สวัสดีครับ ผมขอแนะนำตัวเองก่อนเลย ตอนนี้ผมอายุ 22 ปี ​ ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลยครับ ในทุกเรื่องเลย ไม่ว่าจะทำอะไร ผมก็ไม่มั่นใจ ผมรู้สึกใช้ชีวิตลำบากมาก เพราะขาดความมั่นใจ ต่อมาครับ ผมพูดไม่รู้เรื่อง จากที่อ่านมาทุกท่านก็พอจะเห็นอยู่บ้างว่า การเล่าของผมมันแปลกๆ นี้อาจจเป็นส่วนหนึ่งของการพูดไม่รู้เรื่องครับ เวลาผมโดนคำถามอะไรซักอย่าง ผมไม่เขาใจหรือเข้าใจผมก็จะพูดไปเรื่อย เช่น โดนถามว่าทำไม ถึงมาฝึกงานด้านนี้ ผมไม่รู้จะตอบอะไร ผมก็พูดไปเรื่อยจับใจความไม่ได้ ไม่รู้ว่าตัวเองมาฝึกตำแหน่งนี้หรือชอบรึป่าว ผมก็จำพูดไปเรื่อย พลัดกับหัวเราะกลบเกลื่อน ไอ้นิสัยหัวเราะกลบเกลื่อนนี้ผมไม่รู้ว่าผมเป็นตอนไหน แต่ช่วง ม.ปลายจำได้ว่ายังไม่เคยเป็นแบบนี้ ผมจะหัวเราะกลบเกลื่อนหรือมันหัวเราะเองเวลาคนอื่นพูด แต่มันแต่หัวเราะแบบนิดเดียวนะครับ ผมไม่ได้ขำอะไรเลย เหมือนมันออกมาเอง แล้วผมคิดว่าที่ผมพูดไม่รู้เรื่องหรือไม่มั่นใจในตัวเอง อาจจะคลังคัพผมมีน้อย คือผมเป็นคนที่ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก เรียนอยู่บ้านนอก ติดเกม ไม่สนใจการเรียน พอโตขึ้นหน่อย ช่วง.ปลาย ก็ไม่ได้สนใจการ เรียน ขนาดนั้น ผมแค่ อยากใช้ชีวิต ในวัย เรียน พอ.มหาลัยผมก็ไม่ได้สนใจการเรียนอีก ที่บ้านไม่อยากให้เรียนด้วยซ้ำ แต่ผมเลือกเรียนมหาลัยเพราะอยากลองใช้ชีวิตในมหาลัย เป้าหมายชีวิตผมไม่แน่นอนเลยครับ ไม่รู้จะทำอะไร ชอบงานแบบไหน จนตอนนี้ผมมาฝึกงาน ในกรุงเทพฯ ​พึ่งฝึกได้2สัปดา  ผมรู้สึกกดดันมาก มันเหมือนผมกำลังฝืนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ ผมมาฝึกครีเอทีฟเพราะโดนแนะนำมา ซึ่งผมต้องนั่งอยู่กับข้อมูลมากมาย แต่ผมกลับจำอะไรไม่ได้เลย บางครั้งพึ่งอ่านไปไม่นาทีผมก็ลืมแล้วไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ที่เขาดูแลผมอยู่พูดอะไร ผมก็ลืมตอนที่เขาพูดอยู่ณเวลานั้นเลย พูดปุ๊บ ลืมปั๊บ ไม่ได้ใช้เวลาเป็นหน่วยวิในการลืม แต่มันเหมือนเราฟังภาษาต่างประเทศ ที่พูดแล้วลืมทันที
ผมคิดว่าตัวเอง อาจจะมีปัญหาด้านความทรงจำหรือด้านสมองไม่ก็ผมต้องเป็นโรคอะไรซักอย่าง ผมไม่รู้จะแก้ยังไง แล้วผมก็เป็นคนขี้เกรงใจ มากๆๆๆ รู้สึกผิดไปหมด มีหลายครั้งผมเหนื่อยจากการทำงาน ผมไปนั่งพักในห้องน้ำ ผมรู้สึกผิดมากก แบบมากๆ ผมใช้ชีวิตไม่สนุกเลย หรือผมอาจจะเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว
ในหัวผมมันมีความคิด เรื่องตายตลอดเลย เวลา ผมจะคิดตลอด ถ้ามันออกมาไม่ดี หรืออนาคตไม่เป็นดังใจ แค่ตายก็จบแล้วมั้ยว่ะ มันมีเรื่องเศร้ามากมายเกิดขึ้นในชีวิตผม ช่วง มหาลัยปี2 ​ครอบครัวผม มีปัญหา แม่ผมติดคุก ชีวิตผมดูมีแต่อุปสรรค ผอมอาจจะเป็นซึมเศร้าเพราะเครียดสะสมก็ได้ แค่ผมไม่ได้เศร้าอะไรขนาดนั้น แต่เรื่องตายที่ผมคิดบ่อยๆ ผมยอมรับว่าผมคิดจริง และก็คิดอยู่ แต่ผมไม่คิดจะทำหรอกนะครับ อ๋อ แล้วผมก็ขี้ลืมหรือเข้าใจอะไรยากมาก ผมนอนไม่หลับหรือหลับยากมากครับ เวลาเจออะไรต้องใช้เวลาไตร่ตรองพอสมควรกว่าจะเข้าใจ  บางครั้งผมก็ลืมศัพที่จะพูดหรือลืมภาษา ทุกท่านที่อ่านมาถึงตรงนี้ ผมขอบพระคุณมากครับ แล้วคงสังเกตเห็นแล้วว่าผม ตีความหมายไม่แตก พูดไม่รู้เรื่อง พูดไปเรื่อย นี้แหละครับ ปัญหาของผม ผมไม่รู้ผมควรจะแก้ไขยังไง ผมว่าผมควรจะไปพบแพท แต่นั้นแหละครับ ครอบครัวผมมีปัญหา ผมคงไม่มีเงินไปพบแพทหรอกครับ ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่ม เติมที่สามารถ บงบอกว่าผมเป็นอะไรสามารถถามได้เลยนะครับ ผมจะตอบทั้งหมด เพื่อที่ผมจะได้รักษาอาการพวกนี้ หรือบอกได้ว่าผมเป็นอะไร