ในบางครั้งไม่อยากจะเกิดมาเลย พอเราเกิดมาเราจะต้องพบเห็นผู้อื่นไม่ว่าสัตว์และมนุษย์ได้ รับความทุกข์ทางกายและใจ เราก็รู้สึกหดหู่แทนเขา ซื่งก็ทำให้เรามีทุกข์ไปด้วย ซึ่งเราไม่อยากจะเห็นเลย แต่ก็หลบหลีกไม่ได้เลย นี่คื่อเวรกรรมของเราใช่ไหม คงจะจริงอย่างที่เขาบอกว่าเกิดมาเพื่อใช้เวรกรรม เราก็คงจะต้องสร้างบุญสร้างกุศลและส่งความปราถนาดีต่อผู้อื่น และไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน จะได้หลุดพ้นจากความทุกข์และเวรกรรมอันนี้มั่ง