แม่เราเป็นข้าราชการแต่เงินเดือนก็โดนหักหนี้สหกรหมดจาก4x,xxxเหลือ1x,xxxเงินในบัญชีธนาคารก็มีแค่หมื่นต้นๆส่วนพ่อก็แยกทางกับแม่ไปนานแล้ว แล้วเค้าจะมีเราทำไมให้เป็นภาระทำไมไม่ทำแท้งเราตั้งแต่แรกไปเลย เค้าไม่คิดหรอว่าเราก็อยากได้นู้นอยากได้นี้เหมือนกัน  ปิดเทอมเราจะหางานทำก็ไม่ให้เราไป ให้เหตุผลว่ากลัวเราลำบาก ถ้าเค้ามีให้เราจะอยากออกไปทำงานหรอ ส่วนชีวิตของลูกน้าทั้งๆที่น้าเป็นแม่ค้าแต่ลูกของน้ามีเงินใช้ไม่ขาด สนับสนุนลูกทุกอย่าง พี่เค้าชอบร้องเพลงก็ส่งไปเรียนร้องเพลงจนได้เป็นนักร้องได้เงินสัปดาห์ ละเป็นหมื่นๆ  หรือมันผิดที่เราไม่มีความสามารถหรอถึงไม่มีอย่างพี่เค้า  แค่ของแบรนด์เนมยังไม่มีใช้ อาหารหรูๆก็ไม่ได้กิน สตาบัคตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยกินสักครั้ง รถดีๆ ห้องนอนดีๆก็ไม่มีให้ ตอนเด็กๆก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนนี้มันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าเป็นตัวถ่วงต้องคอยมาตีสองหน้าเวลาพี่ที่ห่างกัน2ปีพูดถึงเงินเก็บที่มีเป็นล้านๆ มันทำให้เรารู้สึกด้อยค่ามาก เราควรจะทำยังไงต่อดีคะ