เผอิญอยู่ๆก้ย้อนความหลังถึงเพื่อนคนนึงสมัยมัธยมครับ  ดูแปลกๆ
นั่งอยู่คนเดียวริมห้อง ไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลย พกกระเป๋าใบโตๆยังกับนักเดินทาง
วันไหนฝนตกจะถือร่มคันใหญ่ขนาดไม้เท้าเดินไปๆมาๆ (ปกติจะใช้ร่มคันเล็กแบบพับได้กันใช่ไหม) จนตอนนี้โตขึ้นไม่รู้เป็นไงมั่ง

ส่วนอีกคนเพื่อนของเพื่อนเล่าให้ฟังบอกว่าประสาทการรับรู้แปลกๆ  เวลาพูดอะไรเหมือนกับอยู่คนละโลกยังงั้นแหละ  ไม่ออกเสียงคุยกับใครก่อนด้วย
ไม่ทักใครก่อนเลยถ้าไม่มีคนไปทัก หยั่งกับชั่วโมงเรียนพิศวงแหนะ

แล้วก็จะมีเด็กอยู่คนนึงในห้อง น่าสงสารมันมากๆๆๆ  โดนเพื่อนแกล้งแบบแรงๆทั้งนั้น ตบหัว เอากระเป๋ารองเท้าไปซ่อน ฉีกสมุดเรียน
แต่ก็ยอมโดนแกล้งยังงั้นแหละจนเรียนจบโดยไม่หือไม่อื้อเลย
ไม่สู้คนแกล้งได้แกล้งไป กรูทนได้