คือพ่อแม่เราให้เราทำงานบ้านตั้งแต่เล็กจนโตเลยค่ะตั้งแต่ป.3-4ทำทุกอย่างซักผ้าล้องถ้วยกวาดบ้านถูกบ้านตากผ้าทำงานทุกอย่างที่เขาสั่งเขาไม่เคยได้ทำเลยหนูก็คิดว่ามันคือเรื่องปกติค่ะที่เราจะต้องทำที่มันคือหน้าที่เราแบ่งเบาภาระพ่อแม่แต่พอหนูเริ่มโตเริ่มเรียนหนักขึ้นกว่าจะถึงบ้าน4-5โมงหนูไม่เข้าใจเลยค่ะแม่เขาก็อยู่บ้านนะคะแต่ไม่เคยช่วยหนูทำงานบ้านเลยแม้แต่กวาดบ้านแม่เขาไม่ได้ไปทำงานค่ะพอถึงบ้านทีไรเขาก็จะบอกให้หนูรีบไปล้างจานหุงข้าวก่อนที่พ่อจะกลับมาเพราะแม่เขากลัวพ่อว่าค่ะหนูไม่เคยจะได้รับคำถามอื่นเลยว่าเป็นไงบ้างมีการบ้านไหมหนูกับแม่ทะเลาะกับบ่อยๆเรื่องงานบ้านแต่หลังๆหนูก็ทะเลาะกับพ่อบ่อยขึ้นค่ะพ่อกับแม่เข้าข้างน้องตลอดเวลาน้องทำนิสัยแย่ๆใส่หนูแต่พอเป็นน้องพ่อกับแม่นึกถึงตลอดไม่ว่าจะกลับบ้านก็ถามนู้นนี่เวลาไปไหนก็ให้แต่น้องไปด้วยซื้ออะไรก็ซื้อมาฝากแต่น้องไม่เคยมีของหนูเลยค่ะเวลาหนูลืมทไงานบ้านบ้างอย่างหรือเลิกเรียนมางานหนูเยอะทำไม่ทันพ่อเขาก็จะบอกว่าวันนี้ไม่ต้องมากินข้าวเย็นนะตกลงเขายังรักคิดถึงหนูอยู่บ้างไหมคะทำไมเขาถึงต้องใจร้ายกับหนูขนานนี้หนูเสียใจมากแม่เคยพูดกับหนูว่าว่าจะไม่พูดแล้วนะรู้รึป่าวเขาไม่ได้รักหนูท้อมากเลยค่ะถ้าเขาไม่ชอบหนูกันเขาจะให้หนูเกิดมาทำไม