บทที่ 36: ในเงาไฟ
ภาพสารคดีเก่า ๆ ฉายผ่านจอทีวีในห้องรับแขกของบ้านวรภักดิ์ เสียงบรรยายราบเรียบคลออยู่ในบรรยากาศมืดสลัว
ผู้บรรยาย
“…เหตุการณ์เพลิงไหม้ครั้งใหญ่ในย่านถนนสาทร เมื่อราวสามสิบปีก่อน ยังเป็นปริศนาที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึง บ้านของพระยาอนุรักษ์ ขุนนางใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลในยุคนั้น ถูกไฟเผาวอดในยามค่ำคืน มีผู้เสียชีวิตยกครัว ยกเว้นเพียงบุตรสาวคนโต นามว่า ‘วิภา’ ซึ่งรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์”
ภาพเก่าซีเปียของกลุ่มบ้านเรือนไทยล้อมรั้วไม้สูง ก่อนจะถูกแทนด้วยภาพซากไหม้เกรียม และข่าวหนังสือพิมพ์เก่าที่ขึ้นพาดหัว “เผายกครัว ขุนนางดังดับสังเวยไฟปริศนา”
ผู้บรรยาย
“…ภายหลัง มีข่าวลือว่าเหตุเพลิงไหม้เป็นอุบัติเหตุจากไฟฟ้าลัดวงจร แต่ประชาชนในละแวกนั้นต่างเชื่อว่ามีมือที่สามอยู่เบื้องหลัง เพราะบ้านหลายหลังในบริเวณเดียวกันถูกขายต่อในราคาถูก ก่อนจะถูกรวมซื้อโดยกลุ่มทุนตระกูลใหญ่ นำไปพัฒนาเป็นศูนย์การค้าในชื่อ ‘วรภักดิ์พาณิชย์’…”
อรสานั่งนิ่งอยู่คนเดียวในห้อง มองภาพในทีวีไม่กระพริบตา ถ้วยชาดำเย็นวางอยู่ข้างกายไม่ได้ถูกแตะเลยแม้แต่นิด
อรสา
(เสียงกระซิบแผ่วเบา)
“…วิภา…”
ใบหน้าอรสาสะท้อนเงาเปลวไฟในจอทีวีคล้ายกับฉากในอดีต กรีดผ่านม่านเวลา
ตัดภาพไปยังฉาก
วรรณภพนั่งอยู่ในห้องประชุมชั้นใต้ดินของห้าง แสงไฟสีขาวส่องเพียงกลางโต๊ะ เขามองนาฬิกาข้อมือ ก่อนชายแปลกหน้าจะเปิดประตูเข้ามา… เอกภพ
วรรณภพ
“ขอบคุณที่มาในเวลาสั้น ๆ ผมรู้ว่าคุณไม่รับงานง่าย ๆ”
เอกภพ
(เสียงเรียบ)
“แปลกดี…คนที่ปิดบังความจริงมาทั้งชีวิต กลับเป็นฝ่ายจ้างนักสืบเอง”
วรรณภพ
“ผมไม่ได้ปิดบัง ผมแค่… อยู่ในบ้านที่ไม่มีใครพูดความจริง”
เอกภพ
“งั้นคุณอยากให้ผมหาความจริงเรื่องอะไร?”
วรรณภพยื่นแฟ้มสีน้ำตาลปิดผนึกให้เอกภพ ภายในมีเอกสารข่าวเก่า รูปถ่ายของบ้านพระยาอนุรักษ์ก่อนเกิดเหตุ และแผนผังที่ดินพร้อมโฉนดการเปลี่ยนมือ
วรรณภพ
“เรื่องไฟไหม้บ้านพระยาอนุรักษ์… ผมอยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังจริง ๆ และ… ใครคือคนที่รอดจากไฟครั้งนั้นแน่ ๆ”
เอกภพ
“คุณหมายถึง…คนที่ชื่อวิภา?”
วรรณภพ
“ใช่… ผมสงสัยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ และ…อาจรขอะไรๆเรามากกว่าที่คิด”
เอกภพเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเปิดดูเอกสารอย่างละเอียด
เอกภพ
“คุณมีเหตุผลอะไรถึงสงสัยแบบนั้น?”
วรรณภพ
“หนึ่ง… เอกสารหลายฉบับหายไปจากสำนักงานเขต
สอง… การซื้อที่ดินหลังเหตุเพลิงไหม้มีบางอย่างผิดปกติ
และสาม… อรสา”
เอกภพ
“ว่าที่เจ้าสาวของคุณ?”
วรรณภพ
“ใช่… ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอสมบูรณ์แบบเกินไป และดูเหมือนเธอรู้เรื่องอดีตบางอย่างมากกว่าที่ควรจะรู้”
เอกภพพยักหน้าเบา ๆ
เอกภพ
“ผมจะเริ่มจากบ้านเก่า กับข้อมูลที่เชื่อมโยงเจ้าของเดิมก่อนจะกลายเป็นห้างนี้
แต่ขอเตือนไว้อย่าง… บางครั้ง ความจริงก็ทำให้คุณไม่เหลืออะไรเลย”
วรรณภพ
“ผมรู้… แต่ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อมัน”
แสงไฟดับลงชั่วขณะ ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ก่อนเสียงฝีเท้าเอกภพจะค่อย ๆ เดินออกไป
พิษสวาท อำพราง บทที่36 ในเงาไฟ
ภาพสารคดีเก่า ๆ ฉายผ่านจอทีวีในห้องรับแขกของบ้านวรภักดิ์ เสียงบรรยายราบเรียบคลออยู่ในบรรยากาศมืดสลัว
ผู้บรรยาย
“…เหตุการณ์เพลิงไหม้ครั้งใหญ่ในย่านถนนสาทร เมื่อราวสามสิบปีก่อน ยังเป็นปริศนาที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึง บ้านของพระยาอนุรักษ์ ขุนนางใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลในยุคนั้น ถูกไฟเผาวอดในยามค่ำคืน มีผู้เสียชีวิตยกครัว ยกเว้นเพียงบุตรสาวคนโต นามว่า ‘วิภา’ ซึ่งรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์”
ภาพเก่าซีเปียของกลุ่มบ้านเรือนไทยล้อมรั้วไม้สูง ก่อนจะถูกแทนด้วยภาพซากไหม้เกรียม และข่าวหนังสือพิมพ์เก่าที่ขึ้นพาดหัว “เผายกครัว ขุนนางดังดับสังเวยไฟปริศนา”
ผู้บรรยาย
“…ภายหลัง มีข่าวลือว่าเหตุเพลิงไหม้เป็นอุบัติเหตุจากไฟฟ้าลัดวงจร แต่ประชาชนในละแวกนั้นต่างเชื่อว่ามีมือที่สามอยู่เบื้องหลัง เพราะบ้านหลายหลังในบริเวณเดียวกันถูกขายต่อในราคาถูก ก่อนจะถูกรวมซื้อโดยกลุ่มทุนตระกูลใหญ่ นำไปพัฒนาเป็นศูนย์การค้าในชื่อ ‘วรภักดิ์พาณิชย์’…”
อรสานั่งนิ่งอยู่คนเดียวในห้อง มองภาพในทีวีไม่กระพริบตา ถ้วยชาดำเย็นวางอยู่ข้างกายไม่ได้ถูกแตะเลยแม้แต่นิด
อรสา
(เสียงกระซิบแผ่วเบา)
“…วิภา…”
ใบหน้าอรสาสะท้อนเงาเปลวไฟในจอทีวีคล้ายกับฉากในอดีต กรีดผ่านม่านเวลา
ตัดภาพไปยังฉาก
วรรณภพนั่งอยู่ในห้องประชุมชั้นใต้ดินของห้าง แสงไฟสีขาวส่องเพียงกลางโต๊ะ เขามองนาฬิกาข้อมือ ก่อนชายแปลกหน้าจะเปิดประตูเข้ามา… เอกภพ
วรรณภพ
“ขอบคุณที่มาในเวลาสั้น ๆ ผมรู้ว่าคุณไม่รับงานง่าย ๆ”
เอกภพ
(เสียงเรียบ)
“แปลกดี…คนที่ปิดบังความจริงมาทั้งชีวิต กลับเป็นฝ่ายจ้างนักสืบเอง”
วรรณภพ
“ผมไม่ได้ปิดบัง ผมแค่… อยู่ในบ้านที่ไม่มีใครพูดความจริง”
เอกภพ
“งั้นคุณอยากให้ผมหาความจริงเรื่องอะไร?”
วรรณภพยื่นแฟ้มสีน้ำตาลปิดผนึกให้เอกภพ ภายในมีเอกสารข่าวเก่า รูปถ่ายของบ้านพระยาอนุรักษ์ก่อนเกิดเหตุ และแผนผังที่ดินพร้อมโฉนดการเปลี่ยนมือ
วรรณภพ
“เรื่องไฟไหม้บ้านพระยาอนุรักษ์… ผมอยากรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังจริง ๆ และ… ใครคือคนที่รอดจากไฟครั้งนั้นแน่ ๆ”
เอกภพ
“คุณหมายถึง…คนที่ชื่อวิภา?”
วรรณภพ
“ใช่… ผมสงสัยว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ และ…อาจรขอะไรๆเรามากกว่าที่คิด”
เอกภพเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเปิดดูเอกสารอย่างละเอียด
เอกภพ
“คุณมีเหตุผลอะไรถึงสงสัยแบบนั้น?”
วรรณภพ
“หนึ่ง… เอกสารหลายฉบับหายไปจากสำนักงานเขต
สอง… การซื้อที่ดินหลังเหตุเพลิงไหม้มีบางอย่างผิดปกติ
และสาม… อรสา”
เอกภพ
“ว่าที่เจ้าสาวของคุณ?”
วรรณภพ
“ใช่… ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอสมบูรณ์แบบเกินไป และดูเหมือนเธอรู้เรื่องอดีตบางอย่างมากกว่าที่ควรจะรู้”
เอกภพพยักหน้าเบา ๆ
เอกภพ
“ผมจะเริ่มจากบ้านเก่า กับข้อมูลที่เชื่อมโยงเจ้าของเดิมก่อนจะกลายเป็นห้างนี้
แต่ขอเตือนไว้อย่าง… บางครั้ง ความจริงก็ทำให้คุณไม่เหลืออะไรเลย”
วรรณภพ
“ผมรู้… แต่ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อมัน”
แสงไฟดับลงชั่วขณะ ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ก่อนเสียงฝีเท้าเอกภพจะค่อย ๆ เดินออกไป