สวัสดีค่ะ. หนูอายุ 20.
หนูท้องไม่พร้อม ปรึกษากับแฟนว่าจะไม่เอาออกเพราะสงสารเด็กและกลัวบาป  ตอนนี้เราอาศัยอยู่บ้านย่า ย่าอยู่คนเดียว เลยมาอยู่ด้วยเพราะสงสารแก  แต่อยู่ได้ประมาณเดือนกว่า ทะเลาะกับย่าเรื่องถ้วยจาน เราถามว่า จานเก็บไว้ทำไมไงม่เอามาใช้ เพราะอยู่ในครัวมีแค่ 3 ใบ เขาก็บอกว่ากลัว คนข้างบ้านมาขโมย (คนข้างบ้านก็คือลูกเขา) เราเลยบอกเขาไม่เอาหรอกแค่จาน จานใหม่ก็ไม่ใช่ ก้นจานดำจนหมด ไม่รู้จะห่วงทำไม ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่เราก็ไปขอโทษ  ท่านกับตอบมาว่าไม่ให้อภัย ไม่ต้องมาขอโทษกูไม่รับ  จากนั้นท่านก็บ่นใหญ่เลย ทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็น ด่าว่าเราทรพีเนรคุณ นิสัยไม่ดี ที่ดินอะไรก็จะไม่ให้เรา อยากไปไหนก็ไปเลย แม้แต่ช้อนใบเดียวกูก็ไม่ให้  ท้องอยู่อย่างนี้หน้าอาย อีขี้ฆ่า อีสันดานมาก พ่อแม่ก็ไม่มีใครสนใจหรอก ลูกในท้องกุก็ไม่รับ  (แค่เรื่องถ้วยจำเป็นต้องด่าขนาดนี้ไหม)  ตอนนี้อยู่นี้เรากลายเป็นคนอื่นไปแล้ว  อยากออกจากบ้านหลังนี้ แต่รอคลอดลูกเพราะมีสิทธิ์คลอดฟรีอยู่นี้  เราอยู่นี้ก็เหมือนคนนอน  เราหาข้าวให้กินเช้าเย็น ก็ไปบอกคนอื่นว่าเราไม่หาให้กิน บอกลูกว่าไม่ได้กินไรเราไม่หาให้กิน
งายบ้านเราก็ทำ นึ่งข้าว ล้างจาน กรอกน้ำ กวาดบ้าน  เราก็ทำหมด  แต่ท่านก็ไปบ่นให้คนอื่นฟังว่าเราไม่ทำไร  มีแต่นอนกินบ้านเมือง คือเราท้องใหญ่เดือนหน้าก็คลอดไปไหนมันก็ลำบาก  ไม่รู้จะให้ทำขนาดไหนถึงจะว่าดี  
เหนื่อยจัง คนอื่นดีหมดยกเว้นเรา