เราเป็นพี่คนโต มีน้อง1คน พ่อแม่ฐานะปานกลาง พ่อกับแม่มีเราตอนไม่พร้อม แม่ท้องเราตอนอายุ20 พ่อ40กว่าๆ พ่อแม่ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ สมัยก่อนพ่อแม่น้องได้นอนบนด้วยกันบนเตียง ส่วนเราได้นอนข้างล่าง เราเคยร้องไห้อ้อนพ่อขอนอนด้วย สรุปพ่อก็ไม่ให้ มันเป็นปมในใจเราจนถึงทุกวันนี้ ตอนประถมพ่อแม่ไม่มีเวลาสอนการบ้าน ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ของน้องแม่ดันมีเวลาสอนให้ตลอดแฮะ จนขึ้นมัธยมพ่อแม่ไม่ได้ส่งเราเรียนแล้ว อยู่ๆอาก็เป็นคนมาส่งเราเรียนเฉย แต่เวลาให้จริงๆมักจะโดนว่า ว่าทำไมไม่ให้แม่ส่ง เราตั้งใจเรียนมาก แต่แม่มักบอกตลอดว่าเรียนเก่งแล้วยังไง ได้ยินคำนี้แล้วมัน😭💔💔💔 อากับย่ามักจะกดดันเราเรื่องเรียนเสมอ เหมือนเป็นที่คาดหวัง กดดันมากค่ะช่วงนี้ร้องไห้ทุกวันเลย
แม่ชอบขโมยตังเราเรื่องตังทีไร เราจะโดนว่าตลอดเลย เนรคุณบ้าง ไม่รักดีบ้าง เสียใจค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้ยังต้องอยู่บ้านเดียวกันกับเค้าต่อเวลาที่สอบได้ที่1ชอบมีคนบอกว่าเหมือนพ่อตรงๆนะคะไม่อยากเหมือน5555555 หนูเคว้งมากค่ะ เวลาเจอปัญหาอะไรเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย หนูต้องอยู่มาคนเดียวตลอด แม่หนูชอบมาร้องไห้ ให้หนูฟังเรื่องพ่อ น้อง ย่า อา อีกหลายคนเลยค่ะ น้องก็ชอบมาร้องไห้เรื่องแม่ให้ฟัง แต่ไม่มีใครรับฟังเรื่องของหนูได้สักคนเลยค่ะ มันเหงามากเลยนะคะกับการที่ต้องอยู่คนเดียว พ่อแม่ชอบยุให้หนูเกลียดฮากับย่า อากับย่าก็ชอบยุให้หนูไม่ชอบพ่อแม่ตัวเอง ตอนนี้หนูไม่ชอบใครเลยค่ะ กลายเป็นว่าหนูโฟกัสแค่ตัวเอง ไม่สนใจใครในบ้านเลยค่ะ หนูเลยโดนแม่ด่าว่าเห็นแก่ตัวประจำค่ะ จนตอนนี้น้องชายหนูโดนแทนหนูค่ะ หนูเป็นห่วงอยู่ห่างๆ ก็ถามว่าเป็นอะไร เค้าก็จะบอกว่าแม่ขโมยตัง แม่ด่าว่าเห็นแก่ตัว สงสารน้องค่ะ เลยบอกให้น้องสนใจแค่ตัวเอง เอาสุขภาพขิตตัวเองมาก่อนเสมอ ไม่รู้ว่าสอนถูกมั้ยนะคะ หนูควรปรับปรุงนิสัยตัวเองตรงไหนมั้ยคะ ควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดี