อาจจะยาวหน่อยย คือผมมีน้องสาวอยู่คนนึงตอนเด็กน้องเอาแต่ใจและโดนตามใจค่อนค้างเยอะพอเริ่มโตมาก็ตามสไตล์ครอบครัวเห็นน้องเริ่มโตละเอานิสัยเอาแต่ใจตอนเด็กมาใช้(แต่ก็ผิดที่ครอบครัวผมด้วยแหละที่ตามใจเยอะไปหน่อยตอนนั้น)เลยจะลงโทษน้องเริ่มที่บอกแล้วก็บ่นก่อน แต่ถ้าบ่นแล้วไม่ฟังก็จะดุด่า และถ้าน้องทำตัวแย่ขึ้นไปอีกก็จะโดนตี(แต่น้อยส่วนใหญ่โดนคนแก่ๆบ่น)ซึ่งก็จะมีกินข้าวไม่เก็บจาน ไม่ปิดไฟตอนกลางคืนเปิดไว้ทั้งคืน ไม่เก็บผ้าปล่อยรกไว้หน้าห้อง ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้คือเตือนตลอดแต่ไม่เคยปรับ พอเริ่มขึ้นม.ต้นก็ไปรร.ก็เริ่มจะโดนว่าโดนนินทาต่างๆตามภาษากลุ่มสาวๆแหละด่ากันไปกันมาละไปอยากไปรร.อยากย้ายแต่มันยังกลางเทอมอยู่ม.2ขึ้นม.3 ซึ่งมันไม่สามารถทำได้ เลยเลือกที่จะดรอป แต่ต้องเอาใบรับรองแพทย์ว่าซึมเศร้ามาก่อน พอได้มาก็ดรอปเลยแล้วครอบครัวผมก็ปรับตัวตามคือไม่ดุด่าหรือตีน้องอีกเลย แต่ถ้าน้องยังทำตัวแย่ๆแบบเดิมก็จะเตือนจะบ่นแทน(ถ้าถามว่าแล้วทำไมแต่ก่อนถึงด่ากับตีน้อง อย่างที่ผมบอกมันจะเริ่มที่บ่นและเตือนก่อนถ้าแย่จริงๆจะด่าหนักสุดตีนั่นหมายความว่าพูดดีๆเตือนบ่นไปแล้วน้องมันไม่ทำเลยครับ) ต่อ เพราะว่าผมไปหาข้อมูลเวลาต้องคุยกับคนซึมเศร้าต่างๆนาๆมา และผมก็บอกตายาย กับแม่ให้ปรับตามเค้าก็รีบปรับตามเลย แต่ด้วยเหตุนั้นเอง ทำให้น้องผมเอาแต่ใจหนักขึ้นๆทุกวัน พอโดนห้ามก็จะออกอาการ(พาไปหาหมอตลอดแต่บางทีน้องก็ไม่อยากไปแล้วบังคับไม่ได้ด้วยแม่เลยเอายามาให้แทน) หนักขึ้นๆเรื่อยๆเพราะเหมือนน้องรู้ว่าไม่มีใครนู่นนี่นั่นใส่แล้วเพราะรู้ว่าเป็นโรคเลยใช้สิทธ์เต็มที่ แต่ถ้ามันหนักจริงๆก็ห้ามแต่เป็นการห้ามแบบเตือนว่าหนูจะทำไปทำไมหรือห้ามด้วยเหตุผลต่างๆ แล้วถ้าน้องไม่ได้ดั่งใจ(ปกติคืออยากได้อะไรก็ได้ปุ๊ปปี๊ป้ลย)แล้วโดนห้ามก็จะร้องไห้ เช่นถ้าน้องใช้คำพูดรุนแรงใส่พ่อแม่ตายายก็จะห้ามด้วย หนูอย่าใช้คำพูดแบบนั้นใส่พ่อแม่สิมันไม่ดีนะหรืออื่นๆด้วยคำพูดสุภาพเพื่อให้น้องใจเย็นลงแต่น้องไม่เย็นลงเลย แล้วถ้าน้องไม่ได้ดั่งใจอยากจริงๆก็ชอบพูดว่าไม่มีใครเข้าใจหรูหรอกก็แม่ไม่ได้เป็นนิมีใครเข้าใจอะไรหนูบ้างมั้ยถามจริงๆ ด้วยวาจาที่ค่อนค้างรุนแรงอีกมากมาย ล่าสุดน้องบอกเลิกกับแฟนเพราะทะเลาะกันแล้วแฟนงอนไม่ยอมพูดอะไรเลย1วันแล้วมันอึดอัดซึ่งก็เลิกกัน แต่น้องผมง้อเค้าตลอด(แต่เวลาทะเลาะกันน้องผมจะชอบใช้ความรุนแรงแล้วบอกเวลาโมโหเป็นแบบนี้ทุกๆครั้งซึ่งผมคิดว่าแฟนน้องน่าจะทนรับไม่ไหว)​พอเค้าไม่กลับไม่ตอบก็จะตามเค้าไปถึงกรุงเทพซึ่งน้องได้คุยกับแม่เค้าแล้วแต่ไม่ได้คุยกับแฟนแล้ว แม่เลยไม่ให้ไปเพราะน้องไม่ได้คุยกับแฟนน้องแต่อยู่ๆจะไปหาถึงบ้าน(บ้านผมค่อนข้างไกลจากกรุงเทพแถมจะไปคนเดียวแม่ก็เป็นห่วง)แล้ววันนี้มันหนักมากๆ ซึ่งผมกับแม่ก็บอกตามต้นว่าไปไม่ได้เพราะอะไร แล้วก็ต่อด้วยที่น้องมันรั้นจะไปผมเลยถามไปว่าหนูคุยกับแม่เค้าแล้วแต่เค้าไม่รู้เรื่องนะหนูเป็นคนบอกเลิกเค้า(น้องทักไปง้อแต่เค้าไม่ตอบซึ่งที่เค้าไม่ตอบส่วนนึงก็เพราะผมด้วยเพราะว่าน้องทักไปหาเค้าไปขู่เค้าว่าถ้าไม่ตอบไม่คุยกูก็ตายละกัน จริงๆผมน่าจะบอกให้ชัดเจนมากกว่านี้ว่าให้บอกไปเลยว่าตัดใจแล้วหรือตัดกันแล้วแล้วค่อยไม่ตอบผมน่าจะทำได้ดีกว่านี้แต่ที่ผมบอกแบบนี้เพราะอยากให้น้องรู้ว่าเค้าไม่สนใจหนูแล้วอยากให้โฟกัสกับตัวเองรักษาตัวเอง)ต่อ และน้องก็หาคำพูดต่างๆนาๆมาเถียงเช่น ก็หนูอึดอัดจะไปง้อตรงหน้า ​แม่ไม่ได้เป็นไม่เข้าใจหรอกและอื่นๆที่ไม่ค่อยหน้าฟังซึ่งมันไม่มีเหตุผลเลยมันคืออยากเอาแต่ใจล้วนๆเพราะน้องมันปกติอยากได้อะไรหาให้จนได้แต่ผมก็เข้าใจน้องว่าโมโหอยู่เลยบอกไปหนูก็ต้องอยู่กับตัวเองอยู่กับครอบครัวบ้าง หนูไปทำเค้าขนาดนั้น(ใช้ความรุนแรง​)ที่เค้าไม่ตอบหนูก็น่าจะชัดเจนแล้ว หนูง้อเค้าแทบตายแต่กับพ่อแม่ตายายและผมที่คอยช่วยคอยให้ทุกอย่างได้แต่คำพูดแย่ๆใส่หนูใจเย็นๆก่อนนะ แล้ววนลูปเดิมไม่เป็นไม่เข้าใจ หรือพยายามคุมแล้วมันได้แค่นี้ ผมก็บอกว่าอยู่กับครอบครัวกับพี่สิ อยากเล่นอะไรชวนพี่ได้เสมอ(แล้วก็อื่นๆอีกเยอะมากเพื่อให้น้องเย็นลง)​แต่น้องไม่ฟัง แล้วก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆครับ ขอบคุณที่อ่านนะครับพิมพ์เยอะมากเพราะเครียดมากจริงๆ ที่ถามว่าให้อยู่โรงพยาบาลได้มั้ยเพราะตน้องบอกว่าก็มีแต่หมออะที่เข้าใจหนู ผมก็พูดไปตรงๆเลยครับด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า เอางี้มั้ยหนูไปอยู่โรงพยาบาลกับหมอเพราะหนูบอกว่าหมอเข้าใจคนอื่นไม่ พี่ก็ยอมรับตรงๆเลยว่ามันไม่มีใครเข้าใจกัน100%หรอก แต่ทุกคนพยายามเข้าใจหนู หนูก็ยังไม่เข้าใจคนอื่น100%เลยถูกมั้ยละมันไม่มีคนเข้าใจกันได้หมดหรอกแต่ทุกคนพยายามถ้าหนูบอกหมอเข้าใจไปอยู่โรงพยาบาลกับเค้ามั้ยจะได้รักษาตัวเองได้ละน้องก็ไม่ตอบเข้าห้องไปร้องไห้ระเบิดอารมณ์โยนนู่นทุบนี่ในห้องยับ ผมเลยอยากรู้ว่ามันได้มั้ยคับ🙏