ก่อนอื่นเลยขออนุญาตเกริ่นก่อนนะครับ ผมมีพี่น้อง 3 คน แต่ละคนอายุห่างกัน6ปี ผมเป็นลูกคนกลาง ตอนนี้อายุ26ปี และเป็นลูกชายคนโตครับ
ผมเติบโตมากับพ่อแม่ และน้องชาย ส่วนพี่สาวของผม แม่ได้ส่งเงินฝากป้าเลี้ยงที่ต่างจังหวัดตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมกับพี่สาวจึงไม่ได้เติบโตด้วยกัน หรือสนิทสนมกันเหมือนพี่น้องในบางครอบครัว (ผมกับพี่สาวมีแม่คนเดียวกัน แต่คนละพ่อ มีความไม่ถูกกันอยู่)
ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมรู้เสมอว่า พ่อแม่ผมจน ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่พี่รู้ไหม พวกเขาไม่เคยเลี้ยงผมกับน้องให้ต้องลำบาก จนกระทั่ง...
พี่สาวผมแต่งงาน และได้พาพี่เขยมาอยู่ที่บ้านหลังเดียวกันกับผม เมื่อพี่เขาเติบโตขึ้นก็เกิดอยากได้รถขึ้นมา พ่อผมก็เลยไว้ใจให้พี่สาวกับพี่เขยไปซื้อรถโดยชื่อของพ่อ ต่อมาพวกพี่มีปัญหาเรื่องเงิน รถถูกยึด กลายเป็นผลักภาระเรื่องรถให้พ่อแม่คอยเช็ดมาโดยตลอด ประกอบกับช่วงนั้นพ่อผมเพิ่งกู้เงินมาก้อนนึงเพื่อลงทุนสร้างบ้านที่ต่างจังหวัด (ซึ่งปัจจุบันพี่สาวพี่เขยและหลานของผมอยู่ที่บ้านหลังนั้น )
ครอบครัวผมไม่มีที่มีทาง พ่อแม่ไม่มีไร่มีนาไว้ขยับขยายหากินยามแก่ พ่อแม่ผมสร้างบ้านหลังนั้นขึ้นมาเริ่มจาก0 จนกระทั่งมีบ้านหลังนั้น แต่สุดท้ายเรื่องรถที่พวกพี่ของผมขับ มันกลายเป็นปัญหาครอบครัวผม ต้องจำยอมขึ้นโรงขึ้นศาล เสียเครดิตให้เขายึดบ้านเข้าธนาคารเพื่อเป็นหลักประกัน เพราะในชีวิตพ่อผมมีบ้านหลังนั้นแค่ชิ้นเดียวในชีวิต มันถูกสร้างขึ้นด้วยแรงของพ่อ และจ่ายค่าบ้านโดยผมในทุกๆเดือน โดยที่พี่สาวและพี่เขยอยู่ที่บ้านหลังนั้น จ่ายแค่ค่าไฟมาตลอด (ชื่อบ้านปัจจุบันเป็นของพ่อ แต่พ่อฝากฝังไว้กับผม)
สิ่งที่ผมเจอมันหนักหนามาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างแม่ต้องคอยประคับประคองครอบครัวไม่ให้แย่ไปกว่าเก่า ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ต้องคอยทำงานเพื่อแลกเงินรายวันมาไถ่ถอนบ้านหลังนั้นให้รอดจากเรื่องรถของพี่สาวและพี่เขยได้ แม่จะต้องเหนื่อยขนาดไหน..
ผมพอรู้ว่าพวกเขามีปัญหา มีภาระ แต่อย่าลืมว่าทุกคนบนโลกนี้ก็มีปัญหามีภาระที่ต้องแบกรับ พ่อผมใกล้เกษียณ มีแต่จะแก่ลงทุกๆวัน เจ็บป่วยออดๆแอดๆ แม่ผมเองก็ไม่ต่างกัน ส่วนผมกับน้องถึงเวลาต้องเติบโต มันถึงเวลาแล้วพี่ที่ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระพวกเขา
ตลอดเวลาเป็น10ปีที่ผ่านมา ครอบครัวผมได้รับผลกระทบ ผมอัดอั้นและเก็บกดกับเรื่องนี้มานาน ผมเลยตัดสินใจทักเฟสบุ๊คพี่เขยไป เพื่อที่จะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้ ... เขาตอบผมกลับมาว่า "พี่จะพาลูกเมียไปอยู่ที่อื่นแทน"
คุณคิดว่าที่ผมทำลงไป มันสมควรแล้วหรือไม่?
ที่ผมพูดลงไป ผมกลับรู้สึกว่าผมเป็นฝ่ายทำร้ายพวกเขา ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาสร้างภาระให้พ่อและแม่มาโดยตลอด
ปรึกษาปัญหาครอบครัวระหว่างพี่-น้อง
ผมเติบโตมากับพ่อแม่ และน้องชาย ส่วนพี่สาวของผม แม่ได้ส่งเงินฝากป้าเลี้ยงที่ต่างจังหวัดตั้งแต่ผมยังเด็ก ผมกับพี่สาวจึงไม่ได้เติบโตด้วยกัน หรือสนิทสนมกันเหมือนพี่น้องในบางครอบครัว (ผมกับพี่สาวมีแม่คนเดียวกัน แต่คนละพ่อ มีความไม่ถูกกันอยู่)
ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมรู้เสมอว่า พ่อแม่ผมจน ไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง แต่พี่รู้ไหม พวกเขาไม่เคยเลี้ยงผมกับน้องให้ต้องลำบาก จนกระทั่ง...
พี่สาวผมแต่งงาน และได้พาพี่เขยมาอยู่ที่บ้านหลังเดียวกันกับผม เมื่อพี่เขาเติบโตขึ้นก็เกิดอยากได้รถขึ้นมา พ่อผมก็เลยไว้ใจให้พี่สาวกับพี่เขยไปซื้อรถโดยชื่อของพ่อ ต่อมาพวกพี่มีปัญหาเรื่องเงิน รถถูกยึด กลายเป็นผลักภาระเรื่องรถให้พ่อแม่คอยเช็ดมาโดยตลอด ประกอบกับช่วงนั้นพ่อผมเพิ่งกู้เงินมาก้อนนึงเพื่อลงทุนสร้างบ้านที่ต่างจังหวัด (ซึ่งปัจจุบันพี่สาวพี่เขยและหลานของผมอยู่ที่บ้านหลังนั้น )
ครอบครัวผมไม่มีที่มีทาง พ่อแม่ไม่มีไร่มีนาไว้ขยับขยายหากินยามแก่ พ่อแม่ผมสร้างบ้านหลังนั้นขึ้นมาเริ่มจาก0 จนกระทั่งมีบ้านหลังนั้น แต่สุดท้ายเรื่องรถที่พวกพี่ของผมขับ มันกลายเป็นปัญหาครอบครัวผม ต้องจำยอมขึ้นโรงขึ้นศาล เสียเครดิตให้เขายึดบ้านเข้าธนาคารเพื่อเป็นหลักประกัน เพราะในชีวิตพ่อผมมีบ้านหลังนั้นแค่ชิ้นเดียวในชีวิต มันถูกสร้างขึ้นด้วยแรงของพ่อ และจ่ายค่าบ้านโดยผมในทุกๆเดือน โดยที่พี่สาวและพี่เขยอยู่ที่บ้านหลังนั้น จ่ายแค่ค่าไฟมาตลอด (ชื่อบ้านปัจจุบันเป็นของพ่อ แต่พ่อฝากฝังไว้กับผม)
สิ่งที่ผมเจอมันหนักหนามาก ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างแม่ต้องคอยประคับประคองครอบครัวไม่ให้แย่ไปกว่าเก่า ผู้หญิงตัวเล็กๆที่ต้องคอยทำงานเพื่อแลกเงินรายวันมาไถ่ถอนบ้านหลังนั้นให้รอดจากเรื่องรถของพี่สาวและพี่เขยได้ แม่จะต้องเหนื่อยขนาดไหน..
ผมพอรู้ว่าพวกเขามีปัญหา มีภาระ แต่อย่าลืมว่าทุกคนบนโลกนี้ก็มีปัญหามีภาระที่ต้องแบกรับ พ่อผมใกล้เกษียณ มีแต่จะแก่ลงทุกๆวัน เจ็บป่วยออดๆแอดๆ แม่ผมเองก็ไม่ต่างกัน ส่วนผมกับน้องถึงเวลาต้องเติบโต มันถึงเวลาแล้วพี่ที่ผมต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแบ่งเบาภาระพวกเขา
ตลอดเวลาเป็น10ปีที่ผ่านมา ครอบครัวผมได้รับผลกระทบ ผมอัดอั้นและเก็บกดกับเรื่องนี้มานาน ผมเลยตัดสินใจทักเฟสบุ๊คพี่เขยไป เพื่อที่จะพูดคุยกับเขาเกี่ยวกับปัญหาเรื่องนี้ ... เขาตอบผมกลับมาว่า "พี่จะพาลูกเมียไปอยู่ที่อื่นแทน"
คุณคิดว่าที่ผมทำลงไป มันสมควรแล้วหรือไม่?
ที่ผมพูดลงไป ผมกลับรู้สึกว่าผมเป็นฝ่ายทำร้ายพวกเขา ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเขาสร้างภาระให้พ่อและแม่มาโดยตลอด