" พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า...
ภิกษุทั้งหลาย ท่านเห็นไหมว่าเมื่อตอนเย็น
วันนี้ หมาป่าตัวหนึ่ง  มันเดินอยู่ที่นี่ เห็นไหม ?
มันจะยืนอยู่     มันก็เป็นทุกข์
มันจะวิ่งไป       มันก็เป็นทุกข์
มันจะนั่งอยู่      ก็เป็นทุกข์
มันจะนอนอยู่   ก็เป็นทุกข์
เข้าไปในโพรง มันก็เป็นทุกข์
จะเข้าไป อยู่...ในถ้ำ ก็ไม่สบาย  
มันก็เป็นทุกข์ เพราะมันเห็นว่า...
การยืนอยู่นี้ ไม่ดี  การนั่ง ไม่ดี  การนอน ไม่ดี
พุ่มไม้นี้ ไม่ดี  โพรงไม้นี้ ไม่ดี  ถ้ำนี้ ไม่ดี  มันก็วิ่ง อยู่...ตลอดเวลา
ความเป็นจริงหมาป่าตัว นั้น...  
มัน เป็นขี้เรื้อน  
มัน ไม่ใช่เป็นเพราะ...พุ่มไม้  หรือโพรงไม้   หรือถ้ำ  หรือการยืน  การเดิน  การนั่ง  การนอน มันไม่สบายเพราะ...มันเป็นขี้เรื้อน 
ภิกษุทั้งหลาย นี่ ! ก็เหมือนกัน 
ความไม่สบายนั้น คือ...ความเห็นผิดที่มีอยู่  ไปยึดธรรม ที่มีพิษไว้ มันก็เดือดร้อน
ไม่สำรวมสังวรอินทรีย์ ทั้งหลาย แล้วไปโทษ
แต่...สิ่งอื่น
ไม่รู้เรื่องของ  เจ้าของเอง
ไปอยู่วัดหนองป่าพง  ก็ไม่สบาย
ไปอยู่อเมริกา             ก็ไม่สบาย
ไปอยู่กรุงลอนดอน    ก็ไม่สบาย
ไปอยู่วัดป่าบุ่งหวาย   ก็ไม่สบาย
ไปอยู่ทุกๆ สาขา        ก็ไม่สบาย 
ที่ไหน  ก็ไม่สบาย
นี่ก็ คือ...
ความเห็นผิดนั้น  ยังมี อยู่...ในตัวเรานั่นเอง
มีความเห็นผิด ยังไปยึดมั่น ถือมั่น 
ในธรรมอันมีพิษไว้ ในใจ ของเราอยู่ 
อยู่...ที่ไหน  ก็ไม่สบายทั้งนั้น
นั่นคือ...เหมือนกัน กับสุนัขนั้น
ถ้าหากโรคเรื้อนมันหายแล้ว มันจะอยู่ที่ไหน  มันก็สบาย
อยู่...กลางแจ้ง  มันก็สบาย 
อยู่...ในป่า        มันก็สบาย
อย่างนี้ ! ผมนึกอยู่บ่อยๆ แล้วผมก็นำมาสอนพวกท่าน ทั้งหลาย อยู่...เรื่อย
เพราะ...ธรรมตรงนี้...มันเป็นประโยชน์มาก."
_______________________________________
หลวงพ่อชา  สุภัทโท  วัดหนองป่าพง.