สามีเราเป็นลูกคนเดียวถูกเลี้ยงมาพ่อแม่ตามใจตั้งแต่เด็กอยากได้อะไรต้องซื้อให้แม้ไม่มีเงิน เป็นคนเอาแต่ใจ ขี้น้อยใจใจน้อย เป็นผู้ชายงี่เง่าไม่รู้จักโตไม่เข้มแข็ง คิดอะไรเองไม่เป็น ทำอะไรไม่เป็น พ่อมีเมียน้อยกินเหล้าเมายา แม่ไม่เก็บเงินเก็บทอง หาเงินมาได้ให้ผัวเอาไปกินเหล้าตีกระหมดตอนป่วยไม่มีเงินรักษาตัวเองต้องไปขอญาติๆ ตอนที่พ่อเค้ามีเมียน้อยแม่เค้าเคยฆตตแต่พ่อเค้าช่วยไว้ทัน เราคบกับแฟนนคนนี้มานานและเป็นสามีคนแรกแต่งงานแล้ว อยู่กันมาตั้งแต่มหาลัยจนทำงานแต่งงาน เรารู้ว่าทั้งครอบครัวเค้าและครอบครัวเรามีก็เหมือนไม่มี เค้ามีเรื่องดีๆตอนอารมณ์ไม่แปรปรวน เช่นดูแลเรายามป่วยนอนรพ ไปส่งหาหมอตลอด ไม่มีเรื่องผู้หญิง ไม่กินเหล้า ปัญหามันคืออารมณ์เค้าล้วนๆเราเริ่มไม่มีความสุขคุยกันหลายครั้งแล้วว่าอย่าใช้อารมณ์ คุยกันดีๆ สามีเราป่วยเป็นภูมิแพ้และสะโพกทับเส้นมานานไม่สนใจตัวเองไม่รักษา เจ็บขาทุกวัน เคยไปหาหมอบอกให้กายภาพก็ไม่ทำ อารมณ์เค้าแปรปรวนมากจนบางครั้งเราอยากจะเลิกทั้งที่ยังรัก เวลาเค้าอารมณ์ดีเหมือนเป็นอีกคนที่รักเรามาก ทำงานด้วยกันขายของทะเลาะกันทุกวัน รู้สึกว่าตอนนี้มีคำถามว่าเราจะใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิตหรอทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิด  ครอบครัวเรา2คนไม่อบอุ่นเลยบ้านเราพ่อแม่ไม่สนใจลูกขอแต่เงิน ตอนเราป่วยนอนรพทุกครั้งมีแต่สามีที่นอนเฝ้าตลอด พ่อแม่ไม่เคยไปเยี่ยมเพราะพ่อแม่เราพลาดท้องแล้วเอาเราให้ปู่เลี้ยง ทุกวันนี้ปู่ไม่อยู่เราเหมือนตัวคนเดียว แรกๆเราคิดว่าสามีเราดีที่สุดแต่พออยู่กันไปเรื่อยๆอารมณ์เค้าน่าจะมีปัญหาขึ้นๆลงๆไม่ตามใจนี้โกรธเลย เราเริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย เริ่มจะเป็นซึมเศร้า รู้สึกเหนื่อย เราไม่รู้จะปรึกษาใครเลย ไม่รู้จะระบายกับใคร อยากมีพ่อแม่ดีๆเหมือนคนอื่นเค้าที่รักลูก พอทะเลาะกับสามีทีไรเหมือนโลกนี้มีเราคนเดียว อยากพาเค้าไปพบจิตแพทย์แต่เค้าไม่ยอมไป ทุกครั้งที่ไม่ทะเลาะกันเค้ารักเราดูแลเราดีมากๆๆ หาทางออกไม่เจอเลยไม่รู้จะคุยกับใคร