ตอนนี้เราอายุ30แล้ว แต่งงานมาได้3ปี ก่อนหน้าที่จะแต่งงานทำงานบริษัทที่ กทม. ตั้งแต่เรียนจบ ม.6 เราเป็นเด็ก ตจว. เราแทบจะเป็นเสาหลักของครอบครัวเลยเพราะเป็นลูกสาวคนโต
เข้าเรื่องเลย แฟนเราเป็นลูกชายคนเดียวที่บ้านเขาทำธุระกิจเกี่ยวกับรถแมคโคร(ตักดินขาย) รถดั๊มขนดินค่อนข้างมีฐานนะในระดับนึ่ง เราแต่งงานแล้วมาอยู่บ้านแฟน ต้องบอกกก่อนว่าแฟนเราอารมณ์รุนแรงโมโหร้ายปากร้าย ส่วนพ่อกะแม่แฟนนี้เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ จะเอาแบบนี้ต้องได้แบบนี้ขัดไม่ได้เลย แม่แฟนสั่งคือจบห้ามขัดประมาณนั้นแหละ🥴
วันแต่งงานเงินผูกแขนแฟนบอกว่าให้แม่เขาเก็บไว้ก่อน แต่แล้วก็หายเงียบก็ไม่ได้เห็นเงินก้อนนั้นอีกเลย แล้วอยู่มาซักพักสร้อยคอ 1 บาท ที่เป็นสินสอดแฟนให้เรามันขาดแฟนเลยเสนอว่าให้ขายบ้านนอกใส่ของพวกนี้อันตราย ก็ไปขาย ตอนไปมีเรามีแฟนและแม่แฟนได้ตังมาแฟนก็บอกให้ฝากตังไว้ที่แม่จะใช้ค่อยเอา แม่ก็ให้ตังเราติดตัวไว้ 1400 บาท ส่วนที่เหลือแม่แฟนเก็บไว้ให้ว่างั้นก็ยันทุกวันนี้ก็เงียบหาย การเงินก็คือใช้กระเป๋าเดียวกันหมดเลยทั่งเราแฟนและพ่อกับแม่แฟนจะใช้ซื้อของใช้ของกินแต่ละอย่างก็ยากแม่แฟนชอบบ่นว่าไม่รู้จักเก็บเงิน แต่โทษนะ น้ำแก้วละ 20 ก๋วยเตี๋ยวชามละ35-50 ขอไปซื้อผ้าอนามัย ยังบ่นงงมากไม่เคยเจอเพราะใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่เรียนจบหาเงินเองใช้เองส่งให้พ่อกับแม่เราบ้างเงินเดือนบวกค่าคอมก็ 20000+++ กลับมาที่การใช้ชีวิตหลังแต่งงานต่อ เขาใช้ชีวิตกัน3คนพ่อแม่ลูกแบบไปใหนไปด้วยกันหมด เช่นไปในเมืองไปทั้งบ้าน ไปปลั๊มซื้อน้ำมัน ไปซื้ออะไหล่รถงี้ เพราะแม่แฟนเป็นคนควมคุมการใช้เงิน ไม่ค่อยได้ไปใช้ชีวิต2คนเลย มีแม่เขาทุกช่างเวลา😂ยกเว้นเวลานอน นานๆทีเรากลับบ้านแฟนไปด้วยนั่งยังไม่ถึง 2 ชม. แม่แฟนก็โทรตามให้กลับละ เทศกาลไปหาเพื่อนก็โทรตามหยิกๆ เคยเห็นแต่ผัวตามเมีย รึไม่ก็เมียตามผัว นี้เราไปเที่ยวกับแฟนเรา แต่แม่ผัวโทรตามให้กลับมาเฝ้ารถเฝ้าของ😪 แล้วเวลาเราไม่อยู่บ้านแม่แฟนชอบมาลื้อของดูในห้องนอนรู้หมดอะไรอยู่ตรงใหนของใช่ส่วนตัวมีอะไรบ้างเห้อเศษตังเหรีญตัง20 ก็ไปถามแฟนเราว่าของใครวางอยู่หัวที่นอนเอามาจากใหนโอ้ยหัวจะปวด เราทะเลาะกับแฟนเราตลอดเรื่องเงินกับการใช้ชีวิตเรานี่อายุ 30 ละนะ ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในสายตาแม่ตลอดเหมือนเด็กอายุ 3 ขวบ แฟนบอกว่าอดทนนะพ่อแม่เราแก่แล้วเดี๋ยวแก่ตาย....ห๊ะ แล้วไงถ้าเราตายก่อนล่ะ ไม่มีอะไรที่เป็นชื่อเราเลยสักอย่าง ทะเบียนสมรสก็ไม่มี แต่เราทำงานนี้หนักว่าผู้ชายแบกไม้ยกของหนักขับแมคโครตลอด เวลาเป็น ปจด. ก็ต้องทำเหนื่อยร้อนแทบขาดใจก็ต้องสู้ ทำไปร้องให้ไปเพราะเหนื่อยไม่ทำงานก็งานไม่เสร็จไม่มีคนทำช่วยเพราะครอบครัวไม่จ้างลูกน้อง เคยทะเลาะกับแฟนละหนีกลับบ้านไป 3 วัน แฟนง้อให้กลับมาอยู่ด้วยกัน อ่ะเราก็อยากเป็นครอบครัวเนอะ ตลกกันใหม่ว่าจะให้เงินเราใช้เดือนละ 4000 บาท ให้ใช้ส่วนตัว อยากกินอะไรก็หากินไม่ต้องทนกินกับข้าวตามใจแม่แฟนเหมือนเมื่อก่อน เราก็ตกลงกลับมาเพราะคิดว่าชีวิตครอบครัวมันต้องอดทนสู้ กลับบ้านไป 3 วัน วันที่ 4 กลับมาแม่แฟนเก็บของที่เป็นของเราทุกอย่างไม่เหลือซักชิ้นเดียวรวมใส่กระสอบทิ้งไว้หลังบ้านเราต้องไปลื้อออกมาใช้😆แม่ก็พร้อมเกิน
หลังจากนั้นมาเราก็เริ่มไม่โอเคร อยู่ก็อยู่ใครอยู่มันที่ใหนมีแม่ที่ตรงนั้นจะไม่ค่อยมีเราไม่ค่อยกินข้าวร่วมกันเริ่มโต้ตอบเวลาแกมาว่าให้เรา แล้วเราก็เงียบแล้วเดินหนีเวลาที่แกบ่นอะไร แต่เรื่องเงินเดือนที่แฟนบอกจะให้ 4000 บาท ได้จริงๆ เดือนละ 2000 บาท เราจะไปหาทำงานข้างนอกก็ไม่ให้ไป บอกว่าให้ช่วยกันดูแลธุระกิจของเขา ได้กำไรมาเงินก็เข้า บช.พ่อแฟนหมด คือส่วนของเราจริงๆเดือนละ2000 มีบ้างร้อย สองร้อย ซื้อของกินนิดหน่อย
ทุกวันนี้เราก็ต้องกลับมาอยู่ในวิถีเดิม บางทีพ่อแม่แฟนทะเลาะกันก็พาลโว้ยวายวุ่นวายมาถึงเราเพราะเราก็ต้องได้เห็นได้ยินเสียสุขภาพจิตมาก วันๆนี้เหนื่อยมากเหนื่อยงานเหนื่อยกับคำพูดคนในบ้านแต่ละคำบั่นทอนกันสุดๆ ไม่มีพลังบวกให้กันเลย เลยอยากรู้ว่าการจะมีครอบครัวมันต้องทนขนาดนี้เลยหรอ ตอนอยุ่คนเดียวยังได้ทานข้าวนอกบ้านเวลาเหนื่อยๆไปพบปะเพื่อนบ้าง เทศกาลหยุดพักผ่อน ดื่มเพื่อผ่อนคลายบ้าง ตอนนี้ไม่มีเลย ไม่มีเพื่อนนั่งเม้า ไม่มีเวลากินอิ่มๆๆ นอนหลับแบบตื่นสายๆแบบพักผ่อนจริงๆ มันหายไปหมด เพราะต้องตื่นตี4ตี5 นึ้งข้าวไม่งั้นแม่แฟนบ่น แต่กินข้าวเช้าจริงๆ 9-10โมงเช้า คือสงสัยว่านึ้งสายๆหน่อยไม่ได้หรอ บาตก็ไม่ได้ใส่เพราะบ้านอยู่ไกลวัดไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน
ก็นั่นแหละเรื่องราวก็ประมาณนี้มียิบย่อยอีกเยอะเล่าทั้งวันไม่จบ เคอรี่มาส่งของทีไรทะเลาะกันใหญ่โตว่าใช้เงิน หูยยย...เหนื่อย เลยอยากขอความเห็นว่าเราควาอยู่ต่อแบบวิถีเดิมๆนี้ใหมเราอึดอัดอ่ะ แต่เราอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เราไม่อยากแต่งงานใหม่เรากลัวพ่อแม่เราอาย เรากลัวคนนิททาว่าร้ายเราไปเรื่อย ถ่าเรากลับไปทำงานหาเงินเองพ่อแม่เราก็จะได้ใช้ด้วย มาอยู่กะแฟนไม่ได้ส่งเงินให้พ่อแม่เราใช้เลย🥹
#เราเหมือนจะเข้าใจรักเหลือเกินแต่เดินด้วยกันไม่ได้😅
นี้หรอชีวิตคู่แล้วไงต่อดี
เข้าเรื่องเลย แฟนเราเป็นลูกชายคนเดียวที่บ้านเขาทำธุระกิจเกี่ยวกับรถแมคโคร(ตักดินขาย) รถดั๊มขนดินค่อนข้างมีฐานนะในระดับนึ่ง เราแต่งงานแล้วมาอยู่บ้านแฟน ต้องบอกกก่อนว่าแฟนเราอารมณ์รุนแรงโมโหร้ายปากร้าย ส่วนพ่อกะแม่แฟนนี้เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ จะเอาแบบนี้ต้องได้แบบนี้ขัดไม่ได้เลย แม่แฟนสั่งคือจบห้ามขัดประมาณนั้นแหละ🥴
วันแต่งงานเงินผูกแขนแฟนบอกว่าให้แม่เขาเก็บไว้ก่อน แต่แล้วก็หายเงียบก็ไม่ได้เห็นเงินก้อนนั้นอีกเลย แล้วอยู่มาซักพักสร้อยคอ 1 บาท ที่เป็นสินสอดแฟนให้เรามันขาดแฟนเลยเสนอว่าให้ขายบ้านนอกใส่ของพวกนี้อันตราย ก็ไปขาย ตอนไปมีเรามีแฟนและแม่แฟนได้ตังมาแฟนก็บอกให้ฝากตังไว้ที่แม่จะใช้ค่อยเอา แม่ก็ให้ตังเราติดตัวไว้ 1400 บาท ส่วนที่เหลือแม่แฟนเก็บไว้ให้ว่างั้นก็ยันทุกวันนี้ก็เงียบหาย การเงินก็คือใช้กระเป๋าเดียวกันหมดเลยทั่งเราแฟนและพ่อกับแม่แฟนจะใช้ซื้อของใช้ของกินแต่ละอย่างก็ยากแม่แฟนชอบบ่นว่าไม่รู้จักเก็บเงิน แต่โทษนะ น้ำแก้วละ 20 ก๋วยเตี๋ยวชามละ35-50 ขอไปซื้อผ้าอนามัย ยังบ่นงงมากไม่เคยเจอเพราะใช้ชีวิตคนเดียวตั้งแต่เรียนจบหาเงินเองใช้เองส่งให้พ่อกับแม่เราบ้างเงินเดือนบวกค่าคอมก็ 20000+++ กลับมาที่การใช้ชีวิตหลังแต่งงานต่อ เขาใช้ชีวิตกัน3คนพ่อแม่ลูกแบบไปใหนไปด้วยกันหมด เช่นไปในเมืองไปทั้งบ้าน ไปปลั๊มซื้อน้ำมัน ไปซื้ออะไหล่รถงี้ เพราะแม่แฟนเป็นคนควมคุมการใช้เงิน ไม่ค่อยได้ไปใช้ชีวิต2คนเลย มีแม่เขาทุกช่างเวลา😂ยกเว้นเวลานอน นานๆทีเรากลับบ้านแฟนไปด้วยนั่งยังไม่ถึง 2 ชม. แม่แฟนก็โทรตามให้กลับละ เทศกาลไปหาเพื่อนก็โทรตามหยิกๆ เคยเห็นแต่ผัวตามเมีย รึไม่ก็เมียตามผัว นี้เราไปเที่ยวกับแฟนเรา แต่แม่ผัวโทรตามให้กลับมาเฝ้ารถเฝ้าของ😪 แล้วเวลาเราไม่อยู่บ้านแม่แฟนชอบมาลื้อของดูในห้องนอนรู้หมดอะไรอยู่ตรงใหนของใช่ส่วนตัวมีอะไรบ้างเห้อเศษตังเหรีญตัง20 ก็ไปถามแฟนเราว่าของใครวางอยู่หัวที่นอนเอามาจากใหนโอ้ยหัวจะปวด เราทะเลาะกับแฟนเราตลอดเรื่องเงินกับการใช้ชีวิตเรานี่อายุ 30 ละนะ ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในสายตาแม่ตลอดเหมือนเด็กอายุ 3 ขวบ แฟนบอกว่าอดทนนะพ่อแม่เราแก่แล้วเดี๋ยวแก่ตาย....ห๊ะ แล้วไงถ้าเราตายก่อนล่ะ ไม่มีอะไรที่เป็นชื่อเราเลยสักอย่าง ทะเบียนสมรสก็ไม่มี แต่เราทำงานนี้หนักว่าผู้ชายแบกไม้ยกของหนักขับแมคโครตลอด เวลาเป็น ปจด. ก็ต้องทำเหนื่อยร้อนแทบขาดใจก็ต้องสู้ ทำไปร้องให้ไปเพราะเหนื่อยไม่ทำงานก็งานไม่เสร็จไม่มีคนทำช่วยเพราะครอบครัวไม่จ้างลูกน้อง เคยทะเลาะกับแฟนละหนีกลับบ้านไป 3 วัน แฟนง้อให้กลับมาอยู่ด้วยกัน อ่ะเราก็อยากเป็นครอบครัวเนอะ ตลกกันใหม่ว่าจะให้เงินเราใช้เดือนละ 4000 บาท ให้ใช้ส่วนตัว อยากกินอะไรก็หากินไม่ต้องทนกินกับข้าวตามใจแม่แฟนเหมือนเมื่อก่อน เราก็ตกลงกลับมาเพราะคิดว่าชีวิตครอบครัวมันต้องอดทนสู้ กลับบ้านไป 3 วัน วันที่ 4 กลับมาแม่แฟนเก็บของที่เป็นของเราทุกอย่างไม่เหลือซักชิ้นเดียวรวมใส่กระสอบทิ้งไว้หลังบ้านเราต้องไปลื้อออกมาใช้😆แม่ก็พร้อมเกิน
หลังจากนั้นมาเราก็เริ่มไม่โอเคร อยู่ก็อยู่ใครอยู่มันที่ใหนมีแม่ที่ตรงนั้นจะไม่ค่อยมีเราไม่ค่อยกินข้าวร่วมกันเริ่มโต้ตอบเวลาแกมาว่าให้เรา แล้วเราก็เงียบแล้วเดินหนีเวลาที่แกบ่นอะไร แต่เรื่องเงินเดือนที่แฟนบอกจะให้ 4000 บาท ได้จริงๆ เดือนละ 2000 บาท เราจะไปหาทำงานข้างนอกก็ไม่ให้ไป บอกว่าให้ช่วยกันดูแลธุระกิจของเขา ได้กำไรมาเงินก็เข้า บช.พ่อแฟนหมด คือส่วนของเราจริงๆเดือนละ2000 มีบ้างร้อย สองร้อย ซื้อของกินนิดหน่อย
ทุกวันนี้เราก็ต้องกลับมาอยู่ในวิถีเดิม บางทีพ่อแม่แฟนทะเลาะกันก็พาลโว้ยวายวุ่นวายมาถึงเราเพราะเราก็ต้องได้เห็นได้ยินเสียสุขภาพจิตมาก วันๆนี้เหนื่อยมากเหนื่อยงานเหนื่อยกับคำพูดคนในบ้านแต่ละคำบั่นทอนกันสุดๆ ไม่มีพลังบวกให้กันเลย เลยอยากรู้ว่าการจะมีครอบครัวมันต้องทนขนาดนี้เลยหรอ ตอนอยุ่คนเดียวยังได้ทานข้าวนอกบ้านเวลาเหนื่อยๆไปพบปะเพื่อนบ้าง เทศกาลหยุดพักผ่อน ดื่มเพื่อผ่อนคลายบ้าง ตอนนี้ไม่มีเลย ไม่มีเพื่อนนั่งเม้า ไม่มีเวลากินอิ่มๆๆ นอนหลับแบบตื่นสายๆแบบพักผ่อนจริงๆ มันหายไปหมด เพราะต้องตื่นตี4ตี5 นึ้งข้าวไม่งั้นแม่แฟนบ่น แต่กินข้าวเช้าจริงๆ 9-10โมงเช้า คือสงสัยว่านึ้งสายๆหน่อยไม่ได้หรอ บาตก็ไม่ได้ใส่เพราะบ้านอยู่ไกลวัดไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน
ก็นั่นแหละเรื่องราวก็ประมาณนี้มียิบย่อยอีกเยอะเล่าทั้งวันไม่จบ เคอรี่มาส่งของทีไรทะเลาะกันใหญ่โตว่าใช้เงิน หูยยย...เหนื่อย เลยอยากขอความเห็นว่าเราควาอยู่ต่อแบบวิถีเดิมๆนี้ใหมเราอึดอัดอ่ะ แต่เราอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เราไม่อยากแต่งงานใหม่เรากลัวพ่อแม่เราอาย เรากลัวคนนิททาว่าร้ายเราไปเรื่อย ถ่าเรากลับไปทำงานหาเงินเองพ่อแม่เราก็จะได้ใช้ด้วย มาอยู่กะแฟนไม่ได้ส่งเงินให้พ่อแม่เราใช้เลย🥹
#เราเหมือนจะเข้าใจรักเหลือเกินแต่เดินด้วยกันไม่ได้😅