ดีค่า เราอายุ20 กำลังคิดเรื่องเรียนมหาลัยพอดีจบจากปวส เราคิดว่าแบบครอบครัวปล่อยเรียนอะไรก็ได้ค่าเทอมเราหาตังเองเราคิดจะเรียนวันอาทิตย์เพื่อหาตังและอออกไปอยู่หอคนเดียว เพราะเรามีแพลนที่จะทำหลายอย่าง อยากลองอะไรใหม่ๆ รึเรียนอะไรใหม่ๆ เพื่อให้มีประสบการณ์บ้าง รึเพื่อเพิ่มโอกาสในการทำงานรึประสบการณ์ชีวิตเราไม่รูมาก่อนอะไรเป็นยังไงเพราะเราไม่เคยได้ออกความคิดเห็น
แต่แล้วพี่สาวถามเรียนใหน เราพอมีอยู่ในใจเช่นแถวปทุมกรุงเทพ เพราะเราอยู่สระบุรี ตอนแรกว่าจะเอกชนสถาบันไทยญี่ปุ่น รึคลอง6 แล้วเรียนรามคำแหง
แต่ด้วยความที่เราอยากลองไปหาประสบการณ์อะไรด้วยเราเลยอยากออกไปเช่าหอแต่แม่บอกอยากให้อยู่บ้านพี่แต่ด้วยบ้านพี่มีหลานมีแม่มีพี่เขยเนาะความไม่สวกหลายอย่างเยอะแล้วแม่เคยด่าเราว่าไม่มีสมองคิดที่จะหาที่เรียนเองไม่มีความคิด เราเลยได้เรียนปวส แม่กลัวเรียนไม่จบ เราเลยอะทำตามก็ได้ หลังจากนั้นเราอยากมีชีวิตเป็นของตัวเองแต่แม่ยังบอกให้เรียนนี้ สิ อ่า ชีวิตของตัวเอง คือเราอยากลองทำไรเองต่างๆเพื่อนที่เราจะสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ซึ่งเราชอบโดนด่าตลอดทำไรเองไม่เป็นและทั้งชีวิตนี้ไม่คเยได้รับกำลังใจคำชมไรจากครอบครัวเลย ในหัวสมอง ไม่อยากอยู่ในโลกนี้อย่สงเดียว อันนี้เราไม่เล่าเจาะลึกนะคะเพราะมันจะยาวมากๆๆๆๆ รู้แค่ว่าแทบไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง พอมีไฟรึอยากลองทำอะไรต่างๆ แต่มีพายุที่เรียกว่าครอบครัวมาดับ เครียด อยากลองหาหมอจิตแพย์ทด้วย ด้วยความอยู่กับแม่เลยยังไม่มีโอกาสเลยยังไม่ได้ไปหา อยู่กับตัวเองมีความสุขดีน่ะแต่พอครอบครัวมันไม่มีความสุขเลย อยู่คนเดียวตอนไปวิลัยแก้ปัญหาอะไรต่างๆได้ดีได้รับคำชม พอมาอยู่บ้านเหมือนอะไรมันดับไปซ่ะอย่างนั้น เลยไม่รู้ว่าต้องการอะไรกันแน่ ต้องการให้เราไม่เติบโตหรอ ต้องการให้เราไม่มีประสบการณ์ชีวิตงี้ป่ะ ต้องการให้เรไม่มีความคิเห็นอะไรทั้งสิ้น รึต้องการที่ระบายอารมณ์ ต้องการด่า เหยีดหยาม ลูกแหง่ เพราะเราบอกว่าเราจะไปรียนเช่าหอทำงานรึทำอะไรที่เราอยากลองทำ กลับโดนด่ามาว่า ถ้าทำไม่ได้น่ะกูจะด่า3บ้าน8บ้านเลย แต่ก่นอหน้านี้ยังบอกเราไม่มีความคิด เราไม่มีสมองคิดเองว่าจะทำอะไรที่ใหน ชอบเปรียบเที่ยบกับครอบครัวที่เขาปล่อยให้ลูกคิดเองทำเองสนับสนุนลูก ทั้งที่ตังเองไม่ได้ทำหน้าที่แม่แบบเขา รึเลี่ยงพี่สาวมาแบบใหนเราต้องได้อย่างนั้น  ซึ่งเราคิดว่ามันคนล่ะคนกัน ในยุคนี้ยิ่งมีประสบการณ์ยิ่งได้เปรียบ การแข่งขันสูง แน่นอนเหนื่อยมาก บันทอนจิตใจจนป่นปี้ อีกอย่างเราคาดว่าเราแทบจะเป็นซึมเศร้าแต่น่าจะไม่เป็นหรอกเราะมีช่วงนึงเราดีขึ้นคิดดีไม่พยายามกินยาเพื่อหวังฆ่าตัวเองควบคุมอารมณ์พอได้บ้าง แต่ช่วงนี้ไม่ได้เลยอยากหายไปมาก