีกละ
จุกสิครับ ไปทำกับเค้าไว้ขนาดนั้น เค้าจะเกลียดผมก็คงไม่แปลก
ผมเลยกลับไปหาพี่มิ้น
กลับไปได้อาทิตย์นึง ช่วงนั้น มีคนเอา มันชื่อ เนส ในห้องพี่มิ้น มันเป็นคู่จิ้นกัน จนมีพี่ที่สนิทห้องพี่มิ้นมาบอกผมว่า
พี่มิว:มิ้นมันชอบไอ้เนสละนะ ระวังเถอะ
เรา:หรอ?
พี่มิว:ล้อเล้นๆ

จนมา พี่มิ้นคุยแปลกๆ จนผมรู้สึกได้
เค้ามาบอกผมว่ากลับมาเปนพี่น้อง ผมไม่อยากเชื่อคนแบบพี่เค้าจะพูดแบบนี้หรอ
ผมเริ่มรู้ชะตากรรม รีบเข้าเฟสพี่มิวไปดู ไอ้เฟสนี่ในใครสะ ผมเคยดูมันคุยกีบพี่มิวหลาบรอบละ แต่ไม่เหนหน้า ที่แท้มันคือไอ้เนส

ผมเลยถาม
เรา:ชอลไอ้เนสใช่มั้ย
พี่มิ้น:อะไรเจตต์ทำไมพูดแบบนี้
เรา:อย่ามา
พี่มิ้น:บอกว่าไม่ได้ชอบ(โกหกหน้าตาย)(หน้าด้านๆ)
เรา:แล้วแต่จนมันคบกันได้2-3วันก็เลิก
ละมันก้กลับมาหาผม ผมก็ไม่ได้อะไรตอนนั้นกลับก็กลับ

นับวันผมยิ่งเบื่อ พี่เค้างี่เว่ามากขึ้นทุกวัน ผมเริ่มรำคาญอึดอัด จนวันกีฬาสีของรร. วันที่20หรือ23ธันวา 59 นี่แหละ ผมเคยบอกเลิกพี่มิ้นหลายรอบแต่ผมสงสารพี่เขา แต่ครั้งนี้ผมคิดวาสผมควรจะสงสารตัวเองได้แล้ว พี่เค้าร้องไห้จนตาบวมแต่เราไม่ไดคุยกัน ตอนนั้นรู้สึกสงสารมาก แต่ผม อดทน ผมคิดว่าผมทำดีที่สุด

จนผมเข็ดขยาดจากความรัก ช่วงมกราผมชอบรุ่นพี่หลีดคนนึง ผมทักพี่เค้าไป พี่เค้าตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ผมรุ้แล้วว่าผมนกแน่ๆ ตอนนั้นเจบมาก

จนมีพี่อีกคนนึงชื่อ เอม ละกัน พี่เค้ามาแซวไอ้บิ๊กเหมือนจะชอบมัน มันคุยเผสกับพี่เค้า พี่เค้าให้ความหวังมันสารพัด แต่มันไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบนี้ จนผมลองทักไปกวนพี่เค้า แล้วผมก้ชอบ เราคุยกันได้อาทิตย์ พี่เค้าก้ให้ความหวัง ผมรู้แล้วว่าผมโคตรพลาดแต่กก้ไม่ได้อะไร

หลังจากนั้นผมก็ไม่คุยกับใครอีกเลย ผมอยากจะบอกว่าไม่ว่าผมจะคุยกับใครหรือไม่ได้คุยกับใคร ผมคิดถึงเจนตลอดทุกวันนี้ เรายิ่งกว่าศัตรู ผมคิดถึงเธอ จากที่ผมเป็นคนไม่ยอมคน สายตาที่เะอมองเห้นมันสายตาเกลียดชัง แต่ผมก็ยอมเพราะผมผิด

จนมีน้องคนนึงมาชอบผม ชื่อเล่น กิ๊ก ละกัน
ผมเป็นคนไม่ชอบเด็ก ไม่รู้ทำไม
แต่น้องเค้าน่ารักดีผมเลยคุย แต่สิ่งแปลกๆคือ ยิ่งผมคุย การที่น้องเค้าตอบผมว่าครับ  มันเหมือนตอนผมคุยกับพี่มิ้นซึ่งผมไม่ชอบ แล้วคำพูดบางคำพูดเหมือนเจน ผมยิ่งคิดถึง ผมเคยถามว่าผมแค่รู้สึกผิดรึป่าว แต่ตอนไปขอโทษแจนแล้วผมก้โล่ง แต่ถ้าโล่งผมควรจะเลิกคิดถึงแต่นี่ผมคิดถึงตลอด ไม่คิดจะมีใคร ผมรอเธอทั้งที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้
พี่มิ้นทักมาบ่อย แต่ผมเบื่อ ผมไม่อยากคุยกับเธอแล้ว เรื่องนี้มันทำให้ผมรู้ว่าเวลาหรือระยะเวลาในการคบมันไม่ได้ช่วยอะไรเราได้เลย ผมคุยกับเจนไม่ถึง2เดือน ผมรู้สึกผูกพันธ์กับเธอมาก..

เห้ออ ทุกวันนี้ ผมคิดถึงเธอเสมอ เลยอยากมาแบ่งประสบการณืชีวิตของผม

ตอนนี้ผมขอให้เธอมีความสุขกับคนที่เธอรักก็พอ จะบอกว่าช่วงนี้ฝันถึงเธอบ่อยมาก เห้นเธอขี่มอไวกับชายอื่นทีไรจุกทุกทีเลยTT
แล้วก็เลยอยากปรึกษาทุกคนด้วยครับ ผมควรทำยังไง? อยากจะเคลียกับเธอมาก แต่แค่มองหน้ายังไม่ได้....TT