ก่อนจะตีแผ่ความจริง
ผมขอให้ทุกคนที่เข้ามาตอบคอมเม้น อย่าเม้นแรงมากนะครับ เนื่องจากว่าเด็กพิเศษคนนั้นเสียไปเกือบจะ 1 ปีละ
สาเหตุที่ออกมาตีแผ่ แค่อยากจะเล่าความจริงว่าเด็กคนนั้นเจออะไรบ้าง
ทุกคำพูดต่อไปนี้ คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับ เด็กพิเศษคนนึง ไม่มีการเสริมเติมแต่งใดๆทั้งสิ้น
น้อง A (นามสมมุติ) เป็นเด็กพิเศษ (สมาธิสั้น) ที่อาศัยอยู่ในจังหวัด ชลบุรี ภายนอกน้องเค้าเหมือนคนปกติทั่วโลกที่ใช้ชีวิต แบบเด็กๆ ไร้พิษสง
ช่วยคนที่บ้านทำงาน ไปโรงเรียนเหมือนเด็กปกติทั่วไป แต่ใครจะไปคิดว่าเด็กปกติคนนึง ไร้เพื่อน และไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ จากคนในครอบครัว
คำพูดนายแพทย์ ท่านนึงทำการรักษาน้อง พูดว่าเคยรักษาน้องตั้งแต่น้องอยู่ ป.3 จนถึง ม.3 น้องเป็นคนที่ควมคุมอารมณ์ไม่ได้ ความจำไม่ค่อยดี
หมอเผยว่า เคยถามน้องเรื่องโรงเรียน น้องก็เล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง
น้องพยายามบอกคนในครอบครัว ว่าไม่อยากไปเรียน แต่คนในครอบครัวมักบังคับให้ไปเรียน และมักโดนคนในครอบครัว เปรียบเทียบกับเด็กปกติคนอื่น เวลาถามเรื่องนี้มีอาการร้องไห้บ่อยครั้ง
หมอว่าบางครั้งเราต้องเข้าใจว่าน้องเค้าเป็นเด็กแบบนี้การอยู่ร่วมกับเด็กปกตินั้นไปเรื่องยากสำหรับบางคน เพราะจากคำพูดน้องที่บอกหมอมา เหมือนคนในครอบครัวพยายามเลี้ยงดูเค้าให้เป็นแบบคนปกติ อันนี้หมอเข้าใจ แต่คุณต้องเข้าใจ สภาวะที่เด็กคนนั้นเจอมาตอนอยู่ข้างนอกด้วย
สภาวะที่น้องเค้าเจอตอนอยู่ โรงเรียน (ผมจะไล่ตั้งแต่ โรงเรียน แรก จนถึง โรงเรียน สุดท้าย แต่จะไม่เปิดเผยชื่อโรงเรียน )
เริ่มจาก ประถม เป็นโรงเรียนวัด ทั่วไป แต่ รร นี้แปลกกว่าปกติคือ เข้าได้ไม่เกิน 7.30 น. ไม่งั้นจะถือว่ามาสาย
ที่โรงเรียนนี้
จากคำบอกเล่าของอดีตครูท่านนึง ได้บอกกับทีมงานเราว่า บอกน้องเป็นเด็กน่ารัก แต่เรื่องการอ่านหรอเขียน ใช้เวลานานกว่าเด็กคนอื่นนิดหน่อย
แล้วน้องมีเพื่อนในโรงเรียนไหม คำตอบที่ได้มาทำเราตกใจ น้องไม่มีเพื่อนในชั้นหรอในโรงเรียนเลย ทุกครั้งที่ให้ทำงานกลุ่ม น้องจะเป็นคนที่ ทุกคนไม่ต้องการ จากการสังเกต น้องพยายามขอเข้ากลุ่ม แต่เหมือนทุกคนไม่ต้องการให้น้องเข้ากลุ่ม น้องอยู่ตัวคนเดียวแบบนั้นจนจบประถม
ต่อไป มัธยม จุดเริ่มต้นความเลวร้าย โรงเรียนดังในเมืองพัทยา อักษรย่อ พ (ตัวแรก) (อักษรย่อ มี 3 ตัว ) เอ่ยไปถึงบางอ้อแน่
ที่โรงเรียนนี้น้องโดนแกล้งตั้งแต่วันแรก โดนล้อชื่อ จากคำพูดของอดีตครูประจำชั้นน้อง น้องเป็นเด็กร่าเริงแต่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
น้องเก่งเรื่องคณิตศาสตร์ ทำเอาครูก็งงเลย ไม่คิดว่าน้องเป็นเด็กสมาธิสั้นด้วยช้ำ เคยมีอยู่ครั้งนึง น้องโดยเรียกไปห้องปกครอง เพราะโดดเรียน
แต่ความจริง มันเลวร้ายกว่านั้น น้องโดนคนในชั้นขู่พาไปห้องคอมพิวเตอร์ ขณะมีชั่วโมงเรียน โดยคนที่พาไปไปทำทรัพย์สินของโรงเรียนเสียหายผลสุดท้าย
ชี้ตัวคนผิด (ครูฝ่ายปกครอง ให้พวกคนที่ขู่น้องมาชี้ตัว ขณะน้องเดินกลับบ้าน) โยนให้น้องเป็นคนทำ ผล สรุปคือให้ทุกคนที่ทำให้ทรัพย์โรงเรียนเสียหายชดใช้ค่าเสียหาย
เราจีงไปหาอดีตครู ฝ่ายปกครอง ถามถึงความจริงที่เกิดขึ้น ปรากฏว่าครูฝ่ายปกครอง: รู้ความจริงหลังน้อย้ายออกไปจาก รร โดยครูที่รู้จักมาเล่าให้ฟังว่าน้องโดนคนพวกนั้นขู่ ว่าถ้าไม่มาจะทำร้ายและเอากระเป๋าน้องไปทิ้ง ผลคือคนพวกนั้นโดนทำทัณฑ์บน
โรงเรียน มัธยม 2 โรงเรียนนี้คือจุดเพิ่มความเลวร้ายขึ้น โรงเรียนดังของเมืองพัทยา มีเครือ จนถึง ปวส อุ๊ยตาย
น้องได้เจอครูดีๆ ถึง 2 คน ที่เข้าใจในตัวน้อง น้องมีความสุข กว่าที่ผ่านๆมา แต่ในความสุขย่อมมีความทุกข์น้องโดนคนในชั้น บางคน ใช้คำพูดแรงๆใส่
เช่น เมื่อไรจะลาออกไปซักทีวะ ภาระห้อง หรอนินทาน้องลับหลัง ที่กุเป็นเพื่อนด้วยเพราะเห็นมันเป็นแค่เบ๊ คำพูดพวกนี้คือสิ่งที่น้องได้ยินมา หรอเวลามีงานกลุ่ม น้องโดนทิ้งอยู่คนเดียวเหมือนเคย ซึ่งน้องเล่าให้เราฟังว่า ขนาดครูช่วยให้รับเข้ากลุ่ม แต่ทุกพูดเหมือนกันหมดว่า ก็ให้เค้าคนเดียวก็ได้นิครู หมดคำจะพูดละ ในช่วงเวลา 3 ปีใน โรงเรียนนี้ นักเรียน รุ่นน้อง รุ่นพี่ ล้อกันสนุก ด้วยความที่น้องเค้าทน เรียนจบ ม.3
โรงเรียน ม.ปลาย ที่สุดท้ายจุดจบของเรื่อง
น้องเข้าเรียน ปวช แต่เรียนไม่จบ เนื่องจากน้องบอกกับเราว่า คนที่นี้ ดูถูกกันหนักมากๆ โดนเฉพาะรุ่นพี่ ช่วงนั้นมีหนังชื่อ เอ๋อ เหรอ กลายเป็นล้อน้องกันสนุก ไล่เค้าไปตาย พูดคำแรงๆใส่ๆ แถมของน้องขโมยก็ไม่มีใครช่วย ทำเป็นไม่สนใจเหมือนไม่มีตัวตน
แต่น้องบอกว่า ครูที่นี้เข้าใจในสิ่งที่น้องเป็น สุดท้าบน้องก็ต้องออกจากโรงเรียน
สุดท้ายน้องออกมาช่วยงานที่บ้าน กลายเป็นเลวร้ายกว่าเดิม
โดนลูกค้าเด็ก ดูถูก แถมคนแถวนั้นก็ พูดจาไม่ดีใส่น้อง
จนน้องย้ายบ้าน น้องบอกว่าอยู่บ้านใหม่มีความสุขไม่เจอเรื่องนั้น ได้รดน้ำต้นไม้ ได้ใช้ชีวิต อย่างที่น้องชอบ
นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนน้องจะป่วยและเสียชีวิตตอนปี 2024
ผมสงสัยอยู่จุดนึง น้องเค้าใช้ชีวิต ของเค้าไม่ได้ไปร้ายใคร หรอขอใครกิน ทำไมคนในสังคมไทยต้องไปทำร้ายเค้าด้วย หรอเพียงเพราะเห็นเค้าเป็นเด็กพิเศษหรอ
ทุกคนคิดเห็นยังไงกับชีวิตของเด็กคนนี้บ้างครับ
คอมเม้นกันเบาๆนะครับ น้องเค้าเสียแล้ว
เจตนาที่ผมตั้งกระทู้นี้ แค่ต้องการตีแผ่ความจริง ที่เด็กคนนึงได้เจอเท่านั้นเองครับ
ตีแผ่ความจริง เด็กพิเศษที่โดนรังแกและเมินเหมือนไร้ตัวตนในสังคมไทย
ผมขอให้ทุกคนที่เข้ามาตอบคอมเม้น อย่าเม้นแรงมากนะครับ เนื่องจากว่าเด็กพิเศษคนนั้นเสียไปเกือบจะ 1 ปีละ
สาเหตุที่ออกมาตีแผ่ แค่อยากจะเล่าความจริงว่าเด็กคนนั้นเจออะไรบ้าง
ทุกคำพูดต่อไปนี้ คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับ เด็กพิเศษคนนึง ไม่มีการเสริมเติมแต่งใดๆทั้งสิ้น
น้อง A (นามสมมุติ) เป็นเด็กพิเศษ (สมาธิสั้น) ที่อาศัยอยู่ในจังหวัด ชลบุรี ภายนอกน้องเค้าเหมือนคนปกติทั่วโลกที่ใช้ชีวิต แบบเด็กๆ ไร้พิษสง
ช่วยคนที่บ้านทำงาน ไปโรงเรียนเหมือนเด็กปกติทั่วไป แต่ใครจะไปคิดว่าเด็กปกติคนนึง ไร้เพื่อน และไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่ จากคนในครอบครัว
คำพูดนายแพทย์ ท่านนึงทำการรักษาน้อง พูดว่าเคยรักษาน้องตั้งแต่น้องอยู่ ป.3 จนถึง ม.3 น้องเป็นคนที่ควมคุมอารมณ์ไม่ได้ ความจำไม่ค่อยดี
หมอเผยว่า เคยถามน้องเรื่องโรงเรียน น้องก็เล่าความจริงทุกอย่างให้ฟัง
น้องพยายามบอกคนในครอบครัว ว่าไม่อยากไปเรียน แต่คนในครอบครัวมักบังคับให้ไปเรียน และมักโดนคนในครอบครัว เปรียบเทียบกับเด็กปกติคนอื่น เวลาถามเรื่องนี้มีอาการร้องไห้บ่อยครั้ง
หมอว่าบางครั้งเราต้องเข้าใจว่าน้องเค้าเป็นเด็กแบบนี้การอยู่ร่วมกับเด็กปกตินั้นไปเรื่องยากสำหรับบางคน เพราะจากคำพูดน้องที่บอกหมอมา เหมือนคนในครอบครัวพยายามเลี้ยงดูเค้าให้เป็นแบบคนปกติ อันนี้หมอเข้าใจ แต่คุณต้องเข้าใจ สภาวะที่เด็กคนนั้นเจอมาตอนอยู่ข้างนอกด้วย
สภาวะที่น้องเค้าเจอตอนอยู่ โรงเรียน (ผมจะไล่ตั้งแต่ โรงเรียน แรก จนถึง โรงเรียน สุดท้าย แต่จะไม่เปิดเผยชื่อโรงเรียน )
เริ่มจาก ประถม เป็นโรงเรียนวัด ทั่วไป แต่ รร นี้แปลกกว่าปกติคือ เข้าได้ไม่เกิน 7.30 น. ไม่งั้นจะถือว่ามาสาย
ที่โรงเรียนนี้
จากคำบอกเล่าของอดีตครูท่านนึง ได้บอกกับทีมงานเราว่า บอกน้องเป็นเด็กน่ารัก แต่เรื่องการอ่านหรอเขียน ใช้เวลานานกว่าเด็กคนอื่นนิดหน่อย
แล้วน้องมีเพื่อนในโรงเรียนไหม คำตอบที่ได้มาทำเราตกใจ น้องไม่มีเพื่อนในชั้นหรอในโรงเรียนเลย ทุกครั้งที่ให้ทำงานกลุ่ม น้องจะเป็นคนที่ ทุกคนไม่ต้องการ จากการสังเกต น้องพยายามขอเข้ากลุ่ม แต่เหมือนทุกคนไม่ต้องการให้น้องเข้ากลุ่ม น้องอยู่ตัวคนเดียวแบบนั้นจนจบประถม
ต่อไป มัธยม จุดเริ่มต้นความเลวร้าย โรงเรียนดังในเมืองพัทยา อักษรย่อ พ (ตัวแรก) (อักษรย่อ มี 3 ตัว ) เอ่ยไปถึงบางอ้อแน่
ที่โรงเรียนนี้น้องโดนแกล้งตั้งแต่วันแรก โดนล้อชื่อ จากคำพูดของอดีตครูประจำชั้นน้อง น้องเป็นเด็กร่าเริงแต่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
น้องเก่งเรื่องคณิตศาสตร์ ทำเอาครูก็งงเลย ไม่คิดว่าน้องเป็นเด็กสมาธิสั้นด้วยช้ำ เคยมีอยู่ครั้งนึง น้องโดยเรียกไปห้องปกครอง เพราะโดดเรียน
แต่ความจริง มันเลวร้ายกว่านั้น น้องโดนคนในชั้นขู่พาไปห้องคอมพิวเตอร์ ขณะมีชั่วโมงเรียน โดยคนที่พาไปไปทำทรัพย์สินของโรงเรียนเสียหายผลสุดท้าย
ชี้ตัวคนผิด (ครูฝ่ายปกครอง ให้พวกคนที่ขู่น้องมาชี้ตัว ขณะน้องเดินกลับบ้าน) โยนให้น้องเป็นคนทำ ผล สรุปคือให้ทุกคนที่ทำให้ทรัพย์โรงเรียนเสียหายชดใช้ค่าเสียหาย
เราจีงไปหาอดีตครู ฝ่ายปกครอง ถามถึงความจริงที่เกิดขึ้น ปรากฏว่าครูฝ่ายปกครอง: รู้ความจริงหลังน้อย้ายออกไปจาก รร โดยครูที่รู้จักมาเล่าให้ฟังว่าน้องโดนคนพวกนั้นขู่ ว่าถ้าไม่มาจะทำร้ายและเอากระเป๋าน้องไปทิ้ง ผลคือคนพวกนั้นโดนทำทัณฑ์บน
โรงเรียน มัธยม 2 โรงเรียนนี้คือจุดเพิ่มความเลวร้ายขึ้น โรงเรียนดังของเมืองพัทยา มีเครือ จนถึง ปวส อุ๊ยตาย
น้องได้เจอครูดีๆ ถึง 2 คน ที่เข้าใจในตัวน้อง น้องมีความสุข กว่าที่ผ่านๆมา แต่ในความสุขย่อมมีความทุกข์น้องโดนคนในชั้น บางคน ใช้คำพูดแรงๆใส่
เช่น เมื่อไรจะลาออกไปซักทีวะ ภาระห้อง หรอนินทาน้องลับหลัง ที่กุเป็นเพื่อนด้วยเพราะเห็นมันเป็นแค่เบ๊ คำพูดพวกนี้คือสิ่งที่น้องได้ยินมา หรอเวลามีงานกลุ่ม น้องโดนทิ้งอยู่คนเดียวเหมือนเคย ซึ่งน้องเล่าให้เราฟังว่า ขนาดครูช่วยให้รับเข้ากลุ่ม แต่ทุกพูดเหมือนกันหมดว่า ก็ให้เค้าคนเดียวก็ได้นิครู หมดคำจะพูดละ ในช่วงเวลา 3 ปีใน โรงเรียนนี้ นักเรียน รุ่นน้อง รุ่นพี่ ล้อกันสนุก ด้วยความที่น้องเค้าทน เรียนจบ ม.3
โรงเรียน ม.ปลาย ที่สุดท้ายจุดจบของเรื่อง
น้องเข้าเรียน ปวช แต่เรียนไม่จบ เนื่องจากน้องบอกกับเราว่า คนที่นี้ ดูถูกกันหนักมากๆ โดนเฉพาะรุ่นพี่ ช่วงนั้นมีหนังชื่อ เอ๋อ เหรอ กลายเป็นล้อน้องกันสนุก ไล่เค้าไปตาย พูดคำแรงๆใส่ๆ แถมของน้องขโมยก็ไม่มีใครช่วย ทำเป็นไม่สนใจเหมือนไม่มีตัวตน
แต่น้องบอกว่า ครูที่นี้เข้าใจในสิ่งที่น้องเป็น สุดท้าบน้องก็ต้องออกจากโรงเรียน
สุดท้ายน้องออกมาช่วยงานที่บ้าน กลายเป็นเลวร้ายกว่าเดิม
โดนลูกค้าเด็ก ดูถูก แถมคนแถวนั้นก็ พูดจาไม่ดีใส่น้อง
จนน้องย้ายบ้าน น้องบอกว่าอยู่บ้านใหม่มีความสุขไม่เจอเรื่องนั้น ได้รดน้ำต้นไม้ ได้ใช้ชีวิต อย่างที่น้องชอบ
นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนน้องจะป่วยและเสียชีวิตตอนปี 2024
ผมสงสัยอยู่จุดนึง น้องเค้าใช้ชีวิต ของเค้าไม่ได้ไปร้ายใคร หรอขอใครกิน ทำไมคนในสังคมไทยต้องไปทำร้ายเค้าด้วย หรอเพียงเพราะเห็นเค้าเป็นเด็กพิเศษหรอ
ทุกคนคิดเห็นยังไงกับชีวิตของเด็กคนนี้บ้างครับ
คอมเม้นกันเบาๆนะครับ น้องเค้าเสียแล้ว
เจตนาที่ผมตั้งกระทู้นี้ แค่ต้องการตีแผ่ความจริง ที่เด็กคนนึงได้เจอเท่านั้นเองครับ