สวัสดีค่ะเราชื่อปายเป็นคนอีสาน  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ววันนั้นพ่อของเราต้องไปทำงานที่กรุงเทพฯ หลายวันเพราะฉะนั้นภายในบ้านเราก็เลยเหลือแค่สามคนมีเรา แม่และก็น้องตัวเราเองเป็นคนที่ติดยายมากก็เลยชวนยายมานอนด้วย ขอบอกก่อนเลยว่ายายกับเราอยู่คนละบ้านกัน ระยะทางจากบ้านเรากับบ้านยายก็น่าจะไม่ไกลกันมาก(มั้ง)  เพราะตัวยายเราเองก็เดินเท้ามาหาเราบางบ้างครั้งแ ล้วอีกอย่างบ้านเราก็อยู่กลางท่งนาเลยคือแบบมองไปที่ไหนก็เห็นแต่ทุ่งนาอ่ะ แต่สิ่งที่น่าตกใจอย่างหนึ่งคือ  ด้วยความที่เป็นภาคอีสานยังไงก็ต้องเลี้ยงวัวอยู่แล้ว ปัจจุบันบ้านยายเราเลี้ยงวัวอยู่สามตัว(แต่ก่อนมีประมาณห้าตัว) ยายเราอายุก็เจ็ดสิบกว่าแล้วแต่แกก็ยังเดินจูงวัวสามตัวของแกไปล่ามไว้ที่ทุ่งนาด้วยความที่บ้านยายอยู่ในตัวหมู่บ้านเวลาจะล่ามวัวก็ต้องหาที่ล่ามที่เป็นทุ่งนาและส่วนมากหมู่บ้านไม่มีทุ่งนาอยู่แล้วยายก็ต้องเดินออกมาไกลอีกเพื่อหาทุ่งนาบางครั้งเราก็แอบสงสารยายอยู่นะแต่ด้วย ความที่เราเคยไปกวนบาทาวัวตอนที่ไปหายาย วัวมันก็เลยเกลียดเรามาก คือถ้าเราเข้าไปใกล้มัน มันก็จะเอาเขาขวิดเราเลยทันที กลับมาเข้าเรื่องกันต่อเลยหลังจากที่เราไปรับยายมานอนด้วยแล้วเราก็กินข้าวแล้วเข้านอนเลย แล้วเวลาตีสี่ตรงยายเราก็ปลุกเราให้ไปส่งยาย เพราะยายจะกลับไปนึ่งข้าวเหนียวในตอนนั้นเราตื่นมาหยิบคุณแจรถมอเตอร์ไซค์เเล้วขี่ไปส่งยายในหมู่บ้านขาไปไม่เจออะไรเลย  มีเพียงเเค่ความมืดและก็กลิ่นอายของทุ่งนา แต่เมื่อเราส่งยายถึงบ้านแล้ว ขากลับระยะทางใกล้จะถึงบ้านเราแล้ว เราเห็นแสงสีแดงสว่างวาบมาแต่ไกลแสงของมันแดงแป๊ดเลยในพอรถเริ่มขี่เข้าไปใกล้ทางเลี้ยวที่จะถึงบ้านเราเเล้วเราเห็นเป็นดวงไฟสีแดงไม่กระพริบ ไม่มีแม่กระทั่งลักษณะที่เหมือนกระสือเลย ระยะห่างของเรากับมันเพียงแค่สามเมตรกว่า มันลอยอยู่เหนือหัวเรา ซึ่งตอนนั้นเราคิดว่าเป็นกระสือเราอยากเห็นหน้ามัน แต่พอมองขึ้นไปจริงๆมันไม่ใช่กระสือ เป็นดวงไฟที่เท่าลูกไฟพญานาค พอมองให้แน่ใจแล้วว่าไม่ใช่กระสือ จังหวะเลี้ยวเราเห็นมันลอยไปอีกทางนึงเราก็สบายใจ พอถึงบ้านเรารีบจอดรถ ถอดกุญแจแล้วกลับเข้าบ้านอย่างไว พอรุ่งขึ้นเราก็ไปเล่าให้เพื่อนที่โรงเรียนฟัง เพื่อนบอกเราว่ามันคือผีโพง แต่เราไม่เชื่อทุกคนคิดว่ามันคืออะไรคะ(ที่เราเห็นมันไม่ใช้โดรนแน่นอ)