คนที่ไม่มีครอบครัว หรือเลือกที่จะไม่มี และไม่มีลูก
ตอนแก่ตัวไป ไม่ทำงาน ไม่มีรายได้อะไรแล้ว (ไม่รวมคนที่มีกิจการส่วนตัว กินปันผล ลงทุนในหุ้น หรืออะไรนะครับ)
เลือกที่จะ มีเงินสำรองไว้ใช้ดูแลตัวเองดีกว่า ไว้เป็นค่ารักษาพยาบาล ค่าหมอ ค่าอาหาร ค่าของใช้ ที่คนแก่ต้องมีในบ้าน
แล้วทนที่จะอยู่กับบ้านในสภาพเดิมไปเรื่อยๆ 20-30 ปี ไม่ซ่อมบำรุงอะไรแล้ว กลัวเงินหมด กลัวโดนผู้รับเหมาโกง แบบว่าอะไรจะทรุดจะพังก็ปล่อยไป
เพื่อนๆวางแผนกับเรื่องชีวิตตอนแก่ กันอย่างไรบ้างครับ
ส่วนตัวผม อายุยังไม่ถึง 40 เลย แต่คิดวางแผนไว้แล้ว บางคนอาจจะคิดว่าไวไปหน่อยไหม แต่ผมว่ามันก็ดีนะ
อนาคตอาจจะเป็นอีกอย่าง แต่อยากทราบไอเดียของทุกๆคนครับว่ามีแนวทางยังไง
จะว่าไป..
ตอนแก่ก็คงต้องหาหมอบ่อย เจ็บ ออดๆ แอดๆ
ถึงตอนนี้ถ้าไม่มีครอบครัว ไม่มีพี่น้อง ไม่มีญาติ ก็คงเหงาๆนะ
แต่เออ มีเงินหน่อยก็ดี อย่างน้อยเวลาป่วย ก็ยังมีตัง จ้างคนไปส่ง-ไปรับ ไปๆมาๆโรงบาลได้
กับข้าวก็คงซื้อกินเอา ไม่ทำ มีแรงเดินไปเข้าห้องน้ำได้ มีแรงช่วยเหลือตัวเองได้นิดๆหน่อยๆ ก็โอเคละ
เออ มีแรงเดินไปวัดได้ก็บุญแล้ว
ถามคนที่มีบ้านเป็นของตัวเอง อนาคตตอนแก่ เผื่อเงินไว้ซ่อมบำรุงบ้านกันมั้ยครับ
ตอนแก่ตัวไป ไม่ทำงาน ไม่มีรายได้อะไรแล้ว (ไม่รวมคนที่มีกิจการส่วนตัว กินปันผล ลงทุนในหุ้น หรืออะไรนะครับ)
เลือกที่จะ มีเงินสำรองไว้ใช้ดูแลตัวเองดีกว่า ไว้เป็นค่ารักษาพยาบาล ค่าหมอ ค่าอาหาร ค่าของใช้ ที่คนแก่ต้องมีในบ้าน
แล้วทนที่จะอยู่กับบ้านในสภาพเดิมไปเรื่อยๆ 20-30 ปี ไม่ซ่อมบำรุงอะไรแล้ว กลัวเงินหมด กลัวโดนผู้รับเหมาโกง แบบว่าอะไรจะทรุดจะพังก็ปล่อยไป
เพื่อนๆวางแผนกับเรื่องชีวิตตอนแก่ กันอย่างไรบ้างครับ
ส่วนตัวผม อายุยังไม่ถึง 40 เลย แต่คิดวางแผนไว้แล้ว บางคนอาจจะคิดว่าไวไปหน่อยไหม แต่ผมว่ามันก็ดีนะ
อนาคตอาจจะเป็นอีกอย่าง แต่อยากทราบไอเดียของทุกๆคนครับว่ามีแนวทางยังไง
จะว่าไป..
ตอนแก่ก็คงต้องหาหมอบ่อย เจ็บ ออดๆ แอดๆ
ถึงตอนนี้ถ้าไม่มีครอบครัว ไม่มีพี่น้อง ไม่มีญาติ ก็คงเหงาๆนะ
แต่เออ มีเงินหน่อยก็ดี อย่างน้อยเวลาป่วย ก็ยังมีตัง จ้างคนไปส่ง-ไปรับ ไปๆมาๆโรงบาลได้
กับข้าวก็คงซื้อกินเอา ไม่ทำ มีแรงเดินไปเข้าห้องน้ำได้ มีแรงช่วยเหลือตัวเองได้นิดๆหน่อยๆ ก็โอเคละ
เออ มีแรงเดินไปวัดได้ก็บุญแล้ว